Tales of

Sinnoh

Een glimlach speelde om Hazel’s lippen terwijl ze op de boot zat naar de Friend Safari. Ze had met haar zus bij de Friend Safari afgesproken om er eens een kijkje te gaan nemen. Ze wist dat haar zusje er al geweest was en zijzelf had er ook ervaring mee, maar het leek haar nog eens leuk om echt iets met hun tweeën te gaan doen. De laatste keer dat ze elkaar hadden gesproken, was op het bankje buiten Eterna City geweest en Hazel wilde graag aan haar zusje alle vorderingen laten weten. En stiekem kon ze ook wel wat advies gebruiken, want Arceus wist dat zij niet goed was met jongens en dat soort dingen en ze wist dat haar zusje als researcher zijnde er al toch een iets objectievere kijk op moest hebben. Hoewel… Ze kon zich de laatste keer dat haar zusje met een vriendje thuis was gekomen niet eens herinneren. Ze was nooit echt met dat soort dingen bezig geweest en Hazel betwijfelde dat Scarlet zomaar het bed in zou duiken zoals zij met Shiro had gedaan. Haar wangen werden nog steeds rood als ze daar aan dacht en een kleine glimlach gleed om haar lippen. Ze kwam al snel aan bij haar bestemming en ze stapte uit, waarna ze haar blik naar voren liet glijden. Ze ontdekte het rode haar van haar zusje al snel en ze rende naar haar zusje toe, Rex aan haar zijde. ”Scar!” riep ze blij en ze sloeg haar armen snel om haar zusje heen, waarna ze haar weer losliet. ”Hoe is het met je?”

Het deed Hazel goed om te horen dat het goed ging met Scarlet. Ze had ook niks anders verwacht van haar vastberaden zusje, maar natuurlijk konden bepaalde dingen op een reis anders lopen dan verwacht en zo kon het soms ook negatief uitdraaien. Dat liet haar eraan denken dat ze haar zusje nog over Shiro moest vertellen, over de jongen van wie ze had gedacht dat ze hem niet meer zou ontmoeten. Jeetje, wat had ze dat verkeerd gedacht. Ze wilde graag zo veel tegen haar zusje zeggen over de ontmoetingen die ze hadden gehad en over wat ze daarbij voelde, maar eerst waren ze er beiden voor een ander doel en het praten kon ook wel voor later bewaard blijven. Ze knikte toen Scarlet vroeg of ze naar binnen zouden gaan en volgde de roodharige naar binnen, waar ze haar blik naar de bekende bordjes liet glijden. ”Je hebt gelijk,” zei ze met een zachte zucht. ”De laatste keer dat ik hier was, was het ook al zo verbazingwekkend.” Haar ontmoeting met de tweeling. Ook daar moest ze haar zusje nog over vertellen. En hoewel ze daarnet nog had gedacht dat ze het praten voor later wilde laten, deed ze haar mond al open om over de ontmoeting te vertellen. En dat was toen een kaarsachtige Pokémon haar aandacht trok, eentje die een krop in haar keel deed komen. Ze liet haar blik over de Litwick glijden en herinneringen aan foto’s die ze van haar moeder had gezien met haar favoriete Pokémon deden haar ogen wateren. ”Scar,” zei ze zachtjes en ze knikte naar de Litwick. En opeens had ze besloten wie haar zesde en laatste teamgenoot zou worden. ”Jij wordt mijn laatste teamgenoot,” zei ze zachtjes, met een vastberaden blik in haar ogen. Rex, die ze uit zijn bal had gelaten het moment dat ze van de boot stapte, sprong al enthousiast naar voren, maar Hazel stak haar hand uit en haalde een andere Poké Ball tevoorschijn.

