Tales of

Sinnoh

Nu dat haar Pokémon flink wat vorderingen begonnen te maken, moest ze maar eens na gaan denken welke gym ze uit wilde dagen. Ze wist dat ze voor de tweede gym meerdere mogelijkheden had, net zoals ze die had gehad toen ze de eerste gym wilde uitdagen. Ze dacht dat ze nu wel drie mogelijkheden had, maar ze moest ze nog allemaal eens nader onderzoeken. Ze was momenteel in Celestic Town en zou vanaf daar haar weg werken naar één van de gyms. Ze had een volledig team van zes en was dus praktisch gezien klaar met het opbouwen van haar team. Praktisch gezien. Er waren nog veel Pokémon die ze aan haar team wilde toevoegen en roteren tussen Pokémon voor de gyms leek haar nog niet eens een slecht idee. Rex botste tegen haar been op om haar aandacht te trekken en knikte naar rechts. Hazel trok verwonderd met haar wenkbrauwen toen ze daar haar vriendje zag zitten, Sakura en Shark bij hem. Ze wilde hem net gaan begroeten toen Shark opeens begon te evolueren. Zowel Rex als zij keken verwonderd toe hoe de Gible van vorm veranderde, om niet veel later een sterke Gabite te zijn. Wat volgde was Rex die een gil van blijdschap liet ontsnappen en met traantjes in zijn ogen op Shark af rende, de Pokémon vanuit alle hoeken bestuderend, waarna hij tegen de Pokémon sprong. ”Rex, geef die jongen eens wat ruimte,” zei Hazel en ze moest lachen. Zelf liep ze eerst naar Sakura toe om deze een aai over haar kopje te geven en daarna naar Shiro, die ze een snelle kus op zijn mond drukte. ”Gefeliciteerd met je evolutie, schat,” zei ze op een warme toon tegen hem. ”Ook de felicitaties van Rex.” Ze grinnikte toen ze even over haar schouder keek naar Rex die nog altijd ongelovig rond de Gabite heen aan het dartelen was, alsof hij niet kon geloven dat Shark op een korte tijd zo groot en sterk was geworden. Hazel richtte haar ogen ten hemel met een zucht en moest toen zichtbaar een lachstuip onderdrukken. Wat had ze toch een rare Pokémon.

Hoewel Hazel met haar ogen moest rollen omdat Rex naar haar idee een beetje overdreven reageerde, vond ze de verbazing op zijn gezicht toch ook wel schattig om te zien. De Pokémon was duidelijk blij voor zijn maatje en dat was wel aandoenlijk. ”Ik geloof dat Rex al blij was dat we het niet eens te zien zouden krijgen,” lachte ze. Rex was inmiddels gestopt met om de Gabite heen te dartelen en bleef nu voor de Gabite staan, waarna hij met bewonderende oogjes de Pokémon aankeek. Hazel liep dichter naar Shiro toe nadat hij zijn woorden had gesproken, pakte zijn hand vast en kneep er kort in. ”En je gaat het vast geweldig doen als het eenmaal zo ver is, lieverd,” sprak ze op een warme toon, waarna ze voorzichtig zijn gezicht met haar hand naar de hare draaide. Net nadat ze zich op haar tenen had verheven en ze haar lippen op de zijne wilde drukken, hoorde ze gekraak uit haar rugzak. Ze fronste even kort, maar toen ze realiseerde wat het was, deed ze snel haar rugzak uit en zette hem op de grond. Ze opende haar rugzak en pakte het ei eruit, waarna ze die op de grond zette. Ze keek gespannen toe hoe het ei steeds meer barsten vertoonde, totdat het ei uiteindelijk veranderde naar een Bounsweet. De Pokémon schudde even kort met haar kopje, waarna ze meteen een brede lach op haar gezicht kreeg en naar Hazel en Shiro keek. Ze maakte een vrolijk geluidje en begon naar hun te rennen, maar verloor haar evenwicht onderweg en viel op de grond. Meteen begon de baby Pokémon te huilen en Hazel pakte het snel op, waarna ze het dicht tegen zich aan knuffelde en terug naar Shiro liep. Bij het zien van Shiro stopte de Pokémon meteen met huilen en ze trappelde met haar beentjes om aan te geven dat ze ook door Shiro vastgehouden wilde worden. Hazel grinnikte en stak de Pokémon naar hem uit, een grijns om haar lippen. ”Gezellig, nu hebben we co-ouderschap,” zei ze plagend tegen haar vriendje, al twinkelden haar ogen wel toen ze naar de Bounsweet keek. Ze was duidelijk blij met haar Pokémon en fronste even. ”Ik denk dat ik je Vinea noem,” zei ze uiteindelijk, waar de Bounsweet vrolijke geluidjes op maakte. Goedgekeurd? Goedgekeurd!

