Tales of

Sinnoh

Als researcher zijnde hield Elijah wel van verkenningstochten. Die verkenningstochten zouden hem immers op plaatsen brengen waar hij normaal gezien niet zou komen en hopelijk zou hij iets interessants tegenkomen. En dus was hij op zijn weg door de Mount Coronet. De grot was op sommige plekken best smal om doorheen te lopen, maar de vrijgemaakte paden voor mensen waren prima te doen. Armor zweefde naast hem en Elijah liet zijn blik kort over zijn schouder glijden, maar Armor moest zich hier als geen ander thuis voelen en dus was Elijah niet echt bekommerd om zijn welzijn. Hij liet zijn blik weer terug naar voren glijden en hij ging wat sneller lopen toen hij hoorde dat een trainer riep om Discharge te doen. Een zwerm Zubat vloog zijn kant op en Elijah kon nog net op tijd naar de grond duiken om ze te vermijden. De jongen kwam snel weer overeind en liep het hoekje om, waar hij een witharige jongen met een Charjabug naast zich zag staan. Elijah zette grote ogen op toen de Charjabug wit begon te gloeien en hij maakte snel een filmpje met zijn Pokédex zodat hij deze later opnieuw kon bekijken en aantekeningen kon maken. ”Gefeliciteerd met je evolutie,” zei hij op een vriendelijke manier tegen de jongen. Van een Charjabug naar een Vikavolt…? Dan was de jongen al aardig ver in zijn training. ”Mijn naam is Elijah Allen en ik ben researcher. Ik hoop dat je het niet erg vindt dat ik het evolutieproces van je Vikavolt heb opgenomen? Ik heb het nodig om aantekeningen te maken.” Hij hield zijn Pokédex in de lucht en trok vragend een wenkbrauw op naar de witharige. Als hij het écht een probleem vond, dan zou hij het filmpje er wel af halen. Dan zou hij maar op zijn zicht moeten vertrouwen om aantekeningen te maken.

De jongen leek het gelukkig niet erg te vinden en met een glimlach knikte Elijah, waarna hij zijn Pokédex weer wegstak. Zijn blik gleed naar de jongen toen hij zijn vraag stelde en hij knikte. ”Ik heb in Kanto gewoond en ben daar op een eiland in contact gekomen met fossiel Pokémon. Ik vind ze erg interessant, dus daar wil ik sowieso verder onderzoek naar doen,” zei hij tegen de jongen. ”En voor de rest lijkt het me ook wel interessant om een team op te bouwen met Pokémon die niet gemakkelijk te trainen zijn en laat evolueren, zoals deze hier.” Hij knikte met een glimlach naar zijn Beldum. ”Uiteindelijk hoop ik me te kunnen specialiseren in dat soort Pokémon die meer aandacht nodig hebben om te evolueren dan bijvoorbeeld een Pidgey of een Caterpie. Pokémon die pas evolueren bij veel happiness zoals een Budew of een Eevee of Pokémon die hun laatste evolutie op een laat level hebben zoals Beldum of Dratini. En dan natuurlijk de fossiel-Pokémon die ik graag wil onderzoeken, want daar zijn sinds de Kantonian Pokémon ook veel nieuwe soorten van ontdekt.” Hij knikte naar de jongen. ”En jij?” vroeg hij vervolgens nieuwsgierig. Hij was bang dat hij de arme ziel anders de hele dag ging bezighouden met zijn gezwets over fossiel-Pokémon en dat kon toch niet de bedoeling zijn, dacht hij zo.

