Hij verloor ondertussen het zicht van waar ze allemaal al geweest waren om nieuwe pokemon te vinden, maar het enige dat hij wel wist was dat ze het festival bleven vermijden en dat het maar beter ook was. Want hij wist dat hij zich mateloos zou irriteren aan het festival. Hij had alleen niet verwacht dat Pastoria er ondertussen zo vervallen bij lag. Maar daardoor nodigde het hem wel uit om misschien wat te gaan proberen met Mega 2 die nu naast hem liep. "Ember," Hij wilde tenslotte wel de planten uit de weg hebben die op zijn pad lagen en de Charmander deed precies wat hij van haar vroeg door elk plantje in hun pad te verbranden. Na een tijdje begon de Charmander hierdoor te gloeien en stond er niet veel later een Charmeleon. Hij greens. Als dit was hoe het werkte moest hij hier vaker komen en wat van de planten vernielen.
Pastoria City. Als Alicea één plek op aarde moest uitkiezen waar ze nooit meer wilde komen, was het hier wel. Ze was hier om een pakketje op te halen en zodra ze dat had gedaan, ging ze er als de wiedeweerga weer vandoor. Ze bleef staan toen haar ogen op een lange man vielen met een charmander aan zijn zijde. Hij was zo te zien zijn irritatie aan het botvieren op een paar dikke wortels en bosjes die hem de weg versperde. Alicea trok een gezicht. Tuurlijk, Pastoria city zag er nog erger uit dan ze zich kon herinneren. Zij zou hetzelfde hebben gedaan als ze niet zo bang was om gezien te worden door iemand. Haar vrienden. Haar familie.. O jee, ze wilde hier weg. Ze bleef echter staan om toe te kijken toen er een oogverblindend licht verscheen en ze een hand voor haar ogen moest doen om niet verblind te worden. Even later stond er een charmeleon naast de man. “Nice,” mompelde ze dof terwijl ze haar positite achter hem kenbaar maakte. “Ik heb er binnenkort ook zo een, als mijn charmander besluit te evolueren.” Waarom ging ze dit gesprek aan?
