Tales of

Sinnoh

Ace was de laatste tijd nogal in zijn nopjes door het feit dat hij Igneel had geleend aan een breeder en daar een ei van was gekomen. Hij was Igneel al dagenlang aan het plagen dat hij pappie zou worden en de Houndour was erg geïrriteerd op Ace geworden. Inpulsa, Blade, Razor en Avian begrepen er natuurlijk helemaal niks van en snapten dus ook niet waarom Igneel geïrriteerder dan normaal rondliep. Blade en Razor trokken zich er echter niks van aan en ook Avian liet duidelijk weten dat het hem vrij weinig kon schelen, maar Inpulsa vond het wel een stuk vervelender en reageerde dan vaak bits terug. Het was grappig om te aanschouwen. Momenteel liep Ace met zijn handen in zijn zakken door Hearthome City en had hij al zijn Pokémon uit hun bal gelaten. Nadat hij Razor een waarschuwing had gegeven omdat deze Blade had proberen te verbranden met een Ember was het er een stuk gemoedelijker aan toe gegaan en hoewel Blade en Razor beiden met hun kopje afgewend twee meter van elkaar af liepen, was het een stuk aangenamer in hun gezelschap. Ace keek verrast op toen hij het meisje met haar Pokémon zag zitten wie aan hem had gevraagd om Igneel te lenen en zowel Igneel als Ace keken verrast op toen het ei begon te gloeien. Ace’s lippen kropen kort omhoog in een smalende grijns toen Igneel merkbaar zijn pas versnelde, al deed hij dat zelf ook. Hij zag hoe het ei uit kwam en moest toegeven dat het toch wel schattig was om de baby Houndour te zien. En het verraste hem ook heel erg om de kille blik die gewoonlijk plaatsnam in Igneel’s ogen te zien veranderen door een zorgzame. De Houndour stoof naar voren en drukte zijn neusje tegen het neusje van zijn dochter aan, een twinkeling in zijn ogen hebbende die Ace licht ongemakkelijk liet voelen. Eh… oké dan. Aandoenlijk. ”Is Cerberus niet meer een naam voor een mannetje?” vroeg hij nonchalant aan de breeder, meer om zijn aandacht van het schouwspel voor zich af te leiden dan om echt een pain in the ass te zijn voor de breeder voor zich.

Blade, Razor en Inpulsa keken allen stomverbaasd toe hoe Igneel een heuse character switch leek te ondergaan toen hij zich in de buurt van zijn dochter bevond. Avian, die het van de lucht bestudeerde, interesseerde het allemaal niet zo en hij wendde zijn blik dan ook af. Ace liet zijn blik naar Paige gaan toen ze haar woorden sprak en hij gaf een knikje toen ze zei dat Igneel blij leek te zijn om zijn dochter te zien. Het was nog steeds raar om zo te denken over Igneel, maar het was wel de waarheid. ”Ik geloof dat ik hem nog nooit zo blij heb zien kijken als nu,” mompelde hij terwijl hij naar zijn Houndour keek, welke een lik gaf over de vacht van zijn dochter en zich tegen haar aandrukte om haar warm te houden. ”Hoe gaat het nu verder?” vroeg hij met een frons. ”Ga je Cerberus nu verder breeden met één van je Pokémon of ga je weer een andere trainer vragen om met diens Pokémon te mogen breeden?” Tja, wist hij veel hoe het allemaal werkte. Hij snapte er niks van. Hij keek op toen Igneel begon te grommen en zag dat Razor dichterbij was gekomen, maar Ace kon vanaf hier zien dat de Bagon geen kwaad in de zin had en wuifde dan ook naar Igneel. Igneel stopte met grommen, maar nam wel een beschermende positie voor zijn dochter in en had zijn blik strak op de Bagon gefixeerd. Ace fronste licht. Het was raar voor hem om zijn Pokémon zo te zien en hij wist niet of hij hier ooit aan ging wennen.

