Tales of

Sinnoh

 De slag was gewonnen maar de oorlog nog niet. Of zoiets. Goed, misschien was dat een tikkeltje dramatisch om het toernooi met een oorlog te vergelijken maar het was het eerste wat bij Alicea opkwam toen ze haar cincinno had ingeleverd en er een magmar voor terug kreeg. Magmar was een prima pokémon. Als ze Azulon niet had gehad, zou ze zelf graag ook een hebben genomen. Maar dat was nu eenmaal anders gelopen..

Ze betrad de arena met een zelfverzekerde tred. Haar ogen flonkerde toen ze tegenover haar tegenstander stond en de mensenmassa hoorde joelen. Hier was ze op haar beste. In haar element. Maar dat was haar tegenstander ongetwijfeld ook. Trainers uit alle hoeken van de regio waren hierheen gekomen waardoor ze zeer zeker niet haar tegenstanders zou moeten onderschatten. Wie weet wat voor trucjes ze uit hun mouw zouden schudden. Alicea keek op toen een snover het veld werd opgestuurd en er pardoes een dikke, grauwe wolk boven hen vormde, de zon weg duwde en er dikke hagelstenen naar beneden ketste. Alicea knarste met haar tanden. Magmar’s flame body kon hem alleen maar tot op zekere hoogte beschermen. Ze moest het slim spelen. Sure, ze was qua type meer dan in het voordeel. Maar dat was nou juist de valkuil waar ze zelf ook zo zou zijn ingestonken. Alicea toverde haar magmar tevoorschijn en wachtte op het fluitsignaal. Ditmaal was het haar tegenstander die als eerste aan zet was.

Er volgde een mist en een leer en Alicea wist wat haar te doen stond. “Begin maar met een lekkere rook smog!” riep ze naar magmar. Die ademde diep in, balde zijn handjes tot vuistjes en blies een stinkende, dikke wolk smog het veld op die hopelijk de snover zou treffen. O, wat zou het mooi zijn als dat mormel poisoned zou raken. “Vuur nu je ember omhoog!” Magmar richtte zijn kop ter hemel en begon kleine vuurballetjes omhoog te schieten die vervolgens als kleine kogels recht naar beneden regende, gevoerd door de sterke hagelwind en met doffe dreunen neer regende op het veld. Vanuit haar positie kon ze de snover nauwelijks zien door deze dikke mist maar hopelijk zag magmar hem wel.
 

De smog werd weggeblazen door icy wind. Alicea zag hoe de donkere rook in een wolk van ijs veranderde en vervolgens glitterend uit één viel. Het tegenoffensief tegen haar regen van ember was zeer creatief, dat moest ze hem nageven. “Focus!” riep ze naar magmar. Opnieuw volgde er een mist en een leer en de dikke mistbank die er al hing, werd nog dikker. “Sla die ijs shards kapot met je fire punch!” riep ze toen er verschillende, grote blokken ijs overal neerregende. Alicea moest zelf een aantal keer haastig opzij springen door een paar uit de koers gebelazen stukken. Magmar’s vuist begon te glimmen en met een harde stoot er brokken ijs overal neerregende toen hij ze kapot sloeg. “Clear smog en combineer die met je ember!” vervolgde ze met de intentie om die klote mist eens wat op te klaren en de stats changes te nullificeren. Magmar ademde in en stootte toen grote brokken modder uit die door de mist heen kliefte. Tussen de modder verschenen ook de kleine vuurballen. Alicea had hetzelfde idee als net en keek toe hoe er een regen van modder en vuur neer regende op de arena. Haar lichaam jeukte gewoon om een goed gemikte fire punch op de snover af te vuren maar ze hield zichzelf in. Ze wilde eerst vanaf een afstandje vechten voor ze overging tot het fysieke offensief.  

De tegenaanvallen van de man met zijn snover waren niet mild. Hij versnelde met een icy wind terwijl hij swagger deed. Zou dat Magmar confused maken? Zeker. Zou dat ook zijn aanvallen in sterkte verhogen? Absoluut. Het zou dus nu alles of niets worden. Alle voorzichtigheid overboord gooien. Ze hoefde maar een enkele aanval te laten landen en het zou game over zijn. Beide zouden ze toch al verzwakt moeten zijn en als de snover daadwerkelijk poisoned was, dan kon Alicea in het ergste geval gaan stallen. De hagel was opgehouden dus daar kon magmar geen schade meer van berokkenen. De poison zou langzaam maar zeker erger worden, langzaam wegvreten. Power snow en razor leaf werden zijn kant op geblazen en Alicea moest sne zijn. “Doe een fire punch op het ijs!” Magmar wankelde gevaarlijk terwijk zijn vlammende vuist naar beneden werd geslagen. Toen die impact maakte met het ijs ontstond er een dikke wolk van rook en vuur die het ergste deel van de razor leaf en de powder snow wist weg te vagen. De hitte was voelbaar genoeg dat zelfs Alicea die kon voelen vanaf haar plaats. Magmar was er niet al te best aan toe. Het kostte hem grootse moeite om niet om te vallen. Wankelend probeerde hij recht te gaan staan maar hij kreeg moeilijk grip door get ijs. “Doe een flamewheel en combineer die met je ember! Riep ze terwijl de snover weg was gezoefd alsof Sven Kramer herboren was in hem. Grote kans dat die zou missen maar als ze maar genoeg chaos kon creëren zou een losgeslagen ember maar zo eens doel treffen. Magmar wankelde, door het ijs en door de confusion. Er spoten dikke vlammen uit zijn bek die rond begonnen te tollen en vervolgens samensmolten tot een vlammend wiel. Toen magmar die afgevuurd had spoot hij er een regen van ember achteraan zodat de vlammen alle kanten op vlogen en kleine kraters in het ijs maakte. Snover zou vast niet zo goed meer kunnen schaatsen als er overal random gaten in het ijs zaten. “Nogmaals ember, vuur maar gewoon waar je wilt!” riep ze nog omdat ze op dit punt had opgegeven dat magmar de snover doelgericht kon raken. Daar zou hij een stuk dichterbij voor moeten komen. Wederom regende er embers naar beneden. Het ijs werd er een stuk minder stevig op. Dit was momenteel het enige wat ze doen kon. Zorgen dat de snover zijn voordeel verloor en het ijs te laten smelten. De enige plek die ze onaangeroerd liet was die om magmar heen. Die stond te wankelen en te draaien terwijl hij overal embers naartoe spoot. Een paar losse vuurballen hagelde naar Alicea en ze moest gauw opzij springen toen een paar pijnlijk langs haar arm schampte.