“Aëllo, nog een laatste keer quick attack!” De pokémon koerde en stoof op de boom die ze als hun trainingsdoelwit hadden gekozen af. Nog sneller dan de vorige keer raakte Aëllo de boom waarna ze naar Eliza terug vloog. Het meisje ging even op haar hurken voor de pokémon zitten om haar een snoepje als beloning te geven. “Goed gedaan,” sprak ze met een glimlach. Ze stond weer recht en keek even om haar heen. Cerberus en Keizer waren ook uit hun pokébal en hadden eerder al hun training afgewerkt. “Jullie hebben het allemaal heel goed gedaan.” De pokémon leken elke dag sterker te worden. Eliza was nu al een paar dagen in Eterna city, maar ze wou zeker zijn dat ze sterk genoeg was om de gymleader te verslaan voor ze de eerste gym uitdaagde. Op dit tempo zou ze dat snel kunnen doen. “Laten we terug gaan. Jullie hebben goed gewerkt.” Met Aëllo op haar schouder en Keizer en Cerberus naast haar ging Eliza terug naar Eterna city. Het zou nog even duren voor ze bij de stad was, ze was redelijk ver op route 206 gegaan om te trainen, en dus hield ze haar oren en ogen open.
In de verte kan je een groep mensen ziel lopen, ze verlaten duidelijk het gebied. Maar het schijnt ook dat ze iets achter gelaten hebben. Een pot met Honey. Besluit je het mee te nemen? Of laat je het staan? Misschien dat de eigenaren het later weer komen ophalen. Laat het weten in je volgende post en vergeet niet het betreffende teamlid te taggen.
In de verte zag Eliza een groep mensen eerst aan de kant van de weg zitten en daarna vertrekken en uit haar zicht verdwijnen achter een groepje bomen. Ze besteedde er geen aandacht aan en liep rustig verder met haar pokémon aan haar zijde. Tot Aëllo van haar schouder opvloog, in het gras landde en met haar snavel tegen iets tikte. Het klonk als glas en ja, toen Eliza dichterbij ging zag ze een glazen pot tussen het gras liggen. Cerberus en Keizer kwamen ook dichter om te kijken wat Aëllo gevonden had. Honing, herkende Eliza wat erin zat toen ze de pot wat beter bekeek. De mensen die ze eerder aan de kant van de weg had zien zitten, moesten het per ongeluk achtergelaten hebben. Eliza keek even om zich heen terwijl ze besloot wat te doen. Uiteindelijk legde ze de pot weer terug waar ze hem gevonden had. De groep mensen was nu al te ver van haar vandaan om ze weer in te halen voor ze bij Eterna city waren en in de stad zou ze hen nooit kunnen vinden. De kans dat ze hun honing terug zouden krijgen was het grootst als de pot hier zou blijven liggen. En dus liet Eliza de vondst achter zich en ging ze verder.
Is het een vliegtuig? Is het een vogel? Nee, dat is het niet-het is een Gligar! En het lijkt jouw kant op te zweven!...Vergeet niet om het betreffende teamlid te taggen in je reactie!
De pot honing steeds verder achter zich latend, ging Eliza terug naar Eterna city. Aëllo vloog nu voor haar uit terwijl Cerberus en Keizer naast haar liepen. Een blaf van de growlithe trok haar aandacht. “Wat is er?” Ze volgde de blik van de pokémon en zag een gligar naar haar toe zweven. Ze kende de pokémon en wist dat hij nu voor haar gezicht wou gaan om met zijn stinger aan te kunnen vallen. Dat moest ze voorkomen. “Keizer, gebruik bubble.” Een stroom van bubbels vloog uit de snavel van de piplup en braken open toen ze de gligar raakten. Die raakte uit balans en rolde zich tot een balletje toen hij op de grond terecht kwam. “Keizer, blijf hem raken met je bubble!” De neergehaalde flying type kon niet aan de move ontsnappen en hield zijn pootjes voor zijn gezicht als bescherming. Een flits ging over de pokémon heen—harden—, maar de move kon de bubbels niet tegenhouden. Het waren geen fysieke aanvallen. Toen de stroom aan bubbels stilviel en Gligar wankelde dacht Eliza dat de pokémon het niet vol zou houden en op de grond zou vallen. Toch bleef de gligar overeind staan. Moe, maar vastberaden keek de vleermuis zijn tegenstander aan. Zijn staart schraapte over de grond en een wolk zand vloog in de lucht. Haar piplup zou het nu moeilijker hebben om zijn tegenstander te raken. “Keizer, doe blizzard.” De wind flakkerde op en een ijsstorm ontstond rondom de gligar. De pokémon bibberde toen vlokken sneeuw en hagel hem raakten, maar werd niet bevroren. “Nog een keer bubble, Keizer!” De bubbels werden bevroren door de kou en raakten de vleermuis zo hard als waren het stenen geweest. Nu de sneeuwstorm was gaan liggen, gooide Eliza een pokébal naar de op de grond bezweken vleermuis.
