Tales of

Sinnoh

Aiko had inmiddels haar weg vervolgd naar Canalave City. Ze kwam in een stad aan met grote schepen en een scherpe lucht van vis en zout water, ze baande haar weg naar de stijgers en liet haar hand even in het water glijden. Heerlijk. Aiko had altijd wel iets met het water en de oceaan gehad. Vandaar dat haar eerste pokémon keuze eigenlijk vrij makkelijk was. Ze hees zichzelf weer omhoog en liep dieper de stad in. Ze was van plan om wat te gaan ontbijten en even wat uit te rusten, bijkomen van haar verschrikkelijke lange reis. Het eerste beste tentje wat haar het eerste opviel stapte ze dan ook op af. "Hallo tafel voor één graag." Zei ze tegen de vrouw die haar met een vriendelijke glimlach mee wenkte naar haar desbetreffende tafel. Ze zat op het terras en terwijl ze om zich heen keek merkte ze op dat het nog vrij rustig was. Aiko had een water en een broodje gezond besteld, ze twijfelde om ook wat voor Nile te bestellen. Maar hun vriendschap was nog maar zo pril dat ze geen idee had wat hij nu wel en nu niet lekker vond. Ze haalde haar schouders op pakte de pokémon bal uit haar tas en legde hem vervolgens op de tafel. Ze was van plan eerst hij eigen eten op te eten en daarna hem eruit te laten. Ze zuchtte, zakte wat dieper haar stoel in en liet haar gedachten even de vrije loop terwijl ze de passerende mensen en pokémon bekeek.     

De passerende mensen met hun pokémons was leuk om te zien, de blije gezichten straalde er van af. Nog steeds starend naar de passerende mensen viel tot haar schrik een Wingull op haar tafel, knock-out. Haar pokéball waar Nile op dat moment nog in zat viel van tafel en ze reikte met haar hand om hem op te vangen. Ze was niet snel genoeg en tikte eigenlijk met haar vingers de pokéball aan waarnaar die alsnog op de grond viel. De pokéball schoot open en Nile sprong eruit. Nee, shit. Ze sprong half van haar stoel af en pakte Nile zo snel mogelijk beet, trok hem naar haar toe en plantte vervolgens haar kont weer op de stoel waardoor Nile op haar schoot terecht kwam. Ze zuchtte even van opluchting en aaide over Nile zijn kop heen. Ze had geen zin om achter hem aan te rennen.. Ze wachtte eigenlijk nog steeds op haar water en broodje. Ze hoorde voetstappen van achter haar vandaan komen en Nile draaide zich naar het geluid toe, waarnaar zij daarna volgde. ”Hopelijk ben je niet te erg geschrokken?” Even stond ze met verbazing naar hem te kijken. Ze klemde Nile iets dichter naar haar toe. De jongen voor haar had zwart haar met roodkleurige ogen en diverse tatoeages viel haar op. Ze had eigenlijk tot nu toe nog nooit iemand gezien met tatoeages, in haar familie werd dat altijd verboden. Al begreep ze niet helemaal waarom, het had wel wat. "Oh uhm.. Nee hoor. Geen probleem!" Zei ze iets wat verlegen. Ze had nog maar weinig mensen ontmoet toen ze hier aankwam en waar ze vandaan kwam had ze ook niemand behalve haar familie. Praten met vreemden was voor haar behoorlijk nieuw. Iets wat zenuwachtig en nerveus schoof ze haar vlecht uit haar gezicht waarnaar ze haar mond opentrok. "Ik ben Aiko en dit is Nile."    