Razor bleef op een afstandje staan toen hij merkte dat Igneel hem echt niet in de buurt van zijn dochter wilde hebben en ook al verscheen er een frons op zijn gelaat, toch bleef hij netjes op afstand. Inpulsa daarentegen had minder moeite met de grenzen die Igneel opstelde en liep dan ook naar hem toe, al was Igneel daar minder op tegen dan als Razor het deed. Avian hield zijn afstand en was totaal niet geïnteresseerd in het schouwspel. Ace liet zijn blik weer naar Paige glijden toen ze aangaf dat wat haar plannen waren en hij gaf een knikje. ”Hoe werkt dat eigenlijk met dat breeden?” vroeg hij met een frons. ”Zijn daar een specifiek aantal Pokémon voor die je aan elkaar kunt koppelen?” Hij had echt geen idee hoe het in zijn werk ging, maar eigenlijk was het nog best interessant. Igneel ging naast zijn dochter zitten en hield zijn blik strak op haar gericht, waarna er een milde blik in zijn ogen ontstond toen hij zag dat ze aan het eten was. Ace wendde zijn blik snel af en trok een gezicht toen Paige een opmerking maakte dat naar zijn idee vrij voor de hand liggend was. ”Het zou me zorgen hebben gebaard als je daar nu meteen aan de slag voor wilde gaan,” zei hij op een sarcastische toon tegen haar. Het zou toch nog wel even duren eer dat ze zelf Pokémon kon breeden, dus voor nu moest de focus duidelijk eerst ergens anders liggen. Ace kwam uiteindelijk zelf wat dichterbij en hurkte neer voor Cerberus en Igneel, waarna hij met een kille blik kort zijn hand naar haar uitstak om te zien hoe ze zou reageren. De gespannen blik van Igneel ontging hem daarbij niet en Ace vroeg zich af of zijn Pokémon voor de eerste keer in hun leven hun vertrouwensband in twijfel trok. De gedachte deed hem wel pijn, al zou hij dat nooit hardop toegeven.

Het was de eerste keer dat er niet geïrriteerd gereageerd werd op zijn sarcasme, wat Ace wel even kort de wenkbrauwen deed fronsen. Zijn aandacht werd echter al snel weer afgeleid door de dochter van zijn Houndour die aan zijn hand snuffelde, waarop Ace kort zijn hand optilde om haar over haar kopje te aaien. Igneel leek zichtbaar te ontspannen en hij stond zelfs toe dat Inpulsa aandacht kwam opeisen. Ze kwam vrolijk naast de Houndour staan en bestudeerde haar nieuwsgierig, maar deed voor de rest niks. Avian, Blade en Razor hadden er alweer wat minder interesse in en het was voor Ace een meevaller dat hij Razor niet meer in de gaten moest houden, want nu kon hij zijn aandacht gewoon op Paige richten. ”Dus je hebt een ruim aantal Pokémon waar je uit kunt kiezen,” concludeerde hij. Het zou echt niks voor hem zijn, dat wist hij wel al zeker. ”Al neem ik aan dat op Igneel na niemand van mijn Pokémon in aanmerking komt?” Hij keek kort over zijn schouder naar zijn team. Hij zou Inpulsa niet voor kunnen stellen als mama. Hij vond het al erg genoeg dat het Igneel was geworden, laat staan dat Inpulsa een kleine Elekid als zoon of dochter zou hebben. Daar was ze veel te kinderachtig voor. ”Verdien je er eigenlijk veel aan?” vroeg hij met een frons terwijl hij neerkeek op haar Pokémon. Hij zou denken dat als ze zelf een fokkerij wilde beginnen en ze echt die kosten op zich moest nemen van het gebouw en alles dat ze daar vrij weinig aan over zou houden van het geld dat ze kreeg van haar inkomsten als breeder, maar ook daar kon hij fout mee zitten.

Ace gaf een knikje toen ze haar opmerking maakte. ”Ik ben er vrij zeker van dat ik al veel te kieskeurig zou zijn voor dit soort dingen,” sprak hij op een kille toon. Als een Pokémon hem immers niet aansprak, dan deed hij er ook niks mee. En hij was er vrij zeker van dat hij met de communicatie naar anderen toe ook veel te kieskeurig zou zijn, zoals wie zijn Pokémon zou overkopen en wat hun achtergrond was. Nee, dit zou echt niks voor hem zijn. Zijn blik gleed weer naar Paige toen ze aangaf dat ze er niet veel mee verdiende en hij fronste. ”Dan ga je nog flink je best moeten doen als je er je vast inkomen van wilt maken en daarvan wilt leven,” sprak hij zonder er doekjes omheen te winden. Bij hem was dat iets gemakkelijker: hoe hoger zijn rank was en hoe zwaardere missies hij mocht doen, hoe meer hij ervoor terug kreeg. Hij kon op dit moment ook geen huis kopen, maar zijn verblijf in de basis maakte het wel tien keer gemakkelijker om te sparen. ”Al denk ik dat je met de groep waar jij voor fokt wel veel aanvragen zult krijgen dan als je je bijvoorbeeld op één specifiek type had gericht, dus op dat vlak zit je wel goed,” voegde hij er iets milder aan toe. Igneel was ondertussen dichter naar zijn dochter gelopen en gaf haar een stevige lik tussen haar oren terwijl hij toekeek hoe ze aan het eten was, een trotse blik in zijn ogen hebbend.