”Nymphe, kom er maar uit!” riep ze. Haar Lapras kwam er met een vrij schattig geluidje uit en knipperde even met haar ogen, waarna ze haar blik focuste op de Litwick voor haar. ”Nymphe, begin met Water Gun!” riep Hazel. De Litwick sprong net op tijd weg en liet een paarse rookwolk ontsnappen, welke in de richting van Lapras begon te gaan. Nymphe ademde de rook in, maar gelukkig raakte ze niet Poisoned en Hazel richtte haar wijsvinger naar voren. ”Gebruik Mist om jezelf te beschermen en ga daarna voor Sing!” riep ze. De Mist zorgde ervoor dat het strijdveld bedekt werd met een laag mist en Nymphe gebruikte Sing. Omdat de Litwick zijn tegenstander niet kon zien, maar wel kon horen, had hij geen tijd om weg te duiken en dekking te zoeken en toen de mist opklaarde, zag Hazel dat de Litwick in slaap was gevallen. ”Val aan met Water Gun!” De Water Gun raakte hem twee keer succesvol eer dat de Litwick terug wakker werd en hij counterde met een lichtballetje dat in de richting van Nymphe kwam. Toen het balletje rond haar heen draaide, raakte Nymphe in de war en de Water Gun die volgde, was dan ook volledig mis. De Hex daarentegen was raak en Hazel kon zien dat het wel wat schade deed, maar niet veel. ”Gebruik Life Dew!” Tot haar tevredenheid zag ze dat Nymphe door haar verwarring heen wist te breken en zichzelf wist te herstellen. De Litwick liet weer een paarse rookwolk ontsnappen en Hazel dacht snel na. ”Blokkeer met Ice Shard. Ga daarna voor een Water Gun!” De rookwolk werd omgetoverd naar ijs en Nymphe brak daar doorheen met een krachtige Water Gun, welke de Litwick vol in het midden raakte. Hazel kon zien dat de Water Gun’s hun werk begonnen te doen en ze knikte weer naar Nymphe.

”Gebruik opnieuw Mist om het voordeel te zijn. Beweeg dan door de mist heen en gebruik je Water Gun op hem!” riep Hazel. Nymphe knikte en liet Mist opnieuw het strijdveld bedekken, waarna ze door de mist heen bewoog en haar Water Gun gebruikte, de Litwick daarmee rakend. Litwick counterde door een blauwe vlam op Nymphe af te sturen. De vlam omcirkelde Nymphe en niet veel later liet ze een pijnkreet ontsnappen toen haar status burned werd. Litwick liet een Hex volgen en Hazel knarste haar tanden toen ze zag dat de aanval veel schade deed. ”Laten we dit snel afmaken!” riep ze naar Nymphe. ”Doe hem in slaap door Sing te gebruiken en val hem daarna aan met Water Gun!” Nadat ze nog een keer pijn had geleden door de burn liet Nymphe haar gezang horen en viel de Litwick weer in slaap, waarna er twee succesvolle Water Gun’s uitgevoerd konden worden. Hazel wachtte tot niet Litwick weer wakker zou worden en haalde een Poké Ball tevoorschijn, welke ze vergrootte en vervolgens naar de Litwick gooide. Ze zag zijn slapende gestalte in de bal gezogen worden en wachtte gespannen af of ze hem gevangen had of niet.

Er kwamen tranen opzetten in haar ogen toen ze de Pokémon ving. Nu had ze een herinnering aan haar moeder die altijd bij haar zou blijven, die ze zelf kon opvoeden en waar ze kracht uit kon putten. Het leek erop dat haar zusje hetzelfde idee had en Hazel keek toe hoe haar zusje haar Shuppet gebruikte om de Litwick te vangen. Omdat haar aanvallen een stuk effectiever waren, had ze ook meer kans om de Litwick te vangen en Hazel was dan ook niet verbaasd toen Scarlet haar Pokémon vanaf de eerste keer wist te vangen. Ze had zelf inmiddels al een naam voor haar Litwick bedacht: ze zou hem Lustre noemen. Ze richtte haar blik naar Nymphe en glimlachte warm naar de Lapras. Ze gaf als commando dat Nymphe Life Dew moest gebruiken zodat ze het in elk geval uit zou houden tot ze een Pokémon Center zouden bereiken en liep toen naar haar zusje toe, haar Lapras achter haar aan komende. ”Mama zou echt zo trots op je zijn,” murmelde ze op een zachte toon tegen haar zusje. ”Je hebt het goed gedaan met je gevecht. Die Litwick maakte echt geen schijn van kans.” Ze wist dat het niet veel zin had om haar Litwick tevoorschijn te halen omdat deze nog sliep. ”Zullen we ergens een bankje zoeken bij het water? Nymphe kan de verfrissing wel gebruiken en ik heb je nog veel te vertellen,” zei ze op een zachte toon, haar blik naar haar Lapras glijdend. De Lapras kirde vrolijk bij het vooruitzicht om in het water te mogen gaan en Hazel keek weer naar Scarlet, wachtend op bevestiging.