De jongen vertelde dat zijn pokémon Budew werd aangevallen en reageerde uit zelfverdediging. Vandaar de uitgeputte Wingull op haar tafel. Hij had de Wingull van tafel afgehaald en voorzichtig op de grond gelegd. Ze volgde zijn bewegingen en bekeek daarna zijn pokémons. Hij had er inmiddels al drie, dus dat zal betekenen dat hij vast al wat langer een trainer was en er ook dan zeker wel wat verstand van had. Zij was helaas nog een rookie, en dat was waarschijnlijk ook wel te zien. Hij had ook nog een Poliwag en een Growlithe. Leuk, dit was weer voor het eerst dat ze deze pokémon soorten had gezien. De jongen stelde zichzelf en zijn pokémons voor, hij ging bij de naam Chase. Ze glimlachte even kort naar hem en bekeek zijn pokémon weer opnieuw. De Poliwag heette Hydro, de Growlithe Zuko en de Budew Flora. Ze liet Nile wat meer los zodat hij zelf kon kiezen om van haar schoot af te springen of om te blijven zitten maar zijn aandacht was meer gevestigd op de andere drie pokémons dan om actie te ondernemen om wat te gaan doen.  ”Ben je zelf afkomstig uit Unova of heb je je starter hier opgehaald?” vroeg hij, knikkend naar Nile. "Nee ik kom hier zelf niet vandaan, ik ben ook pas sinds een paar dagen geleden aangekomen. Ik heb hier inderdaad Nile als mijn starter opgehaald. Dit is toevallig pas de tweede keer uit zijn pokéball. Ik moet nog veel leren als trainer zijnde." Vertelde ze rustig. Inmiddels kwam de vrouw haar water en haar broodje brengen. Ze legde het op tafel en liep vervolgens weer weg. Aiko nam een slok van haar water en keek toen op naar Chase. "Ik weet niet of je tijd hebt, maar je kan ook plaats nemen als je wilt." Zei ze terwijl ze wees naar de stoel tegenover haar. Ze bekeek hem even van top tot teen. Ze vond hem ergens wel aantrekkelijk, als wist ze zelf nog niet helemaal wat dat betekende. Ze had dat nog nooit eerder van iemand gevonden. "En jij? Kom jij hiervandaan?" Vervolgde ze.    

Chase vertelde zijn verhaal waarom hij trainer was geworden, door de leerprocessen die je aangaat als je alleen op reis gaat. Nieuwe mensen leren kennen, daar had ze eigenlijk nooit helemaal over nagedacht. De enige reden waarom ze deze kant op was gekomen was omdat ze trainer wilde worden en ook wat waarschijnlijk de meeste trainers hadden om uiteindelijk de beste te zijn. Hij had wel gelijk haar sociale vaardingheden konden wel wat verbetering gebruiken al vond ze zelf dat het haar niet slecht af ging. Ze had wel al wat gesprekken gehad met de inwoners en gelukkig waren ze allemaal vriendelijk genoeg om haar te vertellen waar je een slaapplek kon vinden of een kaart voor de plekken waar ze zich bevond. Chase nam vervolgens plaats tegenover haar. Ze nam een beetje nonchalant een hapje van haar broodje, maar ze had echt trek beter dan dat haar maag hier begon te knorren als een gek. Chase vervolgde vervolgens zijn verhaal hij vertelde dat hij met twee pokémons deze kant op was gekomen en dat hij daarvoor met zijn vader in de mijnen had gewerkt. Ze had zelf in haar familie eigenlijk nooit wat te maken gehad met pokémons en haar werd er ook weinig tot niets over verteld door haar vader en moeder. Nile werd een beetje zenuwachtig toen de pokémon Flora onder de tafel door zijn kant uitkeek. Hij drukte zich wat dieper haar schoot in. Aiko legde haar hand op zijn kop en aaide hem. Chase vroeg toen wat haar verhaal was. "Om heel eerlijk te zijn ben ik van huis weggelopen. Vanuit mijn familie hoorde ik maar weinig van pokémons en trainers. Mijn ouders waren daar nooit echt mee bezig, maar toen ik het in de wandelgangen had gehoord leek het mij wel een leuke uitdaging. Dus op een nacht heb ik mijn spullen gepakt en ben ik deze kant opgekomen." Op de een of andere manier deed het haar nog wel wat dat ze gewoon was weggegaan zonder wat te zeggen. Ze wilde niet weten hoe haar moeder zich daarbij had gevoeld. Haar vader had haar die zelfde avond nog betrapt en hij had haar ook gewaarschuwd dat ze niet meer hoefde terug te komen. Het was een pijnlijke beslissing. Maar ze was oud genoeg om haar eigen keuzes te maken en om zelf te kiezen wat ze met haar leven wilde doen. Ze zuchtte even. "Maar goed.. Ik ben blij met mijn keuze." Al leken haar woorden nu niet te passen bij haar gezichtsuidrukking meende ze het wel echt, verdrietig was ze niet meer. Maar soms liet ze haar gedachten nog wel eens de vrije loop bij de woorden van haar vader. Ze liet haar blik weer terug naar Chase glijden, "en ben jij hier al lang?" Zei ze terwijl een glimlach rond haar mond sierde.  