Hazel had de drang om haar Holo Caster tevoorschijn te halen en een foto te maken toen Shiro Vinea uit haar handen pakte en haar vasthield, ernaar kijkend met een uitdrukking die redelijk onbetaalbaar was om te zien. Ze sloeg haar armen over elkaar heen en keek toe hoe Vinea stopte met huilen, duidelijk onder de indruk zijnde van Shiro. Ze waggelde wat in zijn handen om dichterbij te komen en Hazel proestte zachtjes onder haar adem door. ”Ik denk dat het daar al een beetje te laat voor is,” zei ze op een eerlijke toon tegen hem en ze liet haar hoofd kort tegen zijn schouder leunen terwijl ze met een ongewoon warme blik naar Vinea keek, welke haar blik van Hazel naar Shiro liet glijden en een vrolijk kreetje uit slaakte toen ze in de gaten had dat ze door hun beiden werd bekeken. Rex was inmiddels ook dichterbij gekomen om te zien wat er gaande was en verhief zich op zijn achterpoten zodat hij zijn voorpoten tegen Hazel’s benen kon laten rusten en hij een beter zicht had op Vinea, zijn blik een tikkeltje verward. Hazel grinnikte en keek van Rex weer terug naar Vinea. ”Ik ga haar nog wel flink moeten trainen om haar op het level van mijn andere Pokémon te krijgen, maar dat komt wel goed,” sprak ze met een kleine glimlach om haar lippen. Ze stak haar hand uit om de Bounsweet te aaien en merkte dat Vinea haar kopje wat kantelde om haar hand tegemoet te komen. ”Ik had niet gedacht om al zo snel een volledig team van zes te hebben,” zei ze op een eerlijke toon tegen Shiro, al had ze dat proces natuurlijk wel versneld toen ze het ei had gekocht en Nymphe had gevangen in de Friend Safari, al leek dat ook alweer zo’n lange tijd geleden.

Hazel gaf een knikje toen Shiro zijn opmerking maakte. ”Alleen het is wel veel meer werk omdat je overal tegelijkertijd je focus op moet leggen en moet zorgen dat iedereen op één lijn blijft,” grinnikte ze. Vinea maakte een tevreden geluidje en nestelde zich wat slaperig in Shiro’s armen. Hazel had de beweging van Sakura al opgemerkt en boog zich naar voren om haar op te pakken, waarna ze haar tussen haar oortjes wreef. ”We zijn jou niet vergeten, hoor,” zei ze op een zachte toon tegen de Eevee, waarna ze haar wat beter schikte zodat ze naar Vinea kon kijken. Vinea schrok wat wakker en richtte zich naar de Eevee, waarna ze een vrolijk kreetje slaakte. ”Het valt me mee dat ze het tot nu toe allemaal zo goed met elkaar kunnen vinden. Dat zullen ze wel van hun trainers hebben,” grijnsde ze naar Shiro. Rex trok ondertussen een gekke bek naar Shark om hem aan het lachen te brengen; de Jangmo-o was zijn interesse al duidelijk weer verloren in het schouwspel boven hem en wilde graag wat tijd doorbrengen met zijn vriend. Hij rende dan ook uitgelaten op de Gabite af en zwierde zijn staart speels naar de Gabite toe, een uitdagende blik verschijnend in zijn ogen.

