Tales of

Sinnoh

"En? Zou Finn langzaam zijn?" vroeg Rosy zich hardop op, waarna ze haar armen eventjes om Prim heensloeg en haar gezicht in haar warme vacht drukte. Het was heerlijk om zo'n grote, warme hond te hebben. Het was fantastisch voor knuffels in ieder geval. Naast Basil, wie op haar rugzak zat, was Prim het meeste uit haar Pokéball. Natuurlijk was het al fantastisch om een hond te hebben ter formaat van een paard voor vervoer, maar het was ook heel gezellig.

Toen ze voetstappen hoorde, keek ze met een verheugde glimlach op, haar groene ogen glimmend van plezier. "Hey Finn!" groette ze hem vol enthousiasme, waarna haar blik op Wolf richtte. De jonge Rockruff leek een beetje geïntimideerd door Primrose, wie een kort vlammetje zijn richting op snoof. Nu de Rockruff zich zo geïntimideerd velde, was etteren al helemaal leuk natuurlijk. Rosy gaf haar hierop een duwtje, waardoor de Arcanine haar achterste met een huff op de grond liet vallen. Rosy zakte hierna op haar knieën voor Wolf. "Woooolf," groette ze de Rockruff, nog enthousiaster dan dat ze Finn begroette mind you, ken je plaats, waarna ze haar armen wijd spreidde om hem uit te nodigen voor een knuffel.

Hierna pas ging haar aandacht weer naar Finn, wie haar Shiny Arcanine een compliment gaf. "Ja ze is gaaf he? Ik ben super blij met haar," vertelde Rosy glunderend, waarna ze weer overeind kwam en en Prim achter haar oor krabbelde. De Arcanine sloot haar ogen hierop genietend en hield haar hoofd wat scheef, alle aandacht weer van Wolf af. Ze klopte haar broek nog wat af en keek Finn aan. "Klaar hoor!"

Ze werd uitbundig begroet door Wolf en lachend probeerde ze hem over zijn kop te kroelen terwijl ze snuffellikjes kreeg. "Ooh wie is een lieve Wolf? Jij bent een lieve Wolf!" zei ze tegen hem op een hoog toontje, terwijl ze hem over zijn wangetjes kriebelde. Ze hield pas op toen Finn dichterbij stapte en de Rockruff uit haar armen wegpakte. Rosy hufte alsof ze boos was, maar haar ogen glommen nog steeds. "Spelbreker hoor," merkte ze op met een glimlach. Ze keek Wolf nog even zielig aan, alsof hun knuffel vroegtijdig was afgebroken.

Met een glimlach keek ze hoe hoe Wolf Primrose benaderde, duidelijk zijn moed opnieuw gevonden. Eerst liet Prim hem maar een beetje begaan, niet bewegend terwijl Wolf aan haar voorpoten snuffelde. Maar toen deze een kort blafje liet horen, liet ze haar hoofd toch wat zakken. Een lichte kwispeling van haar staart volgde. Primrose was nooit een slecht gehumeurde Pokémon geweest. Totdat Finn bijna haar een hem noemde. Haar blik ging direct naar de jongeman toe. Ahum?

"Ik heb haar op Route 204 gevonden! Ik was gewoon wat aan het verkennen en reizen, en toen zag ik ineens een goudkleurig pootje. Ik wist toen dat ik haar wilde vangen," vertelde ze enthousiast, waarna ze haar arm over Prim's rug legde. "En geen moment spijt van gehad, behalve dat ze altijd alle kanten op rende behalve naar mij toe eerst," vertelde ze vervolgens met een grijns. Opvoeding moest toen nog wat aan gebeuren, maar het was ze gelukt. Ze kwam overeind en liep vervolgens naar Finn toe, bij hem aansluitend. Vol interesse keek ze naar de Taillow die op zijn schouder landde. "Ooh je Taillow! Hoe heett hij okalweer?" Vroeg ze, waarna ze voorzichtig zwaaide naar de Pokémon. Basil moest er weinig van wegen, dit andere gevogelte, en draaide zich om op de rugzak, de Taillow de rug toe kerende.  

Stedelijk gebied maakte al vrij snel ruimte voor bomen en vervolgens voor ruwer terrein. Rosy had hier veel meer moeite mee dan dat Finn had. Misschien was ze ook wat lui geweest sinds Prim haar nu kon dragen. Vastbesloten hield ze echter vol, haar tanden op elkaar klemmend terwijl ze probeerde hem bij te houden. Klagen zou ze niet, dat was een zwaktebod.

Ze probeerde zo min mogelijk te hijgen en te puffen terwijl ze samen het ruwe gebied omhoog klommen. Finn deed het alsof het niks was, die was waarschijnlijk gewend om te hiken ofzo. Wie deed dat nou, hiken? Monsterlijk vermoeiend was het. Ze zette haar handen eventjes kort op haar knieën en schudde haar hoofd kort om op adem te komen, waarna ze haar rug snel rechtte toen Finn zich naar haar toe wendde. Nee hoor, moe? Zij? Absoluut niet. Niks aan de hand hier.

Ze fronste lichtjes toen Finn haar vroeg waar de Rockruff precies geweest was. Rosy twijfelde hierbij kort. Ja.. waar? Ze draaide een rondje om haar eigen as, struikelde bijna over een steen en bleef wankelend overeind staan. Goed bezig Rosy. Maar uiteindelijk wees ze naar een open plekje wat verderop. "Daar in de buurt was hij!" merkte ze op, redelijk opgetogen. Ze was allang blij dat ze een herkenningspunt had gevonden. Nu de pup nog.

Voordat ze echt kon vallen, was Finn er al om haar te balanceren. Ze maaide nog eventjes met haar andere arm, maar wist zichzelf overeind te houden. Een schaapachtige glimlach lag op haar gezicht toen ze Finn weer aankeek. "Thanks," merkte ze op, waarna ze haar broek nog eventjes afstofte. "Wat zou ik toch zonder je moeten?" Van een heuvel af donderen, blijkbaar.

Maar vervolgens ging de focus weer op missie Rockruff. Rosy keek nog een keertje naar de plek, waarna ze Primrose weer uit de Pokéball liet. De Arcanine liet eventjes een blik vallen op de Rockruff, alsof ze afwachtte of ze deze weer kon zieken, maar uiteindelijk besloot de Arcanine de grotere te zijn. "Misschien dat Prim ook wel kan helpen met zoeken," besloot Rosy, maar voor nu besloot ze Wolf te volgen, wie al een spoor had. "Wat denk je Wolf? Welke kant op?"

Rosy lachte zachtjes toen Ark naar beneden vloog, sierlijk zoals ze van hem gewend was ondertussen, om Wolf te pesten. De Rockruff werd duidelijk boos, waarop Ark hem begon na te doen. Rosy schudde haar hoofd met een zachte grijns. "Hey Ark! Waarom ga je niet mee helpen zoeken met de Rockruff jij pestkop?" riep ze de vogel al lachend toe. Hop hop! Maak jezelf een beetje nuttig! Je kan het wel.

Primrose stak ondertussen ook haar neus de lucht in en liep de open plek op, af en toe haar neus aan de grond zettend. Ze liep expres Wolf niet in de weg, voordat deze van schrik in haar neus zou happen ofzo. Dat deed immers behoorlijk wat zeer. Ondertussen keek Rosy toe naar hoe de Pokémon op onderzoek uit waren gegaan. "Oh nou, misschien?" zei ze met een grijnsje, "Ik bedoel, wie kan Wolf nou weerstaan?"