Ze zag aan Chase dat hij fronste over haar verhaal van haar thuissituatie. Ze begreep ook zijn reactie wel, het was misschien niet het beste onderwerp om mee te beginnen als je iemand net leerde kennen. Maar ja het was wat het was, ze kon er zelf ook weinig aan doen. Ze wilde hem wel meer vertellen, maar misschien schrikte ze hem daar alleen maar mee af en naar haar mening had ze juist een fijn gesprek met een onbekende aangeknoopt. Beter dan alleen aan dit tafeltje zitten. Hij vertelde dat hij hier sinds een paar weken geleden is aangekomen en dat hij Flora sinds kort had gevangen en dat ze plan waren om samen de gym uit te dagen. Wow, Aiko was nog helemaal niet zo ver. Ze moest eerst nog met Nile trainen en haar team uitbreiden. Ze raakte enthousiast toen Chase haar vertelde dat er twee verschillende gym's waren waar ze uit kon kiezen en dat ze zich wat kon laten informeren voordat ze maar random pokémons ging vangen. Hoopvol keek ze hem aan voor nog een tip maar misschien moest ze eerst maar even reageren. "Oh dankjewel voor je tip! Ja ik heb mezelf nog maar weinig verdiept in de gym's hier, ik had eigenlijk maar één doel voor ogen hier toen ik aankwam en dat was mijn eerste starter ophalen." Ze wikkelde een stuk haar rondom haar vinger en glimlachte een beetje nerveus. Misschien kwam het stom over dat ze eigenlijk zonder enig plan hiernaartoe was gekomen en maar had verwacht dat alles op rolletjes zou lopen. Ze nam nogmaals een hap van haar broodje en legde het daarna terug op haar bord. Ze slikte het stukje brood door en opende daarna opnieuw haar mond om een vraag te stellen. "Ja ik ben van plan om samen met Nile wat meer te trainen en dan hoop ik dat ik misschien ergens een bibliotheek kan vinden om wat meer informatie uit op te doen." Zei ze om toch nog misschien wat beter over te komen. "En hoe zit dat met jou eigenlijk? Toen je dit avontuur aanging kreeg jij al veel mee vanuit huis hoe het was om een pokémon trainer te zijn? Als ik vragen mag natuurlijk."

