Tales of

Sinnoh

Oké. Om verder te komen als Breeder, wist Kiana dat ze Pokémon moest vangen. Gezien ze vorige maand haar Chingling had gevangen, besloot ze dat ze er nu wel klaar voor was om op zoek te gaan naar de volgende Pokémon. Ze was op zoek naar iets binnen de Amorphous egg group, zoals bijvoorbeeld een Duskull of een Ralts. Ze zou snel ook proberen een Gastly en een Dreepy te vangen, zodat ze kon beginnen met het fokken. Wat spannend!

Met de Chingling en de Misdreavus aan haar zijde stapte Kiana dit keer route 209 op. Nog altijd dichtbij huis, dus ze hoopte dat dit geluk zou brengen. Ze was benieuwd wat ze dit keer tegen zou komen!

“We go together like rama lama lama ka dinga da dinga dong,” begon het meisje te zingen. Ze kreeg een verbaasde blik van de Chingling, maar al snel rinkelde deze vrolijk mee. De Misdreavus leek zich er niet meer over te verbazen. “Remembered forever, as shoo-bop sha wadda wadda yippity boom de boom.” Want, eerlijk, als je alleen over een pad loopt, kun je er net zo goed een feestje van maken.

Haar oog viel op een steen, maar Kiana was hier niet voor stenen. Dus, zonder al te veel aandacht aan de steen te besteden ging ze vrolijk door. “Chang chang changitty chang sha-bop. That’s the way it should be.” Ze kon hier nog wel even mee doorgaan.

Een vrolijk geluid klonk en Kiana keek verbaasd op, toekijkend hoe een Sigilyph met haar mee deed. Ze lachte kort en zong het nummer nog even door, maar zwaaide uiteindelijk een vaarwel naar de Sigilyph en liep door. Immers zou die Pokémon niet van pas komen in haar Journey, maar met diens vrolijkheid wist ze zeker dat die goed terecht zou komen!

Kiana begon al snel weer te hummen, waarop de Chingling weer vrolijke geluiden maakte. De Misdreavus deed weliswaar niet mee, maar leek wel te genieten van het moment. Hoe kon het ook anders?