Hazel hoefde niet echt een richting uit te gaan: Nymphe wist zelf wel in welk water ze wilde zitten en ze stoof dan ook enthousiast vooruit, voor zo snel als een Lapras dat kon that is. Hazel schudde haar hoofd met een glimlachje en keek naar Rex, die al even enthousiast achter Nymphe aanrende en ergens halverwege op haar rug sprong. Het deed haar goed om te zien dat haar Pokémon al zo’n goede band hadden. Ze liet haar blik naar Scarlet glijden toen deze haar woorden sprak. ”En dat, mijn lieve zusje, is ook precies de reden waarom dat jij een researcher bent en ik een trainer,” grinnikte ze. Als haar zusje echt van gevechten had gehouden, dan zou ze wel het pad van een trainer zijn gevolgd. ”Anyway, ik heb je een hoop te vertellen en één van die dingen is dit.” Ze slingerde haar rugzak op haar buik en zocht er even in, waarna ze haar badge case tevoorschijn haalde en de eerste badge liet zien aan haar zusje. ”Deze heb ik een paar dagen geleden gewonnen. De Baby Badge, in Celestic Town,” zei ze met enige trots tegen haar zusje. Het was immers een badge waar ze hard voor gewerkt had en het was een zwaar gevecht geweest, maar met Shiro’s support en die van zijn Pokémon was het allemaal goed meegevallen.

Hazel liet haar blik even kort naar Nymphe en Rex glijden toen de twee enthousiaste geluiden maakten. Ze zag dat Nymphe met haar vinnen vrolijk aan het spartelen was en Rex zijn uiterste best deed om houvast te hebben. Ze twijfelde er kort even over om er een foto van te maken zodat ze die aan Shiro kon laten zien, maar besefte zich dat het leuker was als ze haar nieuwe aanwinst in het echt aan hem zou laten zien. En dus richtte ze haar blik weer naar haar zusje, waarna er een trotse grijns om haar lippen verscheen toen Scarlet aangaf dat het geweldig was. ”Het was niet gemakkelijk,” gaf ze toe. ”Maar gelukkig had ik goede supporters.” Haar wangen werden een beetje rood toen ze aan Shiro en zijn Pokémon dacht die er voor haar waren geweest om haar te supporteren en alles wat er daarna was gebeurd. Haar aandacht ging echter naar haar zusje toen ze zei dat ze een aantal Pokémon in haar team erbij had gekregen. ”Oh, echt?” vroeg ze onder de indruk zijnde. ”Wie dan?” Het bleek dat zij niet de enige was die vorderingen had gemaakt, maar dat had ze wel van Scarlet verwacht. Als haar zusje één ding niet deed, dan was het wel stilzitten. Zeker als ze een doel voor ogen had.

Het bleek dat ze er wel een hoop bij had. Hazel keek verrast op toen Scarlet drie Poké Ball’s tevoorschijn haalde en deze naar boven gooide. De Pokémon kwamen eruit en Hazel boog geïnteresseerd naar voren terwijl ze haar blik over de Pokémon liet glijden. Een Growlithe, een Rattata en een Buneary. De Rattata was Shiny, was in het boek van veel trainers, researchers, breeders en coördinators wel iets speciaals was, wist ze. Zijzelf was er niet echt mee bezig om een shiny toe te voegen aan haar team, maar ze snapte de keuze van anderen om het te doen wel. ”Dat is een mooie verzameling dat je daar hebt, Scar,” zei ze bewonderend. ”Al zou de Rattata waarschijnlijk niet snel de keus van andere trainers zijn, zelfs als-ie Shiny is,” grinnikte ze. Ze had het voor de zekerheid iets zachter gezegd zodat de Rattata het zeker niet zou horen. Ze liet haar blik kort naar voren gaan, waar ze Nymphe en Rex nog steeds vrolijk met elkaar zag spelen. ”Is het feit dat het een shiny is de reden dat je hem in je team hebt genomen?” vroeg ze aan haar zusje, haar blik nieuwsgierig naar Scarlet gericht.

Hazel luisterde geïnteresseerd naar wat haar zusje over de Rattata zei en gaf een knikje. ”Ik denk dat je in verschillende regio’s wel interessante plekken hebt om onderzoek te doen naar Ghost types. De Pokémon Tower in Kanto en die toren vlakbij Soleceon Tower,” zei ze tegen haar zusje. Ze hield haar hoofd schuin en keek met een klein glimlachje zijdelings naar haar zusje. ”Eigenlijk zou dat geen slecht idee zijn om met ons tweeën naar één of andere regio te gaan om daar eens te gaan kijken voor je research.” Dat had ze waarschijnlijk ook al wel gedaan als ze zelf niet volop bezig was met haar eigen doel te verwezenlijken. ”Misschien iets voor een korte vakantie of zo. Gezien we dat met pap nooit echt veel hebben kunnen doen.” Een licht bittere ondertoon was te horen en ze liet haar blik naar haar handen glijden. Ze vond het niet leuk om over hun vader te praten, maar Scarlet was wel zowat de enige met wie ze erover kon praten. En die dat waarschijnlijk haar kans zou kiezen als het tussen haar vader en haar zou gaan.