Tales of

Sinnoh

Nog een beetje meer aan de linkerkant... Oh wacht! Aan de achterkant moest ook nog wat meer. Gelukkig kwam Ahi aanlopen met precies wat ze nodig had; een paar dorre takjes. Ciora pakte ze aan van haar pokémon en vulde er haar stapeltje hout mee aan. Met een korte fluittoon riep ze Honō bij zich. De Cyndaquil had een betere controle over zijn vuur dan de Salandit. Met een zachte Ember stak hij het stapeltje hout aan, wat zachtjes begon te knetteren. Veel vuur was zeker niet erg maar aangezien ze letterlijk tegen een bos aan zat was het misschien niet heel veilig. Ze had geluk dat ze hier vrij onopvallend kon overnachten. Ze had namelijk geen idee of dat wel mocht. Maar hoe vaak kreeg je nou de kans om te kamperen aan de rand van een meer zo mooi als dit? Daarnaast zou het vannacht droog blijven dus zou ze nergens last van hebben als ze eenmaal haar slaapzak in zou kruipen. Voor nu bleven haar ogen gericht op het vuurtje voor zich terwijl haar pokémon aan haar beide kanten plaats namen.

Gegrom achter haar trok de aandacht van haar pokémon. Ciora draaide haar hoofd om een pokémon recht in zijn ogen aan te kijken. Een Houndour. Ze wist praktisch niets van de pokémon behalve dat het deels dark type was. En deels fire. Het deel wat haar aandacht toch wel trok. Ze schoof opzij zodat de pokémon het vuur zou kunnen zien. Het trok duidelijk de aandacht van de pokémon. Ahi zette voorzichtig een paar stappen richting de Houndour. De twee pokémon snuffelde voorzichtig aan elkaar. Een geamuseerde glimlach verscheen op haar gezicht. De twee pokémon leken elkaar wel te mogen. Aangezien de Houndour ook een Fire type pokémon was zou ze hem net zo goed kunnen vangen. Meer pokémon in haar team was zeker niet iets verkeerds voor haar als trainer. Het enige probleem was dat ze als trainer eigenlijk helemaal geen ervaring had met het vangen van pokémon. Sterker nog, ze had nog nooit een fatsoenlijk pokémon gevecht gehouden. Goede trainer was ze. Haar Cyndaquil had ze gekregen als een starter, ze was al ruim tien jaar samen met Honō. Bij deze gedachte gaf ze haar pokémon een korte aai over zijn kop. Ahi was nog vrij nieuw in haar team maar de pokémon had zelf met hun mee gewild. Daarom had ze eigenlijk vrij weinig idee van hoe ze een pokémon moest vangen behalve er een pokéball tegenaan te gooien. Dat was dus ook precies wat ze deed. Met een klein boogje gooide ze de bal tegen de kop van de Houndour aan. Eens kijken of dit succes zou hebben.

Ergens had ze het moeten zien aankomen. De pokéball klapte open en de Houndour verscheen opnieuw. Ze had het moeten zien aankomen maar toch was ze ergens wel verbaasd. Het kwam doordat de Salandit wel op deze manier gevangen. Al was er wel een verschil. Ahi wilde al met haar mee, bij de Houndour had ze enkel een bal er tegenaan gegooid. Misschien toch niet haar beste plan. Maar goed, voorlopig hield ze haar handen over haar oren omdat de Houndour een vreselijke toon los liet. Ze begon haast te twijfelen of ze de pokémon wel zou vangen. Ciora haalde opgehaald adem zodra het gehuil stopte. Ze wist echter maar amper opzij te rollen voor de Ember die de Houndour op hem af schoot. Yikes. Aan de andere kant brandde haar kampvuurtje nu wel wat beter. "Honō en Ahi, laat maar zien hoe het moet." Een grijns verscheen rondom haar lippen zodra haar twee pokémon hun Ember richting de Houndour schoten... die er totaal geen last van leek te hebben. Oh. Hell, zelfs de Houndour leek verbaast te zijn dat hij okay was. De verwarring was nog duidelijk te zien terwijl hij Smog gebruikte. Hoestend waaide Ciora de rook weg met haar hand. Gas met gas bevechten? Goed plan. "Smoke Screen en Poison Gas, please" zei ze hoestend. Misschien niet haar beste plan. De hele omgeving vulde met rook. Ze wist nog maar amper de pokéball opnieuw van de grond te pakken. Misschien moest ze wat meer doen. "Tackle en Scratch!" zei ze terwijl ze nog steeds rook weg waaide bij haar gezicht. Dit was vreselijk. Ze kon totaal niet horen wie er nou waardoor geraakt werd in de rook. Ze haalde haar schouders op en gooide haar pokéball in de richting van het geluid. Ze hoorde een yelp van Ahi voor het geluid klonk van een pokémon die in de pokéball werd gezogen. Dat was hopelijk de Houndour.

