Tales of

Sinnoh

Chase had al gezien dat hij twee keuzes had voor een gym uit te dagen: die in Eterna City en diegene in Celestic Town. Die in Eterna City was best goed voor Zuko omdat het voornamelijk Bug types waren, maar die van Celestic Town was misschien meer geschikt voor Flora en voor Hydro omdat het variërende types waren. Chase zag zichzelf nu niet echt snel winnen tegen een Bug type met Flora en daarom was het misschien beter als hij zijn andere optie ook eens zou overwegen. Chase liep momenteel met zijn drie Pokémon voor zich uit wandelend door Celestic Town. Zijn aandacht werd echter getrokken naar een witharige jongen wiens Buizel aan het evolueren was. Chase wist dat Buizel’s best laat evolueerden en dus moest de jongen best een sterke trainer zijn. In elk geval te sterk voor Chase om uit te dagen. Het witte licht stopte toen er een Floatzel voor de neus van de jongens stond en Chase gaf de witharige even tijd om kennis te maken met zijn nieuwe evolutie. Daarna stapte hij rustig op de jongen af, al kon hij dat niet van Flora zeggen. De Budew rende meteen nieuwsgierig naar de Floatzel toe om kennis met haar te maken. ”Gefeliciteerd met je evolutie,” sprak hij koeltjes en hij gaf de jongen een knikje. ”Ben je ook bezig aan de gym challenge?” Hydro hield zich afzijdig naast de voeten van Chase, maar Zuko ging wat dichter in de buurt van Flora staan zodat hij haar kon beschermen als er iets zou gebeuren.

Een bewonderende blik verscheen in de ogen van Chase toen de witharige aangaf onderweg te zijn naar de tweede gym. Dat was dan al de tweede die hij op korte tijd ontmoet had tijdens zijn reis. ”Ik weet natuurlijk niet hoe de rest van je team er uit ziet, maar als ze allemaal op op of rond hetzelfde niveau zijn als je Floatzel, dan denk ik zeker wel dat je een goede kans maakt,” zei Chase koeltjes, al was er duidelijk een bewonderende toon in zijn stem te horen. Flora rende inmiddels snel naar voren op de Eevee af, maar natuurlijk kreeg ze het weer voor elkaar om vol op haar smoel te gaan door achter een rots te blijven steken en Chase onderdrukte een zucht toen ze begon te huilen. Zuko snelde al naar haar toe terwijl Hydro zijn afstand bleef houden en Chase liep ook naar voren, waarna hij Flora oppakte en tegen zijn borst aandrukte. De Pokémon kalmeerde meteen zichtbaar en keek met traantjes in haar ogen naar boven. ”Ik ben op weg naar mijn eerste gym en dit is het team waar ik het mee wil doen,” zei hij en hij knikte naar de drie die hij bij zich had. ”Ik ben van plan om Flora een combinatie van Sunny Day en Solar Beam aan te leren zodat haar moveset iets uitgebreider is en ik denk dat ik tegen dan wel goed genoeg ben om het een poging te geven.” En Flora moest natuurlijk wel nog wat training hebben, want het zou niet echt aangenaam zijn als ze tijdens haar gym battle zou vallen en gaan huilen in plaats van verder te gaan met het gevecht. Maar goed, dat kon hij haar met veel geduld nog wel leren. Het was dan ook nog maar een jong ding.

