Tales of

Sinnoh

Evelyn had Inferno en Pebble uit hun bal gelaten. ”Zullen we eens een wandeling doen buiten Jubilife City? Ik heb het gevoel dat we hier altijd vastzitten,” grinnikte ze tegen de Pokémon. De twee knikten en Evelyn knikte terug, waarna ze haar weg begon te maken buiten Jubilife City om. Het zonnetje scheen en geen wolkje was aan de lucht, wat aantoonde dat ze in elk geval niet verrast zou worden door een plensbui. Het voelde goed om overdag eens rond te lopen zonder de hele tijd te overwegen of het wel een veilige optie was om te gaan. De fysieke kenmerken van haar belaging in Lake Verity waren niet meer zichtbaar en ze hoopte dat ze de mentale ook zo ver mogelijk weg kon steken. Tijd zou alle wonden helen en misschien was het een goed idee voor haar als ze er eens met een deskundige over zou praten, maar er waren zo veel dingen die ze nog wilde doen op haar reis dat ze het idee had dat ze daar geen tijd voor had. Ze had haar Pokémon en op dit moment was dat eigenlijk wel voldoende voor haar. Ze keek dan ook met een glimlach neer op Pebble en Inferno, welke voor haar uit aan het wandelen waren en of met elkaar aan het discussiëren waren of overal aan aan het snuffelen waren. Ja, dit was goed zo.

Evelyn was rustig aan het wandelen toen iets haar aandacht trok. Een verwonderde blik ontstond in haar ogen toen een TM haar kant op kwam gerold. Ze liet haar blik kort naar de struiken glijden om te zien of zich daar iets verschool, maar dat leek niet het geval te zijn en ze liet haar blik weer naar beneden glijden. Het was een blauwe TM, een Water type move naar alle waarschijnlijkheid. Evelyn scande het gauw met haar Pokédex en zette grote ogen op toen ze zag dat het Rain Dance was. ”Die kunnen we gebruiken om je Water type moves wat krachtiger te maken, Pebble,” sprak ze enthousiast. En dan kon zij de effecten ook van dichtbij bestuderen. Ze pakte de TM op en stopte het in haar rugzak. Ze had geen idee waar de TM vandaan was gekomen en wie het tot haar had laten komen, maar ze was diegene erg dankbaar. Dit was zeker een aanwinst voor haar team. ”Wat zo’n wandeling al niet kan opbrengen,” grinnikte ze naar haar Pokémon, welke beiden een verbaasd knikje gaven.

Nadat ze de TM had opgepakt, besloot ze om naar rechts af te veren. Inferno en Pebble waren wat met elkaar aan het spelen en hadden niet echt oog voor hun omgeving. Evelyn liet haar blik langs de verschillende struiken glijden en zag dat er verderop wat water was voor Pebble om straks in te spelen. Het zonnetje scheen nog altijd helder en Evelyn overwoog kort om haar vest uit te doen, maar hield deze toch nog maar heel even aan. Ze liet haar blik weer naar Inferno glijden toen deze een boos geluidje maakte en hard uit probeerde te halen naar Pebble. ”Kunnen jullie niet één keer proberen om overeen te komen?” vroeg Evelyn met een zachte zucht aan haar twee Pokémon. Ze wist dat ze met hun types al twee tegengestelden waren, maar ze vond het toch ook wel eens fijn om een dag met hun door te brengen zonder dat ze brokstukken probeerden te maken. Ze grinnikte toen beiden schuldbewust over hun schouder naar haar keken en wuifde het weg. Het was ook weer niet zó erg.