Een klik klonk. Maar niet de klik die klonk wanneer een pokémon gevangen werd. Nee de klik die nu klonk was de klik die klonk als een pokéball open ging. Het feit dat het juist deze klik was die klonk betekende dat ze de Houndour nog steeds niet had gevangen. Ze zou het moeten blijven proberen tot de juiste klik klonk, dan had ze hem pas.

Okay maar even serieus. Ze kon niets meer zien door de rook, hoestte alles aan elkaar en moest die pokéball nog eens terug zien te vinden ook. Terwijl Honō en Ahi verder vochten tegen de Houndour  kroop Ciora over de grond, opzoek naar de pokéball. Af en toe schoot er plotseling een pokémon langs haar. Haar handen vonden de pokéball eindelijk. Tegen de tijd dat ze de bal in haar handen had schoot er een Ember voorbij op de plek waar de bal net had gelegen. Als ze een seconde later was geweest had ze waarschijnlijk haar hand er af gebrand. Hah, leuk. "Honō, Ahi. Nog een keer Tackle en Scratch!" riep ze in de hoop dat haar pokémon wel wisten waar alles en iedereen was in deze enorme rookwolk. De drie pokémon hadden tijdens hun gevecht namelijk nog besloten om er nog meer rook aan toe te voegen. Alsof de wolk nog niet groot genoeg was. Ciora kwam overeind en luisterde naar de aanvallen die werden gedaan. Na een paar seconden had ze een grof idee van waar de Houndour zich moest bevinden. In een bowling type worp, gooide ze de pokéball richting de pokémon. Ze hoorde opnieuw het geluid wat betekende dat de pokémon weer in de pokéball werd gezogen. Het was weer wachten tot ze wat hoorde. Hopelijk klonk deze keer wel de juiste klik.

De juiste klik klonk! Whoooo!

Ciora schuifelde over de grond en na wat rond voelen, had ze de pokéball te pakken. Ze voelde de bal tot ze de knop vond om de pokéball te openen. Een licht verscheen maar door de rook kon ze de pokémon alsnog niet zien. Aight. Ciora tastte de pokémon af. Haar handen eindigde tussen zijn tanden voor ze eindelijk de rest van zijn kop vond. "Welkom bij het team," begon ze "euhhhh." Na een moment van stilte en wat gehoest kwam ze op een naam. "Feu!" ze riep de naam en stak haar handen de lucht in. Op dit teken schoten de drie pokémon tegelijk een Ember de lucht in. Dit was echter niet heel verstandig... Een deel van de rookwolk vatte vlam en Ciora en haar pokémon hadden niet veel keus anders dan te vluchten. Even stopte ze en keek ze om zodat ze het vuur toch wel... mooi vond. Maar misschien was het tijd om hier weg te gaan voor ze gelinkt werd aan deze brand. Hoe graag ze ook langer wilde kijken, ze moest gaan. En nu.