Chase vertelde haar dat ze al veel informatie kon opdoen door alleen al door de steden van Sinnoh te lopen en om hier en daar was gesprekken te hebben met vreemden. Dat was nou juist waar ze mee bezig was maar dat iemand het even voor haar bevestigde was fijn om te horen, dat betekende tenminste dat ze op de goeie weg was. Even later kwam de ober aangewandeld met zijn broodje en cola. Ze legde ook één voor één de bakjes pokévoer neer op de grond. Dat was waar ook. ze was Nile helemaal vergeten omdat het niet de bedoeling was dat hij uit de pokéball zou komen. Maar goed de ober was inmiddels alweer weggelopen en Aiko merkte een glimp op van de pokémon van Chase die lief wenke naar Nile dat ze bereid was om te delen. Ze keek naar Nile, die een glimlacht vormde rond ze kop en snel van haar schoot op de grond sprong. Ahww! Even keek ze weer naar Chase. "Ik kan betalen hoor voor het pokévoer! Als je het niet erg vind. Sorry." Nile keek op naar Aiko en Aiko gaf hem een knikje dat het oké was. Blij en tevreden zag ze hoe hij een klein beetje pokévoer naar binnen werkte. Chase vertelde dat er in de stad Canalave City een bibliotheek aanwezig was en dat hij zelf ook van plan was om daar eens een kijkje te gaan nemen. Ze zag hem niet helemaal voor de boekenwurm aan, maar dat was puur gebaseerd op uiterlijk. Zijn karakter kwam erg gedreven en gepassioneerd voor pokémon over dus naar haar mening paste het dan ook weer wel bij hem. De tip die hij haar gaf en hoe hij vertelde dat hij binnenkort de gym wilde uitdagen liet weer zien dat hij wist waar hij mee bezig was. Ze staarde op dit moment iets dieper in zijn roodkleurige ogen en merkte toen zijn litteken op, daarna liet ze haar blik glijden naar zijn tatoeage op zijn gezicht. Al wilde ze nog zo graag vragen hoe hij aan dat litteken kwam wist ze dat het beter was om sommigen dingen te laten voor wat het was. Maar ze was wel benieuwd naar zijn tatoeages, dat was niet asociaal om naar te vragen toch? Chase vertelde toen dat Aiko alles mocht vragen, maar ze niet altijd antwoord zou krijgen. Ze zag een lichte glimlach vormen rond zijn lippen en die van Aiko vormde een speels glimlachje na het horen van zijn woorden. "Dat zal ik dan maar goed onthouden." Zei ze als reactie op hem. Vervolgens vertelde hij dat hij van Kanto vandaan kwam en dat zijn vader hem toen der tijd twee eieren had gegeven en dat er wel wat mensen waren die hem op gang hielpen met wat pokémon gevechten. Daarnaast vertelde hij dat de band tussen hem en ze ouders wel goed was alleen dat hij merendeels van zijn kennis aan zichzelf te danken had. Ze luisterde naar elk woord met bewondering. Ze hoopte ook dat als ze een aantal weken verder was op hetzelfde punt stond als hem. Hij had het allemaal een stuk beter uitgestippeld en daar kon ze nog een hoop van leren. "Misschien zouden we samen een keer de bibliotheek kunnen bezoeken. Ik weet toch nog niet helemaal hoe ik mijn weg hier moet vinden en als jij het niet erg vind om mij te helpen ofcourse?" Zei ze rustig. "Wel knap van je dat je al zo snel op dit punt bent gekomen door jezelf. Al helemaal als je straks de gym gaat uitdagen!" Zei ze met enthousiasme. Ze kon zijn tatoeages nog steeds niet uit haar hoofd zetten en hij had al aangegeven dat ze op bepaalde vragen antwoord kon krijgen en op sommige niet. Dus wat had ze te verliezen? Ze wist alleen maar beter waar ze aan toe was. "Vraagje.." begon ze, "heb je nog meer tatoeages? En waar staan ze eigenlijk voor of hebben ze geen betekenis? Waar ik vandaan kom zijn tatoeages altijd een beetje een taboe geweest en ik heb ook nog nooit eerder iemand gezien ermee." Vroeg ze voorzichtig.

Toen Aiko de kant uitkeek van Flora en Nile zag ze hoe de pokémon van Chase wat speels tegen Nile aandrukte dat hij opzij moest stappen zodat ze zelf weer kon eten, iets wat teleurgesteld stapte hij dan ook opzij en plantte even later zijn kont op de grond. Misschien konden ze wel vriendjes met elkaar worden, dit was naar haar weten zijn eerste interactie met andere pokémon en al leken de andere twee niet zo geïnteresseerd in hem was Flora dat daarentegen wel. Genoeg voor Nile om meer een stap in haar richting te zetten. Chase vertelde haar dat ze niet hoefde te betalen, ze voelde zich nog steeds een beetje opgelaten maar ze zal anders de volgende keer wel hem trakteren op iets. Even later vertelde hij haar dat hij het ook wel zag zitten om samen naar de bibliotheek te gaan, voor haar was dat een opluchting. Ze kon wel wat hulp gebruiken en gelukkig was Chase aardig genoeg om haar daar een handje bij te helpen. Ze glimlachte naar hem en gaf een knikje van blijdschap. Het was voor haar lang geleden dat ze zich weer een keer echt blij had gevoel, haar pokémon was happy en zijzelf had een aangenaam gesprek met iemand. Hij gaf antwoord op haar vraag over zijn tatoeages het leek hem makkelijk af te gaan met hoeveel hij er had, ze had gehoord dat het wel aardig pijn deed. Hij vertelde dat de meeste geen diepere betekenis hadden. Hij trok zelfs zijn mouw wat omhoog zodat ze een deel van zijn arm sleeve kon zien. Wat groot. Toen vertelde hij over de tatoeage op zijn gezicht dat het voor een dierbare vriend was van hem. Ze zag zijn mondhoeken ook lichtelijk naar beneden gaan. Ze hoopte dat ze geen nare herinneringen naar boven had gehaald, dat was in eerste instantie nooit haar bedoeling geweest. "Ik vind ze mooi. Jij kan ze zeker hebben." Zei ze met een vriendelijke glimlach rond haar lippen. Ze wilde niet verder vragen over die vriend, als hij het wilde vertellen had hij dat wel gedaan. Hij vroeg of ze zelf tatoeages wilde. Ze had er wel eens over nagedacht, maar dit was voor haar de eerste keer dat ze het daadwerkelijk op iemands lichaam zag waardoor het eigenlijk alleen maar meer bevestigde dat ze het zelf ook wilde. Haar ouders zouden haar alleen vermoorden als ze ooit van plan was om terug te keren. "Ja en nee, ik vind het heel mooi. Jij bent toevallig de eerste waarbij ik het heb gezien in levende lijven. Dus ik vind het zeker wel wat hebben... Maar ik denk dat me ouders me dan helemaal verstoten. Alhoewel ik heb nu toch weinig te verliezen, dus wie weet doe ik het wel." Ze sprak zichzelf een beetje tegen, misschien als ze helemaal zeker was van haar zaak dat ze het dan zeker zou overwegen. "Ik had bij mijn ouders thuis boven mijn bed een groot doek met een draak erop, de Watatsumi. Stond voor de drakengod van de zee. Dat vond ik altijd heel mooi om te vereeuwigen op mijn lichaam. Maar ja zoals ik al zei bij ons was het taboe, dus ik heb er nooit verder over nagedacht dan dat." Vertelde ze een beetje teleurgesteld. Ze liet haar blik even naar Nile glijden die op Flora afstapte en dicht naast haar ging zitten. Aiko nam de laatste hap van haar broodje en de laatste slok van haar water. "Hoe oud ben je eigenlijk?" Hij leek wel rond haar leeftijd te zijn, maar ook wel wat ouder. Ze kon het niet helemaal plaatsen.  