Een bruin-zwarte waas schoot langs haar heen. Evelyn zag hoe haar rugzak, die ze even op de grond had gezet om zich te ontlasten van het gewicht, mee werd genomen. ”Inferno, belemmer hem met je Smokescreen!” riep ze snel naar haar Charmander. Inferno schoot meteen in actie en liet een grote rookwolk ontsnappen. De Nickit kwam tot stilstand en draaide zich grommend om. ”Inferno, val aan met Ember!” riep Evelyn en ze wees naar voren. De Ember zorgde ervoor dat Nickit haar spullen losliet, maar de Pokémon was nu duidelijk geïrriteerd en schoot naar voren. Evelyn zag dat hij Hone Claws gebruikte, waarna hij zijn Quick Attack gebruikte en Inferno vol raakte. ”Inferno, gebruik Smokescreen om afstand tussen jullie te creëren. Ga daarna voor Ember en probeer een burn te veroorzaken!” riep ze naar haar Charmander. Haar Charmander knikte en liet opnieuw een grote rookwolk ontsnappen, waardoor de Nickit gedesoriënteerd om zich heen keek. Inferno was zo slim om zijn Ember vanuit de rookwolk zelf af te vuren, dus die raakte de Nickit vol in zijn flank. ”Gebruik nog een keer Ember, maar nu vanuit een ander perspectief!” Ze had geen idee waar Inferno was en Nickit ook niet; de twee keken ingespannen naar de rookwolk, waar een klein vlammetje aantoonde waar Inferno ongeveer was. De Ember raakte Nickit weer vol in zijn flank en Evelyn bewoog triomfantelijk met haar arm toen ze zag dat Nickit de burn status ontving. Dat zou zijn Hone Claws wel wat afremmen, dacht ze tevreden. Maar Nickit was slim: hij gebruikte Leer om Inferno’s defense stats naar beneden te brengen en ging toen weer voor een Quick Attack. ”Kom hem tegemoet met je Scratch!” riep Evelyn. De twee Pokémon botsten tegen elkaar en hoewel Inferno naar achteren week door de Quick Attack liet zijn Scratch een gemene kras achter op de Nickit.

”Gebruik opnieuw Smokescreen. Ga daarna weer voor dezelfde tactiek als daarnet!” In plaats van dat Nickit van buiten de rookwolk uit bleef mee kijken, ging hij achter Inferno aan de rookwolk in. Evelyn kon niet erg veel zien, behalve dat er hier en daar wat vlammen heen en weer werden gegooid. Inferno kwam net op dat moment uit de rookwolk gesprongen en draaide zich om, waarna hij weer zijn Ember gebruikte om de Nickit, die achter hem aan kwam springen, tegemoet te komen. De Ember zorgde ervoor dat Nickit met gesloten ogen wat naar achteren week en Evelyn besloot dat als momentum te gebruiken om opnieuw aan te vallen. Inmiddels waren er al ongeveer drie beurten verstreken en ze zag dat Nickit zwakker werd door zijn burn status. ”Gebruik Scratch om het af te maken!” riep ze naar haar Charmander. Inferno sprong naar voren en haalde weer uit met zijn klauw, waarop Evelyn een Poké Ball losmaakte van haar riem, deze vergrootte en vervolgens naar de Nickit gooide. Ze zag hoe de Dark type naar binnen werd gezogen en keek vol spanning toe of het genoeg was geweest voor de fox-Pokémon of niet.

De Poké Ball wiebelde even heel hard heen en weer en even dacht Evelyn dat de Nickit weer zou ontsnappen uit zijn bal, maar uiteindelijk bleef de Poké Ball toch stil liggen. Een kleine glimlach gleed om haar lippen en ze liep naar de ball toe, waarna ze deze opraapte. Inferno en Pebble kwamen allebei blij achter haar door en Evelyn gaf de Charmander een aaitje over zijn bol. ”Wat dachten jullie van de naam Renard voor onze nieuwe teamgenoot?” vroeg ze fronsend aan de twee Pokémon. Ze gaven allebei een goedkeurend knikje en Evelyn knikte terug. ”Laten we maar naar het Pokémon Center gaan. Jullie kunnen beiden wel wat rust gebruiken,” zei ze en ze knikte zowel naar de Poké Ball als naar Inferno. Inferno had immers ook wat schade opgelopen tijdens het gevecht, al was dat minder dan Renard. Ze slingerde haar rugzak weer over haar schouder en liep terug naar het Pokémon Center. Het was haar het avontuurtje weer wel, maar een Nickit en Rain Dance waren zeker geen slechte dingen die ze tegen was gekomen. Ze was er blij mee!