Hij gromde even zachtjes. Het was lastig om een ei te dragen met een arm. En het was niet alsof hij kon cheaten, want het moment dat hij het gewicht op zijn andere arm legde, viel het object bijna op de grond. Hij wilde eigenlijk ook geen extra Pokémon, althans nog niet. Tenzij de Pokémon leuk was zou hij het weg doen. Hij zuchtte dan ook even, ging door zijn benen en plaatste het ei even neer. Hij wreef kalm langs zijn arm, die helemaal afgebonden was in verband. Auw... Domme Snover ook. Deiji piepte even bezorgd naar haar trainer. Ze had haar best gedaan, maar dit was niet hetgeen dat ze hadden gewild. Hij knielde dan ook neer om het ei terug op te pakken, hij wilde naar huis. Toen hij echter een plots gloed voelde komen van het ei, zette hij een stap naar achteren. Het ei begon te gloeien en na enkele tellen was het ronde object niet langer zichtbaar.
Zijn team was een beetje ... vreemd uitgekomen momenteel. Hij was aan het werken aan een bond probleem van zijn Ralts, die de neiging had om de hele tijd aan hem vast te blijven zitten en hem niet uit 't oog verloor. Ondertussen had hij een theepot gevonden die zou moeten werken om Arcadium te evolueren. Daar zat hij nu mee te spelen, misschien moest hij het maar gewoon doen. Vince zuchtte zachtjes en keek naar de pokémon die bij hem waren. Lily zat tegen Winnie aan, terwijl Tegyr lag te slapen samen met Fjord. Shealan zat op zijn schoot, zoals gebruikelijk, terwijl Arcadium rond zijn hoofd aan het zoomen was. "Zullen we dan maar?" vroeg hij aan het theekopje, terwijl hij de theepot in zijn handen hielt. Arcadium vloog omlaag en liet zijn vloeistof, zijn ziel?, door de theekop heen glijden, waarna hij begon te gloeien. Vince kneep zijn ogen tot spleetjes terwijl zijn pokémon evolueerde. Toen Arcadium zich uit de gloed schudden, pakte hij zijn pokédex erbij en scande zijn nieuwe pokémon. Trainers Polteageist trusts will be allowed to experience its distinctive flavor and aroma firsthand by sampling just a tiny bit of its tea. Hij keek naar de pokémon en glimlachte. "Goed gedaan, Arcadium." complimenteerde hij de Polteageist. Op dat moment hoorde hij een geluid eventjes verder op. Het licht herkende hij, was dat een ei dat uit kwam? Vince kwam overeind en maakte Tegyr en Fjord wakker zodat ze konden volgen. Terwijl hij dichterbij kwam herkende hij de jongeman. Maar zijn blik ging naar het verband dat hij om had. "Lyan?" vroeg hij voorzichtig, terwijl hij dichterbij de jongeman stapte. "Wat is er gebeurd?" klonk daar iets van bezorgdheid in zijn stem?
Een Delibird? Die dame had hem een Delibird ei gegeven? Hij knarste even zachtjes met zijn tanden en liet een diepe zucht horen. Hoe stom was dit wel niet? Wat moest hij gaan doen met een mislukte pinguin? De vogel in kwestie leek echter heel opgetogen en begon blij zijn naam uit te brengen. Lyan kwam terug overeind en legde zijn arm op het verband van zijn andere arm. Had hij hiervoor zoveel wonden opgenomen? Deiji fronste ook even en keek met samen geknepen oogjes naar de rode vogel. Zij vond er ook maar niks aan en trok al snel haar neusje op, waarbij ze zich rustig tegen haar trainer duwde.
Een bekende stem was hoorbaar en even keek de blinde man op. Hm... "Vince?" vroeg hij dan ook even met een frons, opdat hij duidelijkheid wilde. Hij was normaal erg goed met stemmen herkennen en namen onthouden, maar hij was graag zeker van zijn zaak. De man in kwestie vroeg hem wat er gebeurd was en even haalde de blonde man zijn schouders op, niet beseffende dat het op het verband ging. "Het ei is uitgekomen... Met een Delibird..." mompelde hij dan ook zachtjes, duidelijk teleurgesteld.
