Het puntje van d'r tong stak uit d'r mond terwijl ze bezig was met de naald en draad die ze tussen d'r vingers in had gespannen. Ze was al een tijdje bezig, eventjes schoten haar tweekleurige ogen naar de klok, zo'n 72 uur om precies te zijn. Maar ze moest dit af hebben. Want dan kon ze verder gaan met haar voorbereidingen. Achter haar waren haar pokémon met elkaar aan het spelen. Peeve, haar nieuwste en meest interessante pokémon tot nu toe, was Prince en Knight aan het irriteren. Terwijl Scarlet haar hielp met het naaien van de spullen. Ze was nu al een paar dagen bezig met de kleding en het leek niet alsof ze erg ver was gekomen. Gwen zuchtte en rolde haar stoel achteruit, rekte zich uit, terwijl ze geeuwde en in d'r ogen wreef. "Tijd voor een pauze?" vroeg ze aan haar pokémon. Scarlet knikte, maar de rest leek geen oog te hebben ervoor. Ze grinnikte zachtjes en keek naar buiten toe. Het begon licht te worden, de zon kwam op. Tijd om naar bed te gaan dus. Met een glimlach kwam ze overeind en voelde zichzelf eventjes duizelig worden, voordat ze face first in d'r bed viel en prompt in slaap viel.
De maan stond hoog aan de hemel toen ze weer wakker werd. Gwen zuchtte zachtjes en kwam overeind, misschien moesten ze maar eens wat frisse lucht halen. Ze riep haar pokémon bij zich en greep een paar dingen, terwijl ze naar buiten liep en het maanlicht in wandelde. "Peeve, kom eens hier." Zei hij tegen de Duskull. Het spookje vloog in haar richting en ze hielt haar handen op. Boven op zijn hoofd zetten ze een bloemetje. Het enige wat tot nu toe wel gelukt was met de technieken waar ze mee bezig was. Een outfit maken voor een spook pokémon dat ook nog eens gedeeltelijk vuur was, was lastig. Alleen deze bloem had het overleefd tot nu toe. Een deel van de outfit die ze van plan was. "De rest komt later, zodra 't lukt." Zei ze tegen de Duskull, die met zijn armpjes uitreikte naar het bloemetje maar er niet aan kwam. Daarna vloog hij in de richting van de andere drie pokémon en liet vrolijk het bloemetje zien dat nu prominent op zijn hoofd zat. Gwen grinnikte eventjes, voordat ze haar jas verder dicht deed en verder het maanlicht verlichte pad op wandelde. Eens zien wat ze tegen zouden komen in deze nacht, verlicht door de volle maan.
AFTER, I'LL BE GLAD TO FIX ANY CLOTHES, HAIR, OR BROKEN SPIRITS!
Slaap bleek moeilijk te vatten die nacht. Alicea woelde en kronkelde maar tussen de lakens, schudde haar kussen minstens tien keer op, maar werd steevast wakker na wat minder dan tien minuten geweest leek. Tenslotte gaf ze het maar op, smeet ze haar benen over de rand van het bed, trok een joggingbroek en een veel te groot t-shirt aan en glipte naar buiten. Voordat ze de deur kon dichttrekken voelde ze een gewicht plotseling tegengas geven. Ze keek verrast achterom en zag Striga zich moeizaam tussen de spleet doorpersen. Haastig duwde Alicea de deur open. “Sorry, ‘k had je niet gehoord.” mompelde ze vlak. Striga haalde haar schouders op en volgde haar trainer de straat op. Eigenlijk wilde ze even niet achtervolgd worden door haar kleine schaduw, maar aan de andere kant vond ze het fijn dat Striga haar hardnekkige stilzwijgen eindelijk een beetje begon te verbreken en wat scheen op te warmen naar Alicea. De maan stond hoog en er was geen hond op straat. Alicea geeuwde terwijl ze bij een kleine fontein bleef staan en nietsziend in het water staarde. Tenslotte was het Striga die haar aandacht weer trok en haar een zacht duwtje tegen haar been gaf. Alicea liet haar bruine ogen omlaag glijden en vervolgens naar iets rechts van haar. Daar liep iemand? Op dit uur?
Ze neuriede rustig in zichzelf, terwijl ze door het maanlicht heen wandelde. Haar pokémon volgde haar op de voet, waarbij Peeve zo te zien nog het meest blij was met de bloem die nu op 'm zat. Ze grinnikte en keek voor zich uit, maar het zag er naar uit dat ze de enige was die op dit late uur buiten was. Niet ongewoon natuurlijk, zelf hielt ze gewoon van het duister en de maan die hoog in de lucht hing. Zo te zien was Prince het met haar eens, maar Scarlet leek niet zo blij te zijn. De bug type hielt meer van de warmte van de zon, waar ze haar geen ongelijk in kon geven. Knight deed ondertussen een poging om dichterbij Peeve te komen en hem te laten schrikken, maar uiteindelijk was het andersom en schoot de Honedge achter Scarlet om zich te verstoppen. Gwen schoot in de lach en pinkte een traan weg, wat voor een vreemde bunch pokémon had ze toch bij zich. Ze keek om zich heen en merkte nog iemand die aan de wandel was zo te zien. En Gwen, met haar vrolijke persoonlijkheid, zwaaide naar de dame in de hoop haar aandacht te pakken te krijgen.
AFTER, I'LL BE GLAD TO FIX ANY CLOTHES, HAIR, OR BROKEN SPIRITS!
Zo te zien was zij ook opgemerkt want er schoot een gretige hand de lucht in. De eigenaar van de hand deed enorm haar best Alicea haar aandacht te trekken. Ze wierp een vertwijfelde blik naar beneden en Striga haalde haar schoudertjes op. Alsof ze wilde zeggen: als je beroofd wordt is het niet mijn schuld. Alicea rolde met haar ogen en liep op de vrouw af. Ze werd vergezeld door drie pokémon die allemaal stuk voor stuk een kostuum droegen? Haar blik bleef hangen op de duskull die een soort bloem op zijn hoofd had. Oké? “Ehm, ja?” vroeg ze vertwijfeld aan de vrouw met de blauwe ogen en de blauwe haren als saffier. Mooie kleur.. Ze moest naar beneden kijken, de ander was flink korter dan zij.