Ace gaf een knikje toen Paige haar woorden sprak. Op die logica was hijzelf ook al wel gekomen, maar het was weer zeer fijn dat ze dat even voor hem verduidelijkte. Hoorde je het sarcasme? Zijn blik had iets lichtelijk geamuseerds toen ze aangaf dat het er ook aan lag naar waar anderen op zoek waren. ”Als je klanten hebt die vervelend doen omdat je niet aan hun belachelijke eisen kunt voldoen, kun je me altijd bellen,” zei hij tegen haar op een kille toon. Je had natuurlijk altijd van die eikels ertussen zitten die kwaad werden om niks. Hij knikte naar haar Pokémon. ”Vraag je een hogere prijs als de baby Pokémon een egg move kent die geen van de ouders heeft?” Het leek hem vrij logisch dat ze dat wel deed, maar misschien had ze daar andere ideeën over.

Ace gaf een knikje toen ze aangaf dat ze hem zou bellen als ze een lastige klant had. Hij twijfelde kort, maar knikte uiteindelijk nonchalant naar Igneel’s dochter. ”Je mag me ook bellen als je problemen hebt met andere dingen. Ik denk niet dat Igneel het je vergeeft als er iets met zijn dochter gebeurt en hij is er niet van op de hoogte.” Zijn Houndour had een soort griezelig vadersinstinct ontwikkeld voor de kleine Houndour en Ace dacht niet dat Paige ermee weg zou komen als zijn dochtertje iets zou gebeuren en hij zou er niks van weten. Ace gaf weer een knikje toen ze aangaf dat ze per egg move iets meer vroeg. Hij wist niet goed waar ze het voor de rest nog over konden hebben en hij vond het ongemakkelijk om Igneel zo te zien. ”Ik denk dat we maar eens moesten gaan,” zei hij uiteindelijk op een kille toon. ”Igneel heeft zijn dochter nu gezien en waarschijnlijk hebben ze me nodig in de basis.” Er was immers altijd wel wat te doen als Crescent Moon lid zijnde. Hij deed dan ook wat stappen naar zijn Houndour toe zodat hij hem kon wenken en ze konden vertrekken.

Ze reageerde niet op zijn voorstel, maar dat hoefde ook niet. Ace zou het zelf wel horen als er problemen waren en hij had zijn voorstel gedaan, dus hij had niet echt het idee dat het veel zin had om erover door te gaan. Zijn blik gleed naar haar toen ze aangaf dat Igneel en zijn dochter elkaar wel van tijd tot tijd konden zien en Ace gaf een kil knikje. ”Dan kunnen wij ook een beetje contact houden,” zei hij zo kil mogelijk, want hij wilde haar niet het idee geven dat hij het eigenlijk niet zo erg vond om tegen haar te praten. Dat was toch een beetje die muur die hij op wilde houden, al zouden sommigen dat waarschijnlijk nu al wel kunnen doorprikken. Hij wuifde haar excuses weg met een simpel handgebaar en wendde zijn blik af toen Igneel zijn dochter gedag zei door zijn snuit kort tegen haar wang te duwen, waarna hij zich omdraaide en met grote passen naar hem toekwam. ”Dan spreken we later nog wel eens af,” sprak Ace kil, waarna hij begroetend naar haar knikte en zich omdraaide, zijn handen in zijn zakken stekend. Hij hield zijn blik expres stoïcijns naar voren gericht zodat hij niet kon zien dat Igneel af en toe over zijn schouder naar zijn dochter keek. Dit was zo verwarrend voor hem.