”Ja, ik ook,” gaf ze hem gelijk. ”Het voelt toch wel iets relaxter aan als je naar een gym gaat en je kunt uit zes verschillende Pokémon kiezen in plaats van drie te hebben en daar mogelijk een nadeel in te hebben.” Nee, dit was prima zo wat haar betrof. Ze aaide Sakura over haar kopje nadat ze haar had opgetild en grinnikte om Shiro’s opmerking. ”Oh geloof me, langs mijn kant zou het dan snel genoeg ophouden,” lachte ze. ”Ik kan vrij intimiderend zijn als ik boos word.” Maar dat wist hij al wel, al had het op hem weinig effect gehad. En op andere jongens die zijn lengte hadden waarschijnlijk ook niet. Ze herinnerde zich nog die keer dat ze bijna haar pols had gebroken omdat één of andere idioot totaal niet van haar onder de indruk was geweest. Dat was een verhaal dat ze nog niet aan Shiro had verteld, maar dat zou ze misschien wel eens een keertje doen. Het was nu niet het meest glorieuze moment in haar leven geweest, als ze eerlijk was. ”Zo lang wij maar geen ruzie maken,” zei ze plagerig tegen hem, waarna ze hem een klein zetje met haar schouder gaf en zich speels op haar tenen duwde om hem een kus te geven, al kwam ze niet verder dan zijn kaak en trok daar een lichte pruillip over. Waarom was ze dan ook verdomme zo klein?

Hazel grinnikte lichtjes toen Shiro aangaf dat hij daar ook niet aan twijfelde. Nee, ze was al vanaf het begin niet op haar mondje gevallen geweest en dat zou ook zeker niet stoppen. Ze was nu eenmaal iemand die graag haar mening deelde en als anderen dat niet uit konden staan, dan waren ze bij haar aan het verkeerde adres. Ze glimlachte toen hij aangaf dat hij liever niet had dat ze ruzie zouden hebben. Misschien zou dat in sommige gevallen onvermijdelijk zijn, maar tot nu toe was er in elk geval niks om ruzie over te maken. Hazel liet haar blik naar Vinea glijden en zag dat deze in begin te dommelen tegen Shiro’s borst aan. ”Oh nee, kleintje,” prevelde ze en ze pakte haar snel over. ”Nog even wakker blijven.” Vinea maakte een protesterend geluid toen ze weg werd genomen uit de armen van Shiro, maar Hazel wist haar al snel te sussen en ze klikte een Poké Ball los van de grond, waarna ze deze en Vinea op de grond zette. Rex’ aandacht werd verloren van Shark toen dat gebeurde en snel kwam hij dichterbij om aan Vinea te snuffelen. Hazel klikte ondertussen de Poké Ball van Vinea open en een kleine glimlach verscheen om haar lippen toen Vinea leek te begrepen wat ze moest doen en naar de Poké Ball rende, welke haar binnen enkele tellen opslokte. Hazel klikte de Poké Ball aan haar riem zodat Vinea haar welverdiende rust kon kijken en richtte toen haar blik op Shiro. ”Was je nog iets van plan om te gaan doen?” vroeg ze met een glimlachje om haar lippen en haar gouden ogen fonkelend, aangevend dat zij wél iets van plan was als hij geen plannen had.

Ze humde toen hij aangaf dat het plan was om zijn Pokémon te evolueren en dat dat gelukt was. ”Hmm, oké,” zei ze een tikkeltje ondeugend, hem aankijkend met haar goudkleurige ogen. ”Dan vind je het vast ook niet erg als ik dit doe…” En zonder pardon pakte ze zijn hand vast, waarna ze haar volledige gewicht expres naar beneden liet hangen zodat hij geen andere keus had dat zich op de grond te laten vallen. Rex, die in de gaten had dat hij dit liever niet wilde aanschouwen, stootte Shark aan om ervoor te zorgen dat ze beiden andere dingen dan hun trainers in de gaten te houden. Hazel grinnikte toen dat ze op de grond lagen en ging expres op Shiro liggen, waarna ze haar armen over zijn borst heen kruiste, haar kin op haar armen legde en hem zo aankeek. ”Ik heb namelijk ook geen plannen meer, dus dan kunnen we van de middag lekker lui zijn,” zei ze plagend tegen hem, wachtend totdat er ongetwijfeld een reactie zou volgen.