Tales of

Sinnoh

Ethan was oorspronkelijk naar het oosten gereisd omdat hij wel eens wat bier wilde gaan zuipen op het festival, maar hij was een beetje afgeleid geraakt tijdens zijn reis daar naartoe en nu hing hij een beetje te niksen in Solaceon Town. Hij had Nox alweer een tijdje geleden gevangen en was nog steeds niet zeker welke gym hij wilde gaan uitdagen. Het hielp ook niet echt dat hij vrij lui was als het aan kwam op zijn handen uit de mouwen steken en buiten wat training had hij dus ook niet heel veel gedaan met zijn nieuwe Pokémon. Hij was in elk geval wel zeker dat de gym in Celestial Town een beter idee was dan de Bug type gym. Zijn blik gleed kort naar Caspar en hij trok een wenkbrauw op. Nee, hij kon de Grass en Poison type beter niet gebruiken in een Bug type gym. Zijn blik gleed opzij en een kleine grijns verspreidde zich om zijn lippen toen hij een man op een vrij vrouwelijke manier languit zag hangen over een bankje. Ethan was de beroerdste niet wat sociaal contact betrof en liep dan ook zonder twijfelen op de man af, gevolgd door een nerveuze Caspar. ”Damn,” zei Ethan en hij floot tussen zijn tanden door. ”Ik moet eerlijk zeggen dat als mijn seksuele voorkeur anders had gelegen, ik je wel gedaan zou hebben.” Het was heerlijk wat dat soort opmerkingen teweeg konden brengen, want de meesten reageerden er niet echt goed op. En dat was precies het soort reactie waar hij op kickte.

”Yeah, I know,” sprak Ethan op een arrogante toon toen de man zei dat hij er zelf ook niet verkeerd uit zag. Zijn vele – lees: minder dan tien – nachtjes met meisjes hadden al wel bewezen dat hij er niet slecht uit zag. Om nog maar niet te spreken over het aantal keren dat hij met een chick gezoend had in een kroeg. Dus nee, over zijn looks was hij zeker niet onzeker en als hij dat wel was, dan zou hij dat toch niet aan zijn omgeving laten zien. Caspar verborg zich achter zijn broekspijp en keek voorzichtig om Ethan heen naar de man die zich voor hem op het bankje bevond. Ethan grinnikte toen de man het had over experimenteren en hij haalde zijn schouders op. ”Ik ben best voor nieuwe dingen uitproberen, maar ik ben er vrij zeker van dat je aan mij niet veel zult hebben. Ik ben meer voor de chicks, sorry dude.” Hij grijnsde en plaatste zich zonder pardon naast de man op het bankje. ”Mijn naam is Ethan. En met wie heb ik het genoegen?” vroeg hij op een licht spottende toon, al gedroeg hij zich al wel minder als een zak dan bij de meesten. De man had wel iets wat hij mocht, dat moest hij hem nageven.

Ethan grijnsde toen de jongen zei dat hij zijn vrouwelijke kant wat onderschatte. ”Wil ik dat wel zien dan?” vroeg hij op een licht plagerige toon, al moest hij nageven dat hij het eigenlijk best wel eens wilde zien. Al was het maar om gewoon eens goed te kunnen lachen. De jongen leek wel iets over hem heen te hebben hangen dat Ethan wel kon amuseren in elk geval. De man stelde zich voor als Lillian en Ethan trok zijn wenkbrauwen hoog op. ”Maar, maar, waren je ouders helderzienden?” vroeg hij met een grijns. ”Ze hadden duidelijk rekening gehouden met je vrouwelijk kantje toen ze jou je naam gaven.” Of misschien had de jongen die naam wel aan zichzelf gegeven. Er waren tegenwoordig veel van die mensen die niet blij waren met hun eigen lichaam en dan maar een naam voor zichzelf verzonnen zodat het beter bij hun persoonlijkheid zou passen. Hoe heette dat ook alweer? Transparant? Trans… trans… transgender. Nou, ja, voor hem allemaal geen probleem hoor. Als je je maar goed in je vel voelde, toch? Zijn blik gleed naar Lillian toen deze het over zijn Bulbasaur had en Ethan kon het niet laten om een verontwaardigd gezicht te trekken naar de roodharige. ”Zijn naam is Caspar,” zei hij. ”C-A-S-P-A-R. Geen Dingie.” Caspar verborg zich achter de broekspijp van zijn trainer en keek schichtig naar Lillian. ”We moeten nog even werken aan zijn bad ass skills, maar als hij evolueert, zal dat wel een stuk beter worden,” zei Ethan nonchalant. ”Plus hij was de betere keuze tussen een Piplup en een Scorbunny die allebei veel te hoog van hun toren geblazen waren.” De pot verwijt de ketel, maar goed. Hij was blij met Caspar aan zijn zijde. ”En jij dan met je eend? Wel een erotisch kleurtje, hoor,” zei Ethan met een grijns tegen de roodharige.

Ethan grinnikte toen de man zijn woorden sprak. ”We zullen wel zien,” antwoordde hij met een grijns. ”Misschien kom ik er nog wel op terug.” En misschien ook niet, wie weet. De kans was groot dat ze elkaar hierna niet meer zouden zien en dat Ethan dan vergat wat hij vandaag gezegd had. Zo belangrijk was het nu ook weer niet en als het een chick was geweest, had hij daar echt wel anders over gedacht. ”Leuk,” zei hij met een grijns toen Lillian aangaf dat zijn naam in Kalos een mannennaam was. ”Dan kun je nog multitasken ook. Als je je meer een vrouw voelt, dan doe je wat nagellak op je nagels en een jurk aan en als je je meer mannelijk voelt, dan kleed je je meer als een man. Je naam kan toch voor beiden.” Zijn blik gleed naar de Ducklett toen Lillian zijn woorden sprak. Dat was niet echt de beschrijving dat hij de Ducklett zou geven, maar goed. Als de roodharige er blij van werd, waarom ook niet? ”Ik neem aan dat beiden lelijk beginnen en ze bij hun evoluties hun ware aard laten zien,” zei Ethan schouderophalend. Feebas was ook zo lelijk als de nacht, maar veranderde uiteindelijk wel in een Milotic. Voor Donald Duck gold waarschijnlijk hetzelfde. Het werd al wat duidelijker toen Lillian aangaf dat hij een breeder was. ”Wil je mijn Rookidee eens lenen voor te fokken?” Hij grijnsde. ”Ik weet zeker dat ze prachtige baby’s zullen krijgen.” Hij had dan ook het prachtigste exemplaar op heel dat eiland gevangen, dat was één ding dat zeker was.