Flora richtte haar blik nieuwsgierig naar beneden toen de Eevee dichterbij kwam en pas toen Chase zeker was dat ze niet in huilen uit zou gaan barsten, liet hij haar rustig op de grond zakken. De Budew kwam dichterbij en begon aan de Eevee te snuffelen, waarna ze een tevreden geluidje liet ontsnappen. Dit liet Chase’s mondhoeken lichtelijk omhoog kruipen en zijn blik gleed weer naar de jongen toen deze zijn vraag stelde. Hij gaf een knikje. ”Ik weet dat mijn Growlithe een sterke tegenstander zou zijn in een Bug type gym, maar de andere twee zouden weer meer nadeel hebben en gezien sommige Bug types ook Psychic moves kunnen hebben, schat ik dat een betere kans maak als het team van mijn tegenstander wat meer gevarieerd is.” Dat had natuurlijk ook wel zo zijn risico’s, maar dat was in elk geval beter dan dat Flora totaal geen kans zou maken als het een drie op drie gevecht zou worden en zij zou naar het veld moeten. ”En jij?” vroeg hij. ”Welke gym ben jij van plan om uit te dagen?” Hij wist dat je voor de tweede gym ook meerdere keuzes had, net zoals dat voor de eerste gym het geval was. En daar onderscheidde Sinnoh zich wel mee van Kanto; Kanto was één vaste route dat je kon lopen en waar je de gyms in volgorde tegenkwam, maar Sinnoh kon je letterlijk meerdere kanten uit gaan. ”Mijn naam is trouwens Chase en dat zijn Flora, Zuko en Hydro,” stelde hij zichzelf en zijn Pokémon voor terwijl hij knikte naar elke Pokémon wiens naam hij genoemd had.

Chase dacht kort aan de gids die hij had gelezen toen de witharige jongen aangaf welke gym hij van plan was om uit te dagen. ”Dat is die met zijn Farm Pokémon, niet?” vroeg hij met een frons. Die gymleader had een gevarieerd team en stond ook op Chase’s lijstje om uit te dagen, al wilde hij er dan wel een extra teamgenoot bij hebben. Natuurlijk zou hij eerst nog zijn eerste badge moeten winnen, maar hij was er vrij zeker van dat hij dat binnen een mum van tijd voor elkaar zou krijgen. Zo zelfverzekerd was hij wel. De jongen stelde zichzelf voor als Shiro en Chase gaf een knikje toen hij de namen van zijn Pokémon gaf. ”Ik zou je graag uit willen dagen voor een gevecht, maar ik denk dat je net iets te hoog gegrepen bent voor mijn team,” zei hij met een lichte grijns om zijn lippen. Een goede trainer zijn was immers niet om zijn Pokémon naar het einde te pushen, maar om te erkennen dat hij sommige gevechten beter niet aan kon gaan. ”Maar daar houd ik je nog aan als ik iets meer ervaring heb,” beloofde hij de jongen. Hij besloot om vervolgens op een ander onderwerp over te gaan. ”Ben je net zoals zovelen naar Sinnoh gekomen toen de lockdown voorbij was of woonde je hier al?” vroeg hij op een rustige toon aan de jongen, zijn blik kort naar Flora, Zuko en Hydro glijdend. Flora begon vrolijk om de Eevee heen te springen en Chase’s lippen gingen geamuseerd naar boven, waarna hij zijn blik weer fixeerde op de jongen voor hem.

Chase gaf een dankbaar knikje toen Shiro opmerkte dat het een verstandige keuze was. Hij grinnikte toen de witharige er vervolgens op doorging met een zeer accurate opmerking. ”Dat zijn vaak ook van die types die niet goed weten wat het beste is voor hun Pokémon en die het dan ook niet heel ver schoppen wat de gym challenge betreft. Liever een sterke competitie dan een niets wetende competitie, denk ik dan.” Wist hij veel dat hij nu letterlijk zei wat de jongen zojuist dacht. Chase was niet echt een kei in het voor zich houden van zijn meningen en soms viel dat altijd juist bij een ander. Dat was dan pech voor hun. ”Ik train liever nog wat harder en schuif mijn trots opzij door te zeggen dat ik er nog niet klaar voor ben om iemand uit te dagen dan dat ik mijn Pokémon tot hun limieten push en ze ernstig gewond raken.” En hij dacht dat elke fatsoenlijke standaard trainer daar wel zo over moest denken, maar je had helaas genoeg cowboys die daar zo niet over dachten en besloten om de held uit te hangen. Hij knikte toen Shiro aangaf in Sinnoh geboren en getogen te zijn. ”Hoe was het hier zo tijdens de lockdown?” vroeg hij met een frons aan de ander. Heel anders dan nu, daar was hij zeker van. Hij nam aan dat de man nu ook wel door zou hebben dat Chase niet van hier was.

