Tales of

Sinnoh

Nu dat Hazel vol aan het focussen was op de training van Vinea ging dat met grote sprongen vooruit. Ze waren echt dagen aan het trainen met elkaar en dat wierp zijn vruchten wel af; Vinea zou waarschijnlijk geen onderdeel uitmaken van haar team om de gym uit te dagen, maar ze zou in elk geval wel bijgebeend zijn met de rest. Ze had pas een nieuwe move geleerd waardoor het mogelijk zou zijn om haar naar haar laatste evolutie te helpen. Hazel had gezien dat als Vinea Stomp zou leren, ze naar haar laatste evolutie kon gaan en nu dat zo was, waren ze volop aan het trainen in Eterna Forest om dat waar te maken. ”Gebruik Stomp, Vinea!” riep ze. Haar Steenee haalde vol uit naar een Budew, welke al schreeuwend wegrende. Hazel keek verwachtingsvol naar haar Steenee en toen deze nog niet evolueerde, onderdrukte ze een zachte zucht en draaide ze haar rug naar haar Pokémon toe om een andere Budew te vinden die ze konden uitdagen. Hierdoor had ze niet in de gaten dat haar Steenee begon te gloeien en pas toen er een pootje op haar schouder werd gelegd, keek ze over haar schouder. Ze schrok zichtbaar toen ze zag dat haar Steenee, weldegelijk geëvolueerd, nu boven haar uittorende en stamelde wat naar achteren. Ze hoorde hoe Vinea lichtelijk begon te grinniken en Hazel grinnikte ook, waarna ze de poten van haar Tsareena vastpakte en haar bewonderend aankeek. ”Ik ben trots op je, Vinea,” sprak ze op een bewonderende toon. Ze was echt een prachtige, sterke Pokémon geworden en Hazel was blij dat van alle Pokémon dat ze had kunnen krijgen uit de abandoned egg het Vinea geworden was.

Hazel keek verrast op toen ze een stem hoorde. Ze had de poten van Vinea nog altijd vast en dat moest vast een grappig zicht geven, maar dat kon Hazel allemaal niet zo erg boeien. Ze liet haar blik snel over de jongeman glijden en zag dat hij er niet helemaal ongeschonden bij stond. Ze zag dat hij een grote plakker over zijn oog had, maar ze wist wel beter dan daarnaar te vragen. ”Bedankt,” zei ze en ze gaf de jongen een knikje. Vinea maakte een klein buiginkje naar de jongeman en zijn Pokémon. ”Ben je ook bezig aan de gym challenge?” vroeg Hazel op een rustige toon aan de jongen. Ze was iets minder snel geneigd om sociaal te doen naar anderen, maar dat kwam omdat ze in een leerproces zat. Het was al heel wat dat ze Shiro op een vrij korte tijd zo had toegelaten en dat ze nu een koppel waren. Ze sneerde in elk geval niet meer zo heel snel naar anderen, dus daar moesten ze het dan maar mee doen. Terwijl Vinea dichterbij liep om zowel nader kennis te maken met de jongeman en met zijn Pokémon bleef Hazel met gekruiste armen wat meer op afstand, haar goudkleurige ogen naar de jongeman gericht.

Hazel gaf een knikje toen de jongen aangaf dat hij een breeder was. De charmante glimlach die hij haar vervolgens toewierp, deed haar vrij weinig en het enige wat ze erop deed, was haar wenkbrauw optrekken. ”Ik vermoed dat je vakgebied Flying types is?” merkte ze op, knikkend naar de Pokémon die hij had. Vinea had op tijd in de gaten wat de Ducklett wilde doen en met een snelle salto naar achteren wist ze het te ontwijken. Ze stond nu weer naast Hazel en liet haar armen plechtig tegen elkaar leunen terwijl ze met een strenge blik naar de Ducklett keek, al werd haar blik weer wat milder toen ze naar de man keek. Hazel rolde met haar ogen toen de Zubat op haar hoofd landde en zuchtte diep. ”Ik snap wel waarom je voor breeder hebt gekozen en niet voor trainer,” kon ze het niet laten om naar hem te sneren. ”Je hebt je Pokémon duidelijk erg goed onder controle.” Ze gaf de Zubat subtiel een duwtje zodat hij hopelijk een eind op zou hoepelen. Sociaal zijn was toch maar vermoeiend als je het haar vroeg…