Hij werd herkend door de blinde jongeman en eventjes vroeg hij zich af of hij dichterbij mocht komen. Als hij een ding had geleerd in de korte tijd dat hij met Lyan had gewerkt ,was dat personal space en 't niet hebben over z'n condition key waren. "Ja, ik ben 't," zei hij zachtjes, terwijl hij eventjes keek naar de pokémon die vrolijk z'n naam begon uit te schreeuwen. "Een Delibird.." sprak hij voorzichtig, geen pokémon die op zijn lijstje had gestaan. Vince keek op toen een blauw met witte waas langs hem heen dook en hij Winnie op de blinde jongen af zag duiken. "Winnie, stop!" zei hij snel en de Floatzel stopte in haar stap. Hij keek eventjes van zijn pluizige pokémon naar de blinde jongeman. "Oké. Vind je 't goed als m'n pokémon je een knuffle komt geven?" vroeg hij daarna voorzichtig ana Lyan, voordat hij achterom keek. De rest van zijn pokémon leken rustig te zijn. Lily zat op de rug van Tegyr, Fjord stond naar de Luxio en Shaelan klemde zich aan zijn arm vast. "Ze doet je geen pijn en is heerlijk zacht, al kan 't een beetje koud aanvoelen." Legde hij daarna voorzichtig uit. "Dan kan je me daarna uitleggen hoe je aan die wonden komt."
Lyan was zwaar teleurgesteld in zijn nieuwe Pokémon. Waarom? gewoon omdat hij zo was. Een Delibird was nou iets dat hij niet moest hebben. Hij vond ze als kind altijd al eng, want zijn ouders zeiden altijd dat Delibirds met kerst pakjes kwamen brengen. En toen had hij eens een pakje van een van de vogels gekregen, rechstreeks, en was het in zijn gezicht ontploft. Sinds die dag moest hij geen kerstcadeau's meer hebben... En de Pokémon in kwestie nog minder. Vince gaf conformatie dat hij het was, waarop de man even rustig knikte naar hem. Hm... Goed. Ja, een delistinky als je het aan hem vroeg hoor. Hij wilde de vogel niet. De kerstvogel sloeg even een opgetogen geluid en Lyan zuchtte even. Daar zat hij weer aan vast.
Toen Vince plots een naam riep, voelde de man meteen Deiji op zijn schouder. De eekhoorn was overeind gekomen en had haar spieren aangespand, zich klaar houdende om iets of iemand aan te springen. Hij naam aan dat het de Winnie was waarover Vince het had. Lyan fronste dan ook even bij de woorden van de researcher, maar knikte voorzichtig. "Uh... Sure," sprak hij kalm waarna hij zich schrap zette, mentaal, om een plots koud iets te voelen. Hij nam aan dat het een of ander ice type was... Het was maar beter geen Delibird hoor want potjandorie, die zou hij een schop verkopen. De wonden? De civilian slikte even en haalde zijn schouders op. "Een Snover viel me aan," Hij had ook een snee op zijn wang, waar de dokter een plakker op had geyeet. Hij moest het elke avond ontsmetten, opdat wonden van Pokémon vaak niet zo veilig waren. "We waren een dame aan het helpen en het beest bleef maar komen," Hij zuchtte even en Deiji knikte even instemmend op de woorden van haar trainer.
Hij knikte naar Winnie dat ze door mocht gaan en de fluffy Floatzel sloeg haar armen rond de jongeman heen. "Weet je nog dat ik je voorheen verteld had over de traits in pokémon?" vroeg Vince een beetje ongemakkelijk, terwijl hij met een hand in zijn nek wreef. "Winnie is zo'n pokémon. Ze is een regionale Floatzel, een ice en water type en ontzettend fluffy." vervolgde hij daarna. Hij glimlachte eventjes, al wist hij dat de blinde jongeman het niet zou zien. Ondertussen was Arcadium bij de rest van de pokémon gaan vliegen. Tegyr was nieuwsgierig naar Winnie toe gelopen om te kijken wat ze aan het doen was, maar helt zijn afstand. Shaelan drukte zich nog dieper in zijn armen, zo te zien niet blij met alle drukte om hem heen. Terwijl Lily en Fjord ook richting Lyan kwam gelopen en bij Tegyr bleven staan. De jongeman legde uit dat een Snover hem had aangevallen, dat ze een dame aan het helpen waren en dat de pokémon was blijven komen. Vince schudde zijn hoofd en kwam dichterbij. Hij hielt een hand uit naar de Pachirisu, om te kijken of ze zou accepteren dat hij zo dicht bij haar trainer zou komen. "Kan ik je ergens mee helpen?" vroeg hij daarna voorzichtig.
