Tales of

Sinnoh

Wolf stond al kwispelend bij de deur, en liet een ongeduldig blafje horen om Finn te vertellen dat hij op moest schieten. Lachend veterde Finn zijn hardloopschoenen vast. "Ja, ja, ik kom al," mompelde hij. Ark leek er net zo veel zin in te hebben en pikte aan zijn oor. Ze waren net als hem de beweging 's ochtends gaan waarderen en konden vaak niet wachten om hun poten/veren te strekken. Ze wisten precies wanneer Finn zich klaar maakte voor een hardloopsessie. Met de Taillow op zijn schouders en de Rockruff vooruit, liep Finn naar buiten en begon hij, na wat snelle warm-up oefeningen, te rennen.

Al snel was de ranger basis achter hun en bevonden ze zich onder de coniferen. Finn had een mooi pad gevonden in de bergachtige streek die ongeveer 8km was en precies in een rondje terugleidde naar de basis. Als hij snel liep, kon hij dat in een uur redden, maar vandaag hadden ze geen haast en had hij besloten rustig de tijd te nemen.

Ark vloog inmiddels boven zijn hoofd en Wolf rende trouw mee aan zijn zijde, zijn oren gespitst en zijn staart trots omhoog. Het viel Finn op dat de pup, die eigenlijk bijna geen pup meer was, met de dag sterker en groter werd. Hij hield hem nu met gemak bij en Finn hoefde de Rockruff tegen het einde van de tocht ook niet meer te dragen.

Er trok een glimlach over zijn gezicht en hij liet zijn blik weer op de omgeving vallen. Benieuwd of ze nog iets interessants tegen zouden komen.

Finn ging even zo op in het rennen, dat hij de steen die op hoge vaart zijn kant op kwam rollen eerst niet doorhad. Zelfs Wolf dacht er eerst niks van, tot het ding ineens met veel kabaal door de stuiken barstte en ze beide maar net opzij kon springen. "Wa-?!" bracht Finn geschrokken uit, terwijl Wolf grommend naar voren sprong en het ding aanviel met een Rock Throw. Dit zorgde er enkel voor dat de zwarte steen tot stilstand kwam en bracht verder niet zoveel schade aan. Verrast keek Finn naar het ding, en zag toen pas het rode boze oog. Dat was.. een Pokémon?

Zijn pokédex lag nog in zijn kamer, samen met de rest van zijn spullen. Tijdens het hardlopen nam Finn altijd alleen water en zijn team mee. Hij zou thuis moeten opzoeken wat het was. "Kom Wolf.. We laten de steen met rust," zei hij naar de Rockruff, die zijn kop naar hem draaide en toen nog zacht grommend begon mee te lopen. Wat het ook was, het liet ze gelukkig verder gaan, en zodra ze op acceptabele afstand waren, begon de steen weer verder de berg af te rollen. Finn schudde zijn hoofd. Vaag beest.

Toen alles weer rustig leek zette Finn zich weer in een hardlooptempo, zij het dit keer wel met iets meer alertheid. Hopelijk kwamen ze niet nog meer van die rollende stenen tegen..

Een tijdje bleef het rustig. Maar toen kwam er ineens een kleine roze Cleffa tevoorschijn die de voorbij rennende Wolf een kushandje wierp. Finn stopte meteen met rennen en hoopte dat het niks zou doen, maar de Rockruff begon al snel te wankelen en met zijn kop te schudden. Shit. "Ark!" riep hij naar de Taillow, die het voorval had gezien en toen snel kwam aanvliegen. Met een luid gekwetter dook Ark op de Cleffa af, die dat toch wat teveel werd en toen huilend terug de struiken in rende. Misschien wat bruut, maar Finn had dat liever dan dat het op een gevecht uitkwam.

Bezorgd zakte hij door zijn knieën en keek hij naar de verwarde Wolf. "Hey, rustig maar jongen, niks aan de hand," suste hij, terwijl hij zijn hand uitstak. Wolf gromde waarschuwend, en snel trok Finn zijn hand weer terug. Na een tijdje stak hij hem toch weer naar voren in een poging de Rockruff gerust te stellen. Hij bleef zachtjes tegen hem praten. De pup zwenkte een beetje, schudde nog een paar keer met zijn kop en leek Finn toen weer een soort van te herkennen. Zijn ogen werden minder wazig en hij drukte toen zacht kwispelend zijn snuit tegen hem aan. Sorry. "Geen probleem, daar kon je niks aan doen," sprak Finn, waarna hij even een liefkozende aai over zijn bol gaf en toen weer omhoog kwam.

"Klaar om weer verder te gaan?" Wolf blafte enthousiast en Ark vloog weer trots omhoog. Finn gaf een knikje en liep toen weer verder. Iets rustiger nu om Wolf nog een beetje te laten bijkomen.

Finn had voor even alleen maar oog voor Wolf, waardoor hij de kleine Chingling verderop volledig miste. De Rockruff leek echter gelukkig geen last meer te hebben van de verwarring, en blafte nu nog een keer naar zijn trainer om hem aan te sporen. Kom, sneller! Finn liet even een korte lach horen. "Oke, vooruit dan maar," merkte hij op, waarna hij weer begon te rennen.

Wolf kwispelde vrolijk en rende een stuk vooruit om zijn trainer te laten zien dat hij weer helemaal oké was. Er was wel meer voor nodig dan zo'n kleine Cleffa om hem neer te krijgen.

Het werd hem niet gegund vandaag om een rustig rondje hard te lopen. Dat was wel duidelijk. Ark kraste even waarschuwend en vanuit het niets vloog er ineens een rots hun kant op. Wolf sprong opzij, maar Finn was langzamer en kreeg het ding tegen zijn arm. ”Au! Arceusverdomme,” gromde hij, terwijl hij met zijn hand over de pijnlijke plek wreef en ondertussen zocht naar de dader. Plots zag hij een Nosepass staan die allesbehalve blij leek te zijn met zijn aanwezigheid. Wat was het vandaag dat Pokémon hem ineens moesten aanvallen?

Wolf ging al beschermend voor hem staan en gromde naar de Nosepass, terwijl al zijn nekharen omhoog stonden. De Nosepass leek niet onder de indruk en lanceerde nog een rots. Deze wist Finn gelukkig wel te ontwijken.

Hij bedacht zich dat de Nosepass hier waarschijnlijk zijn leefgebied van had gemaakt. Met een zucht besloot Finn dat het maar beter was rechtsomkeert te maken. Misschien dat hij een ander pad kon vinden zonder de Pokémon verder te storen. ”We gaan al weg..” mompelde hij naar de steen, waarna hij Wolf en Ark terugfloot en zich omdraaide. De Taillow vloog direct de andere kant op, maar Wolf bleef nog even met opgetrokken lip staan, tot hij zeker wist dat zijn trainer buiten het bereik van verdere Rock Throws was. Hij blafte nog een keer naar de Nosepass en rende toen ook terug.

Met een frons wreef Finn nogmaals even over zijn arm. Dat ging een blauwe plek worden. Ugh, soms had je van die dagen...

[Topic closed]