Chase’s mondhoeken gleden kort omhoog toen de man zijn opmerking maakte en hij gaf een knikje. ”Dat lijkt me niet meer dan vanzelfsprekend als je iets met Pokémon gaat doen, voor welk beroep je dan ook gaat. Als je niks om Pokémon geeft, kun je er beter van weg blijven.” Misschien was dat wat radicaal, maar dat was gewoon hoe hij er over dacht. Pokémon waren wezens met gevoelens net zoals mensen dat hadden en als je een Pokémon enkel bij je had omdat het je een bepaald imago gaf en niet omdat je er iets voor over had of er om wilde geven, dan was het naar Chase’s mening beter als je er gewoon je handen vanaf hield. Zijn blik gleed naar Shiro toen hij zijn uitleg over de lockdown gaf en hij gaf een knikje. ”Dat kan ik me voorstellen. Heb je al veel mensen leren kennen die niet van Sinnoh zijn?” Met de populatie die volgde door de afschaffing van de lockdown vermoedde Chase dat Shiro misschien al wel meer mensen had ontmoet die van een andere regio kwamen dan van Sinnoh zelf. ”Ik ben zelf afkomstig van Kanto,” voegde hij er nog aan toe, aannemend dat Shiro uiteindelijk toch wel zou vragen waar hij vandaan kwam.

Chase gaf een knikje toen Shiro zijn antwoord gaf. ”Ik ook wel. Het is verbazingwekkend te noemen hoe veel mensen van andere regio’s naar hier zijn gekomen nadat de lockdown voorbij was.” Misschien ook wel omdat er hier gewoon veel te doen was en omdat Sinnoh echt weer tot leven begon te komen. Hij had al zeker wel twee evenementen meegemaakt op de korte tijd dat hij hier was, wat al meer was dan dat er in Kanto georganiseerd werd. Daar kon je al blij zijn als je één festival per jaar meemaakte. Zijn blik gleed naar Shiro toen deze aangaf dat Chase niet de eerste was van Kanto die hij tegen was gekomen en hij kantelde zijn hoofd een beetje. ”Wie ben je dan nog tegengekomen?” vroeg hij, al betwijfelde hij of het iemand was die hij kende. Hij had in Cerulean City gewoond en daar een beperkte vriendengroep gehad, maar het was niet alsof hij veel had gereisd daar en veel mensen had leren kennen. Als ze al aan de andere kant van de regio woonden, dan was de kans al groot dat hij ze niet kende. Hell, hij kende zelfs het merendeel van het volk dat in zijn stad had gewoond niet. Maar misschien… Misschien was er toch die kleine kans dat iemand van zijn vriendengroep mee over was gekomen naar Sinnoh. Misschien.

Chase richtte zijn aandacht op Shiro toen deze Hazel Lockwood aanhaalde. Het feit dat hij begon te blozen en dat hij de volledige naam van het meisje uitsprak, deed Chase vermoeden dat het of iemand was die hij leuk vond of dat het al zijn vriendin was. Een geamuseerde grijns gleed om zijn lippen, maar hij schudde zijn hoofd. ”Nooit van gehoord. Ik ben echter nooit echt buiten Pewter en Cerulean City geweest, dus als ze al niet van die kanten kwam, kan het goed zijn dat ik haar gemist heb.” Hij glimlachte naar de witharige. ”Is ze ook een trainer?” En hij was er bijna honderd procent zeker van dat er wel iets meer tussen hun speelde, dus de vraag of het zijn vriendin was, liet hij er maar niet op volgen. Dat waren dingen die trouwens ook helemaal niet zijn zaken waren, maar het was gewoon wel grappig om te zien hoe de ander nauwelijks zijn gevoelens kon verhullen voor het meisje. Hij hoopte dat hij toch wat betere controle over zijn emoties had als hij ooit een vriendin zou krijgen en hij zou het over haar hebben.