Chase legde haar uit dat als ze een tatoeage zou willen zetten ze zich goed moest bedenken of dat geen iets is wat ze echt voor altijd op haar lichaam wilt hebben. Zo stond zij er ook in, ze wilde daar eerst nog een tijdje over nadenken voordat ze zo'n grote beslissing zou laten waarmaken. Al vond ze het tot aan de dag van vandaag nog steeds iets heel moois, ze kreeg het doek toen ze nog maar heel jong was en kon zich eigenlijk niet anders bedenken dan dat het er altijd was geweest. Ze had er nachten naar zitten staren en was altijd bewonderd van hoe mooi het was. Chase vertelde vervolgens dat als ze zoiets wilde laten zetten ze wel een hoge pijnsgrens moest hebben en misschien iemand om haar hand vast te houden. Ze grinnikte bij zijn woorden. "Dan zal jij de eerste zijn die ik dan vraag om mee te gaan." Zei ze lacherig. Ze had niet verwacht dat ze eigenlijk al zo'n leuk gesprek met hem kon hebben, eigenlijk wisten ze nog maar weinig van elkaar maar praten met hem was makkelijk, aangenaam. Ze hoefde zichzelf niet beter voor te doen als dat ze was of moeite doen om een gespreksonderwerp aan te knopen. Nee, het ging eigenlijk allemaal heel soepel. "Als ik het zou doen dan zou ik denk ik of mijn bovenbeen kiezen dat hij van onder tot aan de zijkant van mijn buik loopt over mijn heup heen zeg maar of mijn rug denk ik. Tja het zal dan wel een groot ding zijn." Vertelde ze terwijl ze haar blik naar Nile en Flora liet glijden. Flora die schoof haar bakje naar Nile toe en Nile sprong vrolijk op pakte een stuk pokévoer op en bracht het naar Flora's mond. Nile kwam al iets meer uit zijn schulp met dank aan Flora. "En wat was jouw pijnlijkste plek?" Vroeg ze vervolgens. Aangezien hij al aardig wat tatoeages had zal dat vast ook betekenen dat hij een hoge pijngrens had. "En wie hield jou hand vast? Of had je dat niet nodig." Grapte ze erachteraan. Hij vertelde nog dat hij vijfentwintig was, zoiets had ze hem ook wel al geschat wat ouder als Aiko zelf maar niet veel ouder. "Ik ben drieëntwintig." Zei ze terwijl ze even met een haar hand over Nile zijn kop wreef.  

