Tales of

Sinnoh

Een glimlach gleed om haar lippen toen ze te horen kreeg tegen wie ze moest vechten. Ze had door alle drukte van het festival en het toernooi geen tijd gehad om hem op te zoeken, hoewel ze wel al wist dat hij zijn rondes ook had gewonnen. Ze had geen idee tegen wie hij had gevochten omdat ze het zelf zo druk had gehad met haar eigen rondes. Ook nu had ze geen tijd om haar vriendje te bezoeken omdat ze haar nieuwe leen-Pokémon in ontvangst moest nemen, haar derde ondertussen al. De Gilosopod van ronde twee was echt een lifesaver geweest, al had ze niet gedacht dat ze het tot hier zou schoppen, zeker na die Revenge van Nestor niet. Ze betrad het podium voor de derde keer al vandaag en liet haar blik naar voren glijden, waar ze Shiro al zag staan. De drang om naar hem toe te rennen en hem te kussen was vrij groot, maar ze hield zich in en hield het enkel bij een knipoogje. ”Succes!” riep ze hem toe, waarna ze met haar lippen, enkel zichtbaar voor hem, schatje vormde, weer gevolgd door een knipoog. Ze liet de Lycanroc tevoorschijn komen en wachtte tot hij zijn Pokémon naar voren haalde, welke eentje was dat ze nog niet eerder had gezien. Hm. ”Begin met Double Team en val daarna aan met Sucker Punch, Lycanroc!” riep ze naar haar leen-Pokémon. De Pokémon verdubbelde zichzelf in aantal en schoot daarna naar voren om een Sucker Punch te doen, wat een priority move was en daardoor dus best veel kans had om te raken.

Hazel glimlachte nadat Shiro zei dat hij zich niet zou gaan inhouden. Ze zou het ook niet ander gewild hebben en ze had ook zeker niet anders van hem verwacht. Het was niet omdat ze een koppel waren dat ze zich in moesten houden voor de ander, dat wilde ze ook helemaal niet. Ze moest zich echter volledig op het gevecht concentreren toen Shiro voor een Protect en daarna voor een Rock Smash ging. Omdat Lycanroc zo dichtbij was voor zijn Sucker Punch kon hij de Rock Smash onmogelijk ontwijken, maar daar had Hazel al wel iets op gevonden. ”Lycanroc, gebruik Counter!” riep ze. Omdat Lycanroc een Rock type was en de aanval van Shiro een Fighting type was, zou de Counter vrij veel schade aanrichten als het doel zou treffen omdat het de geïncasseerde schade zou verdubbelen. Natuurlijk zei dat niet alles over de rest van het gevecht, maar het zou in elk geval geen slecht begin zijn.

Hazel grijnsde. Het was anders om haar vriendje tegenover haar te hebben staan dan die andere tegenstanders. Met Nestor was het nog anders geweest dan met dat meisje omdat ze hem kende, maar Shiro… die zat natuurlijk weer op een heel ander level dan Nestor. Er was ergens dan ook wel die drive om te winnen, maar ergens vond ze het ook weer niet heel erg als hij zou winnen. In dat laatste geval hoopte ze natuurlijk dat hij het toernooi zou winnen, maar ze gunde het zichzelf ook wel. In elk geval was de Counter raak en Hazel glimlachte. Shiro besloot om te reageren met een Focus Energy en daarna een Headbutt. Ze vermoedde dat hij verwachtte dat ze weer voor Counter zou gaan, maar deze keer had ze andere plannen. ”Lycanroc, ontwijk met Quick Attack en ga daarna voor een Crush Claw!” riep ze. De Tough Claws ability zou de aanval een stuk harder laten aankomen, wat het ook wel geweldig maakte dat ze enkel physical moves had. Ze vermoedde dat Lycanroc’s attack stat sowieso beter was dan zijn special attack stat, wat nog meer in haar voordeel werkte. Lycanroc verdubbelde zichzelf inmiddels en wist de Pokémon van Shiro te ontwijken, waarna hij zich snel omdraaide en voor een Crush Claw ging. Als deze raak was, dan was dat weer een succes.

Hazel trok een gezicht toen Shiro zijn Pokémon opdroeg om uit een te gaan. Haar mond viel bijna open van verbazing toen hij de Crush Claw daarmee perfect wist te ontwijken en vervolgens voor een Reversal ging. Hoewel de Reversal pas echt effectief was wanneer een Pokémon zijn HP erg laag was, wist ze dat het na de Counter die zij had aangericht in elk geval niet veel goeds kon doen. Maar ze wist ook iets anders. ”Lycanroc, gebruik zijn nabijheid om een Sand Attack uit te voeren!” riep ze. De poten van Lycanroc schoten snel over het zand, mikkend voor de ogen van de Pokémon voor hem. Ze wist nu dat die Pokémon uit meerdere delen bestond en hopelijk als ze de leider van het groepje – ze vermoedde toch dat het eerste deel de leider voor moest stellen – tijdelijk kon uitschakelen, dat de rest dan wel zou volgen. ”Spring nu naar achteren en gebruik Rock Throw!” Hopelijk zou ze zo sneller doel treffen omdat Lycanroc van een afstand meer overzicht had en zo zou hij in elk geval niet zo snel het gevaar lopen om door een gevaarlijke move zoals Reversal geraakt te worden.

Hazel fronste toen de Pokémon zich opsplitste in vijf delen om een Rock Smash uit te voeren, waardoor haar Rock Throw vrij waardeloos overkwam. Hazel’s ogen knepen zich kort samen en ze keek langs de Pokémon af naar Shiro. Oké, dit had ze niet verwacht. Een glimlachje speelde om haar lippen en de frustratie verdween al snel weer toen ze haar blik naar Lycanroc richtte. ”Lycanroc, gebruik Howl,” zei ze op hetzelfde moment dat Shiro zijn Pokémon opdroeg om Bulk Up te doen. Als hij zijn attack stat omhoog ging brengen, dan kon zij dat ook. Ze dacht dat Bulk Up ook de defense naar boven bracht, wat iets minder was omdat Lycanroc’s aanvallen allemaal physical moves waren, maar goed. Daar zouden ze dan wel mee dealen. ”Kom hem tegemoet met een Crush Claw!” riep ze. Ze wist dat Headbutt wellicht minder schade aan zou richten dan haar Crush Claw als deze raak was. Ze wist ook dat het waarschijnlijk te laat ging zijn voor Shiro om zijn Pokémon terug te roepen en dat ze dus beiden schade op zouden lopen van dit, maar Hazel dacht dat ze, dankzij haar Howl en ondanks de Bulk Up van de rare Pokémon voor haar, nog steeds meer in het voordeel was dan Shiro. En dat was precies hoe dat ze het wilde hebben, vriendje of niet.