Het scheen dat Vince het teken gaf aan zijn Pokémon om dichter te komen en hem te omhelzen. Verrast hapte de man even naar adem, hij had niet echt verwacht zoveel fluf te voelen en voorzichtig legde hij dan ook zijn handen langs de Pokémon. Een van de enige dingen waarmee hij de wereld kon observeren; tast. Zo liet hij zijn vingers even langs de vacht van het zachte ding gaan. Wat voor Pokémon was dit? En alsof de researcher zijn gedachten kon lezen begon hij met een uitleg. Schijnbaar was dit een traited Floatzel en haar naam was Winnie. "Ze is zacht," murmelde hij zachtjes terwijl hij zijn ogen wat sloot en zijn houding wat liet ontspannen. Hij vond dit wel een fijn iets. Het was haast als een knuffel, maar je kon het hartje en ademhaling horen van het beestje, ook was deze warmer dan hij had verwacht. Het was fijner dan een knuffel.
Deiji, daarintegen, was rechtop gekomen op de schouder van haar trainer, de haren in haar nek stonden overeind terwijl ze de man en zijn vele Pokémon aankeek. Ze was op haar hoede en toen de andere dan ook zijn hand uitstak, schoot ze meteen naar diens vinger om erin te bijten, een laag gesis van haar lippen komende. Lyan slikte even en loste Winnie wat waarna hij fronsend opkeek. "Is er iets Deiji?" De Pachirisu snoof een enkele keer waarna ze begon te schuilen achter het hoofd van haar blinde trainer. De professor had hem nog gewaarschuwd voor het beest, maar wist hij veel.
Een glimlach verscheen op zijn gezicht toen Lyan leek te ontspannen in de armen van Winnie. Hij had geluk met de Floatsel en dat ze zo'n zachtaardig karakter had. Ze was tevens een hele goede ijsbreker en op een of andere manier vonden de dames het geweldig om haar te knuffelen. Iets wat hem alleen maar ongemakkelijker maakte. Bij die gedachten alleen al, zuchtte hij zachtjes, maar schrok op toen de Pachirisu een poging deed om hem te bijten. "Rustig aan," probeerde Vince de pokémon te sussen. Hij rommelde eventjes in zijn tas en hielt haar een snoepje voor. "Ik zal je trainer geen kwaad doen, ik probeer 'm alleen maar te helpen. Misschien dat Shaelan hier" hij aaide de Ralts eventjes over zijn kopje "'m kan genezen?" De Ralts keek hem eventjes vreemd aan en haalde daarna zijn schouders op. Ondertussen waren Tegyr, Lily en Fjord tegen Winnie aan in slaap gevallen en was Arcadium op onderzoek uitgegaan achter Lyan. Vince moest die pokémon in de gaten houden, maar voor nu zou hij de theepot z'n gang laten gaan. Hij moest zich eerst eventjes richten op de beschermende Pachirisu voor hem.
Het veilige gevoel dat de Floatzel hem gaf, leek hem erg te kalmeren. Hij sloot dan ook zijn nutteloze ogen en liet zijn neus even door het dons van de Pokémon gaan. hij wilde zelf wel een Pokémon zoals deze. Eentje die hij kon vastgrijpen en knuffelen. Hij aaide Winnie dan ook zachtjes en kroelde haar voorzichtig, een lichte massage gevende om ook rust aan de Pokémon te geven. Hij gaf het niet graag toe, maar Lyan was een erge knuffelbeest. Hij werd zo graag vast gegrepen en geknuffeld, maar door zijn gedrag duwde hij vaak iedereen weg. Hij slikte dan ook even en keek langzaam op toen Vince begon te spreken. Deiji vernauwde haar ogen en snuffelde een enkele keer aan het snoepje, waarna ze meteen het ding uit zijn handen trok en eraan begon te knabbelen. De man keek voorzichtig even naar de ander, of probeerde dit toch te doen. "Wie is Shaelan?" ja, die had hij nog niet de laatste keer dat ze elkaar hadden gezien. Een frons onstond op het gezicht van de man, waarna hij even slikte. "Heb je veel nieuwe Pokémon?" het voelde wel drukker aan dan eerst, dat moest hij eerlijk toegeven.
