Tales of

Sinnoh

Met Lark en Emily aan haar zijde was Jennifer helemaal klaar om naar het park te gaan. Ze was heel erg benieuwd naar wat de kampioen bedoelde met dat er daar speciale pokémon te vinden waren. Misschien dat er shinies waren. Of zeldzame pokémon. Of, hopelijk, traited pokémon. Dat had ze altijd al interessant gevonden: hoe sommige pokémon er helemaal anders uit konden zien dan hun soortgenoten omdat ze een andere vacht hadden of zelfs een helemaal ander type waren. En wie weet vond ze wel eentje waarmee ze kon breeden. Dan zou haar dag helemaal gemaakt zijn. Aan de kassa wisselde ze wat geld voor een strookje papier en met haar ticket in de aanslag ging Jennifer naar de ingang van het park. Eenmaal binnen liet ze de omgeving tot zich doordringen. Momenteel kon ze enkel maar van de natuur genieten, want er was nog geen pokémon in zicht. En dus liep ze verder. Steeds uitkijkend voor zo’n speciale pokémon waar de kampioen het over had gehad.

Samen met Lark en Emily volgde ze de waterrand. Iets trok Emily’s aandacht en Jennifer volgde haar blik naar een buizel die in het water aan het spetteren was. Was dat een van de pokémon die de kampioen bedoeld had? De buizel zag er alleszins niet speciaal uit. Maar misschien was wat bijzonder was aan de pokémon iets dat ze niet kon zien. Hem vangen zou ervoor zorgen dat ze het zeker kon weten. “Emily, doe growl.” Ze wou de buizel laten zien dat ze een waardige trainer voor hem was en dat zou ze doen door van hem te winnen in een gevecht. Emily gromde naar de pokémon die naar haar omkeek door het geluid. Benieuwd naar zijn uitdager zwom de pokémon naar de kust. “Emily, sand attack en daarna quick attack.” Zodra de buizel aan land was gekomen, gooide de eevee een wolk zand op. Snel probeerde de pokémon het zand uit zijn ogen te wrijven, maar hierdoor raakte hij lang genoeg afgeleid dat Emily hem kon raken met haar quick attack. “Emily, tail whip.” Maar terwijl ze met haar staart aan het zwieren was, kwam de buizel met zijn hoofd eerst op haar af. Verrast door de headbutt kreeg Emily geen kans om de move te ontwijken. “Tackle terwijl hij nog dicht bij je is.” De pokémon wist zich snel te herstellen van de aanval en liep op de buizel af. Met heel haar lichaam ramde ze tegen de pokémon. Die leek de aanvallen toch al goed te voelen en wankelde even. Zonder dat haar trainer iets moest zeggen, nam Emily gebruik van de aanval en voerde ze een tweede tackle uit. “Goed gedaan Emily!” De buizel was echter nog niet uitgevochten en gromde uitdagend naar de eevee. Nu beide pokémon growl hadden uitgevoerd had geen van de twee meer een voordeel qua attack. De tail whip van Emily had er wel voor gezorgd dat de buizel minder beschermd was. Daar moest ze gebruik van maken. “Emily, quick attack! De aanval raakte, maar de buizel volgde al snel met een sonic boom. De schokgolf deed de eevee een aantal stappen naar achteren zetten om haar evenwicht te bewaren. “Emily, snel, sand attack en val daarna zo veel je kan aan met quick attack!” Opnieuw waaide een wolk stof op waarna de eevee gebruik maakte van de afleiding om de buizel te raken. En opnieuw te raken. Na de derde aanval zakte de buizel door zijn pootjes op de grond. “Goed gedaan, Emily!” moedigde Jennifer haar pokémon aan waarna ze een pokébal naar de buizel gooide.