Tales of

Sinnoh

Geboren in een klein stadje net buiten Undella Town, verhuisd naar Nimbassa City en tenslotte naar de Sinnoh regio op zijn zestiende. Nu woont hij in een goedkope achterbuurt in Jubilife City waar hij twee baantjes heeft om de huur te kunnen betalen.

Spencer is een lange man met een atletische bouw. Hij draagt vrij doorsnee kleren met een voorliefde voor zwarte hoodies. Soms draagt hij een bril, of een pet over zijn caramelkleurige krullen. Zijn ogen zijn donkerbruin.

Spencer heeft een extraverte en vriendelijke aard. Tenminste, dat laat hij je geloven. Hij schept pervers plezier erin om iedereen die hij ontmoet om de tuin te leiden en voor de gek te houden. Hij laat je geloven dat hij de meest behulpzame brave burger is die er bestaat. Doorgaans heeft hij niet hele slechte intenties en stopt hij meteen als hij eenmaal ontmaskerd wordt en het spelletje is afgelopen. Hoe lang hij het spelletje volhoudt, hangt af van de persoon in kwestie. Je kan een glimp opvangen van zijn ware aard als hij erg moe of overspannen is en zijn onaardige kant wat meer naar boven komt.

Spencer is geboren in Undella Town. Rond zijn zesde moest hij de witte stranden en strak blauwe lucht opgeven voor de druilerige, hoge wolkenkrabbers van Nimbassa City toen zijn vader een baan kreeg bij de lokale bank. Daar heeft hij tot zijn zestiende gewoond waarna hij naar de Sinnoh regio verhuisde om bij zijn oom en tante in te trekken. Hoewel hij altijd een soort genegenheid had voor zijn problematische ouders, vond hij het nou niet echt een straf om naar een hele nieuwe regio te verhuizen. Het was immers zijn eigen idee. Hij zou vast en zeker betere cijfers halen en meer inzet tonen op school als hij gewoon in een andere omgeving terecht kwam. Wisten zij veel dat school hem geen ene barst kon interesseren en hij al lang het opgegeven had om zijn best te gaan doen. Hij werkte twee jaar bij zijn tante in haar garage. Ze knapte oude auto's op en leerde hem de kneepjes van het vak. Zijn tante was een chronische zeur en zijn oom een alcoholist, maar zolang hij zijn deed wat er van hem gevraagd werd, niet te veel vragen stelde, en vooral niet voor hun voeten liep, waren ze niet de slechtste mensen om bij te wonen. Tenslotte op zijn achttiende verhuisde hij naar Jubilife City en trok hij in bij een goedkope achterbuurt waar hij twee part time baantjes moet nemen om de huur te kunnen betalen. Pas toen hij 23 jaar oud was geworden begon hij een interesse te wekken in het pad van een 'researcher'.

Spencer is erg gebiologeerd door het proces achter pokémonevolutie en de kracht die daarbij los komt. Wat een pech dat hij nou juist werd opgezadeld met een pokémon die niet eens kan evolueren.. Spencer klaagt vaak dat Salandit bestaat en staat er soms bij stil dat hij de meest waardeloze pokémon op aarde is. Soms vraagt hij zichzelf af of hij hem niet gewoon beter ergens kan achterlaten. In een vlaag van impulsiviteit had hij hem aangeschaft nadat zijn dromerige onderbuurman had verzekerd dat een leven met Pokémon Spencer's leven alléén maar leuker kon maken, en hem sneller aan een vriend zou krijgen. Alsof zulke zaken hem aangingen, had Spencer nog gedacht terwijl hij bij het lokale Pokémonlab naar binnenstapte om een vergunning te gaan halen. Dat hij zou worden vervloekt met zo’n saai beest had hij nooit verwacht. Aanvankelijk had hij nog gevraagd of hij een ander mocht krijgen. Veel vuile blikken en afkeurende opmerkingen later stapte Spencer naar buiten met een slaperige Salandit in zijn armen. En het ergste was nog wel dat hij een mannetje was ..