Eliza had gedacht dat de sneeuwstorm genoeg zou zijn om de Gligar te vangen, maar dat bleek niet zo te zijn. De pokébal schudde over en weer, de vleermuis ontsnapte en vloog de lucht in waarna hij weer neerkwam en Keizer met zijn angel stak. De piplup verschoot van kleur—duidelijk vergiftigd—en waar hij eerder nog blij had gekeken door de schijnbare overwinning stond zijn snavel nu naar beneden gericht. “We kunnen dit nog altijd winnen,” probeerde Eliza haar pokémon te verzekeren. “Doe opnieuw blizzard.” De move was super effectief dus hopelijk zou ze de gligar op deze manier genoeg kunnen verzwakken. Keizer deed wat er van hem gevraagd werd en een plaatselijke sneeuwstorm ontstond waar de gligar aan het vliegen was. De pokémon had de kou eerder al niet leuk gevonden, maar nu werd hij ook nog eens bevroren. Niet langer in staat om te vliegen stortte de pokémon neer. “Pound, Keizer.” Dit was hun kans. Nu de tegenstander bevroren was, konden ze aanvallen zonder zelf gewond te raken. “ bubble.” De bubbels vlogen op de vleermuis af en raakten net zoals de pound van eerder. “En nog een laatste pound.” De aanval raakte; dit zou genoeg moeten zijn. Net zoals eerder gooide Eliza een pokébal en hoopte ze dat ze de gligar gevangen had.
Gligar: poison sting - hit + poisoned Piplup: blizzard - hit + frozen Piplup: pound - hit Piplup: bubble - hit Piplup: pound - hit
CATCH THAT POKÉMON! Gefeliciteerd met je nieuwe Pokémon!
Gligar geeft het al snel op, nu hij eenmaal vast zit. Na de eerste ronde klikt de bal al vast; en is de bekende "ping" geluid te horen! Je pokémon is geregistreerd onder ID #438. Vergeet niet om deze toe te voegen aan je Pokémon PC en om een Pokéball uit je inventory te verwijderen.
Ze had hem! Uit blijdschap sprong Eliza een paar keer op en neer vooraleer ze de pokébal opraapte. “Goed gedaan, Keizer!” complimenteerde ze haar pokémon terwijl ze hem even over zijn kopje aaide. Trots stak de piplup zijn borst vooruit. Nu het gevecht gedaan was kwamen ook Aëllo en Cerberus dichterbij om hun nieuwste teamlid te begroeten. “Kom er maar uit,” sprak Eliza terwijl ze de pokébal vergrootte en de gligar eruit liet. De vleermuis werd direct getackeld door een growlithe die hem met een lik begroette. “Cerberus, niet overdrijven.” Eliza schudde met haar hoofd. Wanneer Cerberus enthousiast was, had de pokémon het moeilijk om zich te controleren. “Cerberus.” Eliza ging naar de twee toe, pakte Cerberus op en zette hem naast haar neer. De gligar hield zijn afstand en keek wantrouwig naar zijn nieuwe trainer. “Sorry voor hem,” verontschuldigde ze zich aan de vleermuis. “Hij is gewoon blij om je bij het team te hebben. En dat ben ik ook.” De pokémon zweefde nog altijd op een veilige afstand voor haar, maar leek al iets minder op zijn hoede. “Erebus, wat dacht je daarvan.” De reactie was niet uitbundig zoals dat bij Cerberus was geweest, maar de pokémon leek op zijn eigen manier blij met de naam. “Welkom bij het team.”
![[journey, route 206] I believe in you BogusIncredibleBass-size_restricted](https://thumbs.gfycat.com/BogusIncredibleBass-size_restricted.gif)
