Tales of

Sinnoh

Aurora had terug naar het oosten een taxi genomen. Niet alleen omdat ze overmorgen met Finn had afgesproken, maar ook omdat ze een kijkje wilde nemen bij het festival voordat ze daar geen tijd meer voor zou hebben. Dadelijk zou het festival al afgelopen zijn en dan had ze het nog niet gezien. Aurora besloot om Blizzard en Thunder uit hun Poké Ball te laten, waarna ze kort overwoog of ze Shadow niet beter in zijn bal kon laten. De Pokémon had er nogal het handje naar om het leven van anderen zuur te maken met zijn flauwe grappen en ze kon zich voorstellen dat op een festival veel mensen waren die hij kon irriteren. Tegen beter weten in liet ze hem toch maar uit zijn bal omdat ze het zo zielig vond dat de andere twee er wel uit mochten en hij niet. ”Gedraag je alsjeblieft,” zei ze op een zachte toon tegen hem en ze zag hoe de Gastly een plechtig knikje gaf. Aurora glimlachte en knikte terug, waarna ze zich naar de menigte richtte. Ze besloot om langs de kraampjes af te lopen en was net aan het overwegen om een wafel te gaan kopen toen ze opeens een harde hand op haar schouder voelde. Er werd hard in haar schouder geknepen en Aurora verloor nog net niet haar evenwicht toen ze hardhandig omgedraaid werd door een man die zo te ruiken wel weer genoeg alcohol had geconsumeerd voor vandaag. ”Is die Gastly van jou?” vroeg hij dreigend. Aurora kon zien dat hij bier in zijn haar had zitten en kon enkel voorstellen wat er gebeurd moest zijn. En ze wilde echt wel antwoord geven, maar zijn vingertoppen drukten zich veel te hard naar haar zin in haar schouders en het voelde alsof ze van angst geen antwoord meer kón geven. ”Hé, ik vroeg je wat!” riep hij en hij schudde hardhandig aan haar schouder. Aurora probeerde de tranen die op kwamen wellen te onderdrukken. ”S-Sorry,” bracht ze stamelend uit en met een rood hoofd. ”H-Hij is nog zo jong en w-weet niet…” Dit was blijkbaar niet naar de zin van de man, want hij schudde haar nog harder door elkaar. ”Dan moet je hem verdomme eens opvoeden en zeker niet uit zijn bal laten op een festival, kreng!” Aurora’s hart leek stil te staan toen ze meende zijn hand omhoog te zien bewegen en ze kneep haar ogen al dicht.

De klap die ze had verwacht, kwam nooit. Aurora durfde haar ogen pas weer open te doen toen ze een stem naast zich hoorde. Ze had haar handen angstig voor zich opgestoken en was in een gekrompen en toen ze zag dat er een jongen bij haar stond, was het eerste wat ze deed wat stappen opzij doen zodat ze achter hem stond. Misschien was dat laf, maar Aurora had voor haar gevoel al genoeg geweld in haar leven meegemaakt en ze wilde geen herhaling van haar alcoholistische vader die haar pijn had gedaan. De man had er duidelijk geen zin in om het op te nemen tegen de jongen en liep weg, waardoor Aurora opgelucht haar adem uitblies. Ze zag dat Shadow’s ogen rood begonnen te gloeien, een grijns om zijn lippen. Pas toen zijn blik die van haar ontmoette, viel zijn grijns weg en rolde hij met zijn ogen, waarna zijn ogen weer hun normale kleur hadden en hij bij haar kwam zweven. Zijn blik naar de man toonde echter aan dat hij nog steeds zin had om de man te laten boeten voor wat hij Aurora aan had willen doen, maar het zag er naar uit dat hij zou gaan luisteren naar zijn trainer. Voor nu. ”Het is wel een beetje mijn schuld,” zei ze en ze knikte naar Shadow. ”Mijn Gastly haalt veel grappen met anderen uit en kan zich soms niet gedragen. Het was eigenlijk geen slim idee om hem uit zijn bal te laten, maar hij moet het toch ooit leren?” Shadow keek een tikkeltje beledigd naar opzij. Aurora negeerde het en richtte haar blik weer naar de jongen. ”Bedankt dat je me hebt geholpen,” zei ze op een vriendelijke toon en ze legde haar hand kort op zijn arm. ”Het spijt me dat ik je hier een beetje in mee gesleurd heb.” Lichte blosjes kwamen op haar wangen en na nog één blik op Shadow richtte ze haar aandacht weer naar de jongen. ”Mijn naam is Aurora,” stelde ze zichzelf voor aan de jongen. Dat leek haar wel zo netjes nadat hij haar geholpen had.

Aurora haalde licht verward haar wenkbrauw op toen de jongen aangaf dat hij er nog zo eentje kende, maar het werd al een stuk duidelijker toen hij zijn eigen Gastly tevoorschijn haalde. Een glimlach speelde om haar lippen toen ze zijn Gastly, bijna een replica van haar eigen Gastly met die grijns, interesse leek te hebben in Shadow. Ze liet haar blik naar de jongen glijden en ze glimlachte toen hij zijn woorden sprak. ”Dat vind ik aardig van je dat je dat zegt, maar ik moet ook beter trainen met Shadow zodat ik hem wat in toom kan houden,” zei ze op een zachte toon tegen de jongen. Ze was bang dat als ze dat de Gastly niet zou leren, ze de volgende keer weer in de problemen zou raken en er deze keer niemand zou zijn om haar te komen helpen. De jongen stelde zichzelf voor als Alaric, een beetje net zo’n aparte naam als Aurora, maar wel een mooie. ”Die naam heb ik nog niet eerder gehoord, maar het staat je wel,” zei ze op een complimenterende toon tegen hem. Hij vroeg vervolgens aan haar of enkel een Gastly had en ze schudde haar hoofd. ”Ik heb ook nog een Spheal en een Pikachu, maar ik dacht dat het gemakkelijker zou zijn om één Pokémon los te hebben die ik in het oog moest houden,” grinnikte ze. ”Ik heb heel mijn leven als in Sinnoh gewoond en nu ben ik de gym challenge aan het doen, maar dit festival was wel even een aangename afleiding van mijn training.” Ze knikte naar hem. ”En jij?” vroeg ze vervolgens nieuwsgierig. Ze liet haar blik naar Shadow glijden, welke al even enthousiast leek te zijn met een andere Gastly in zijn buurt en haar wenkbrauwen trokken kort samen toen ze Shadow op een licht samenzweerderige manier dichterbij de andere Gastly zag zweven en zijn ogen naar de andere festivalgangers zag flitsen. Ze hoopte dat hij zich zou gedragen, anders was het misschien beter om hem toch maar te verwisselen voor Blizzaes of voor Thunder.