Elijah luisterde aandachtig naar wat de witharige jongen zei en gaf een knikje. ”Een Pokémon waar je veel tijd en moeite in moet steken, heeft ergens wel wat. Het is toch een heel proces dat je samen doorgaat en als ik voor Fossil Pokémon zou gaan, dan zou ik daar ten eerste al veel tijd in moeten steken om ze te vinden, maar ook om ze naar hun laatste evolutie te brengen. Maar dat maakt het uiteindelijk zo veel leuker als ze dat stadium bereikt hebben.” En hij hoopte uiteindelijk genoeg Fossils te vinden om daar iets mee te gaan doen, al rekende hij erop dat hij ook iets anders moest doen zoals die happiness Pokémon of Dragon types. Een combinatie van die drie zou ideaal zijn en misschien zou hij ze zelfs kunnen uitlenen in een laboratorium als het zo ver was. Zijn eigen laboratorium… een verre droom, maar wel eentje die hij misschien kon verwezenlijken. Hij knikte toen de witharige aangaf een trainer te zijn, wat hem niet echt verbaasde. ”Dan heb je al aardig wat ervaring,” sprak Elijah op een bewonderende toon. ”Heb je al een volledig team van zes?” De jongen had immers gesproken over meerdere Pokémon in zijn team, dus de kans dat hij er zes had, was wel aanwezig. Elijah deed twee stappen naar voren en stak zijn hand uit naar de jongen. ”Mijn naam is trouwens Elijah en die zuurpruim daar is Armor,” zei hij, grijnzend en knikkend naar zijn Beldum, welke zijn ene oog een beetje dichtkneep. Elijah wilde een lollige opmerking maken door te vragen of hij soms zijn behoefte moest doen, maar besloot om het nog maar even te laten. Hij kende de jongen voor hem immers nog niet en wist niet goed hoe hij op dat soort humor zou reageren, al kostte het hem niet heel veel moeite om zich voor te stellen hoe Armor dat zou doen.

Elijah gaf de man voor hem gelijk met een simpel knikje. ”En dat is iets wat je wel nodig hebt als je van plan bent om te werken met Pokémon die pas laat evolueren,” zei hij met een kleine grijns om zijn lippen. Zijn Beldum zou ook pas in een laat stadium evolueren, maar Elijah was bereid om die moeite te doen. Als hij Fossil Pokémon ging opvoeden, dan zouden die ook pas in een laat stadium evolueren. Het was wat hij nodig had voor zijn research en sinds dat één van de Pokémon was dat hij wilde aanbieden in zijn toekomstige lab was de ervaring wel nodig. ”Nou, je hebt al een gymbadge en je hebt een volledig team van zes. Ik denk dat dat wel de nodige ervaring vereist om dat aan te kunnen,” zei hij met een vriendelijke glimlach tegen de man. Hij liet zijn blik kort over de Pokémon naast de man glijden toen de man zich voorstelde als Shiro. ”Heb je gekozen voor een gevarieerd team of wil je je focussen op één bepaald type?” vroeg hij aan de man. Hij wist dat een gevarieerd team wel een betere kans maakte in gym battles, maar misschien dat hij zijn team zodanig had ingedeeld dat hij zelfs met meerdere dezelfde types een goede kans maakte in zijn gym battles. Dit was niet zijn vakgebied, dus hij zou het niet weten.

Elijah haalde zijn schouders op. ”Een badge is nog altijd dichterbij je einddoel dan als je er geen zou hebben,” redeneerde hij. Voor hem was dat allemaal vrij simpel en hij stond er ook niet te veel bij stil, maar ja. Hij deed alles dan ook vrij op zijn gemakje. Niet iedereen was daar zo soepel in en dat wist hij ook wel, maar hij was van mening dat als je te lang ging nadenken over de weg die je nog moest bewandelen, je daar alleen maar depressief van kon worden. ”Je wilt dus meer dan zes Pokémon hebben en je niet aan één vast team houden,” concludeerde Elijah met een glimlach. ”Ik zou je graag willen voorstellen om een gevecht te doen, maar ik denk dat je me dan meteen van mijn sokken blaast.” Hij wreef wat ongemakkelijk over zijn achterhoofd terwijl hij naar zijn Beldum keek. Het was niet dat hij Armor geen training gaf, maar hij was er misschien minder mee bezig dan zou moeten. ”Misschien ooit eens in de toekomst,” zei hij uiteindelijk met een toegeeflijke grijns en een knikje. ”Ik denk wel dat…” Wat hij dacht, kon hij niet echt met de jongen delen, want opeens begon de grot om hun heen te trillen en moest Elijah zich ternauwernood aan de wand vasthouden om te voorkomen dat hij op zijn gezicht zou gaan. Een geluid alsof er een explosie veroorzaakt werd weerklonk door heel de grot en niet veel later begon de grot nog harder te trillen. ”Dat… klinkt niet goed,” mompelde Elijah en zijn rode ogen keken even naar de jongen voor hem. Moesten ze nu gaan rennen of wat was de bedoeling?