Tales of

Sinnoh

Ethan wierp een droge blik naar het jochie dat zijn vinger naar hem uitstrekte en dat van alles begon te roepen, waaronder dat hij een Pokémon gevecht wilde hebben. Hij zag eruit als zo van die maffe kerels die je tegenkwam in een bos. Hoe noemden ze zichzelf ook alweer? Bug Catchers, dat was het. De jongen was nog niet eens in zijn puberjaren en zijn arrogantie levelde gevaarlijk met die van Ethan toen hij dacht dat hij met zijn Venonat Ethan’s Rookidee wel kon verslaan. ”Challenge accepted, maar ga niet lopen janken als ik je inmaak,” zei Ethan met een arrogante grijns. In tegenstelling tot het gevecht met Ponytail wist hij deze keer wel wat hij deed en knikte hij naar Nox, welke opsteeg. De jongen – Ethan besloot om hem McBuggie te noemen – liet dus, verrassend genoeg, zijn Venonat tevoorschijn komen. En maakte ook nog eens de domme zet om Ethan eerst te laten beginnen. ”Oké,” zei Ethan op een droge toon en hij haalde zijn schouders op. ”Nox, begin met Hone Claws en gebruik daarna Peck!” riep hij met een grijns naar zijn Rookidee. ”Dat is niet eerlijk!” hoorde hij McBuggie roepen. ”Dat zijn twee aanvallen achter elkaar!” Ethan wuifde hem weg met zijn hand. ”Stop buggin’ me,” zei hij grijnzend, duidelijk in zijn nopjes met zijn eigen gemaakte pun. Omdat beiden geen aandacht hadden voor het gevecht bleef Venonat gewoon staan en raakte Nox McBuggie’s Venonat volop. ”Nee, Pluisje!” jammerde de jongen, waarop Ethan het niet kon laten om te grinniken. Pluisje? For real? Ethan wilde er net een spottende opmerking over maken toen de jongen riep naar zijn Venonat dat deze Supersonic moest doen. Cloyster ”Nox, waai het weg met Wing Attack!” zei hij op een serieuze toon en hij kreeg bijna een lachstuip toen hij de jongen hardop naar adem hoorde happen.

Het nadeel van zijn grapje was dat zijn Rookidee afgeleid was en dus vol door de Supersonic geraakt werd. Wat volgde was een redelijk grappig schouwspel van Nox die alle kanten op vloog behalve de juiste. McBuggie besloot daarna ook nog om een Tackle te laten uitvoeren, welke raak was. ”Nox, gebruik weer je Hone Claws!” riep Ethan. ”En ga daarna voor Leer!” De eerste keer vloog Nox tegen een boom, maar de Leer was wel raak en Ethan grijnsde. Ha, in your face, bitch! ”Gebruik nu Peck!” riep hij nog voordat McBuggie weer een aanval kon roepen. Hij zag aan het gezicht van de jongen dat deze daar weer iets van wilde zeggen, maar hij had er de kans niet voor; de Peck was raak en zo te zien was het effect van de Supersonic ook uitgewerkt. McBuggie dacht duidelijk dat Ethan dom was en besloot weer voor een Supersonic te gaan. ”Nox, vlieg hoger zodat je de Supersonic kunt ontwijken en ga daarna voor Hone Claws. Val hem dan weer aan met je Peck en doe dit uit verschillende richtingen!” Nox wist de Supersonic nog net te ontwijken en vloog hoger, waarna hij Hone Claws uitvoerde en daarna weer naar beneden kwam vliegen. Wat volgde was Pluisje die een ware onslaught onderging van Nox die hem vanuit verschillende richtingen aanviel met Peck. Nice. De laatste Peck was er te veel aan en Venonat, nee, Pluisje, viel uitgeteld neer. ”He shoots, he scores!” riep Ethan triomfantelijk. Waarschijnlijk was het best zielig om te winnen tegen een Venonat met letterlijk maar één aanval en duidelijk lager geleveld dan Ethan’s Rookidee, maar dan had McBuggie maar niet zo arrogant moeten doen in het begin. ”Nou McBuggie, dat was leuk, maar ik ga maar weer eens,” zei Ethan en hij draaide zich om en stak zijn hand begroetend op naar het jochie dat nu over zijn Venonat gebogen stond. ”Mijn naam is Caleb!” riep de jongen hem nog na. ”Whatever. McBuggie past beter,” mompelde Ethan onder zijn adem door en hij stak zijn handen in zijn zakken terwijl hij de Bug Catcher achter zich liet, zijn handen diep in zijn zakken geschoven. Dat had hij dan ook weer gefikst.