Aiko was  nog een beetje gefixeerd op de pokémons die met elkaar aan het spelen waren. Flora werd vrolijk van de uiting van Nile en sprong rondjes om hem heen tot dat ze even haar wang tegen die van hem aan drukte. Nile kreeg een verbaasde gezichtsuitdrukking en werd daarna vrolijk van haar aanraking. Hij gooide zijn korte armpjes om haar heen als een knuffel en liet haar weer kort daarna los. Chase had gezegd dat hij zijn nummer wel aan haar zou geven mocht ze er ooit klaar voor zijn om zoiets groots te zetten vervolgens vertelde hij dat de plek die ze uitkoos wel allemaal vrij pijnlijk waren. Zoiets had ze eerlijk gezegd wel verwacht, al had ze bij haar bovenbeen wel gemiddeld meer vet zitten, dat zou wel wat van de pijn verlichten. Hij zei dat zijn pijnlijkste plekken zijn hand en elle boog waren, aangezien hoe dichter de naald bij het bot zat hoe pijnlijker het werd. "Dat klinkt allemaal inderdaad niet zo heel prettig, gelukkig had je dan wel Zuko die je kon steunen op dat moment." Grinnikte ze. Nile had nog niet zoveel interactie met de twee andere pkémons van Chase gehad, maar die leken ook niet zo geïnteresseerd te zijn in Nile zelf. Net zoals Aiko zelf waren zijn sociale skills nul, al hielp Flora hem goed op gang. De vriendelijke vrouw kwam terug om Aiko's lege bordje en glas weg te halen en vroeg vervolgens of ze nog wat anders wilde. Ze schudde even kort haar hoofd en glimlachte vriendelijk. Ze zal straks wel de rekening vragen. Misschien wilde Chase nog wat bestellen. Bij het horen van zijn vraag, balde ze haar handen tot vuisten onder de tafel. "Nee.. Eerlijk gezegd heb ik weinig om naar terug te gaan. Mijn ouders waren erg strenge mensen en van mij werden er altijd hoge verwachtingen en eisen gesteld. Ik heb nul vrienden daar gehad.." Ze keek even de kant uit van Nile. "Nile is denk ik toch echt wel mijn eerste beste vriend." Ze hoopte niet zielig over te komen, het laatste wat ze wilde was dat mensen medelijden met haar kregen. Ze keek weer op naar Chase en een kleine glimlach verscheen rond haar gezicht. "Maar daarom ben ik hierheen gekomen. Mijn nieuwe start! Nu ik jou heb ontmoet maak ik gelijk een goeie start vind ikzelf." Zei ze vriendelijk. "En jij? Had jij veel vrienden voordat je hierheen kwam?"    

Nile maakte aanstalten om contact te zoeken met de andere twee pokémon en hield zijn hand een beetje omhoog als een soort gebaar dat hij in vrede kwam. Ze moest grinniken op de manier dat Nile toenadering probeerde te zoeken. Nile zorgde wel dat er genoeg afstand tussen hem en de anderen twee waren zodat hij misschien niet gelijk een snauw kon krijgen om dat hij teveel in hun space kwam. Hij liet zich opnieuw op zijn achterwerk vallen en probeerde zo vriendelijk mogelijk hun kant uit te kijken. Ze glimlachte en keek vervolgens weer op naar Chase. Hij zei dat het goed was dat ze uiteindelijk toch iemand om haar heen had gevonden zodat ze niet al te eenzaam was. Ook zei hij dat er een kans bestond dat zij vrienden werden. Ze knikte vrolijk. Ze hoopte van wel, dit was het eerste aangename gesprek voor haar. Vervolgens reageerde hij op haar vraag en vertelde hij dat hij niet iemand was die snel op iemand afstapte om een gesprek te beginnen en dat de meeste van zijn vrienden trainers waren gewonden in Kanto. Naar zijn verhaal luisterende vroeg ze zich eigenlijk af waarom hij daar was weggegaan. Hij leek het niet slecht te hebben en daarnaast kon je in principe overal trainen worden. Tenminste niet waar zij vandaan kwam in verband met haar ouders. "Waarom ben je daar dan eigenlijk weg gegaan en heb je je reis vervolgd naar Sinnoh? Zo te horen had je in principe daar ook trainer kunnen worden toch? Of kan je daar alleen trainer zijn." Zei ze op een neutrale manier. Ze zag hoe Chase zijn laatste slok en laatste hap wegwerkte en stelde toen voor om naar de bibliotheek te gaan. "Goed plan!" Ook zij haalde haar portemonnee tevoorschijn uit haar rugzak en gaf toen een seintje aan de mevrouw dat ze graag haar rekening wilde hebben.