Het begon al langzaamaan avond te worden en Amunet’s maag knorde. Ze had geen zin om iets te koken voor zichzelf – al kon ze dat wel heel goed, als ze even arrogant mocht zijn – en dus besloot ze om Snowflake en Slicer op tour door de stad mee te nemen, op zoek zijnde naar een restaurant waar ze kon gaan eten. Ze had al veel tentjes gezien die haar geld wel waard leken en nu leek het haar tijd te worden om te ontdekken of dat effectief ook zo was. Net toen ze een keuze wilde maken, knalde iemand niet al te zacht tegen haar aan. Amunet had moeite met haar evenwicht te behouden en haar goudkleurige ogen fixeerden zich op een knappe jongeman met donker haar die naar haar knipoogde. Als haar schouder nu niet pijnlijk klopte, had ze er zeker meer van gewild, maar nu was het enige wat ze nog wilde hem terugpakken. En dus liep ze achter hem aan. Ze zag dat hij ook naar een eettent wilde gaan en vlak voordat hij naar binnen wilde lopen, stak ze haar voet snel naar voren. De donkerharige jongen struikelde en viel tot haar voldoening niet bepaald zacht met zijn gezicht tegen een tafeltje aan. Een onschuldige blik plaatste zich in haar ogen toen hij zich woedend omdraaide en haar zag staan. Ze plaatste haar hand zogenaamd geschrokken tegen haar borst aan en deed een paar stappen naar achteren toen hij naar haar liep. Haar volgende slachtoffer was een eens zo knappe jongeman met wat lichter haar wiens hand ze zonder pardon vastgreep. Ze positioneerde zich licht achter hem en deed net alsof ze haar hoofd bang tegen zijn schouder duwde. Nu kon hij mooi haar problemen oplossen. Gheghe.
Het was al tijd om wat te gaan eten en hij was dan ook op zoek naar een tent waar wat te eten zou zijn. Wat hij hierbij niet had verwacht was dat hij langs zou komen op het moment dat er een of andere commotie gaande was en er ineens een meisje aan zijn arm hing. Hij probeerde zijn arm los te trekken, want hier had hij geen zin in eerlijk. Hij zocht alleen maar een plek om te gaan eten en wilde niks te maken hebben met een of andere ruzie tussen dit meisje en een ander. "Zou je me los kunnen laten?" Voegde hij er ook nog maar eens aan toe. Dit was niet iets waar hij mee van doen wilde hebben en hij hoopte dan ook dat ze zou luisteren.
Amunet deed net alsof ze doof was toen de lichtharige jongen aan haar vroeg of ze hem los kon laten. Nog even, nog heel even… ”Ben jij soms de vriend van dit achterlijke mens?” hoorde ze de jongen voor hun woedend vragen. Voordat de lichtharige jongen antwoord kon geven, had Amunet zijn hand al vastgepakt en duwde ze haar hoofd vleiend tegen zijn arm aan, ondanks dat ze net nog het verzoek had gekregen dat ze hem los moest laten. Als de jongen al had willen protesteren, dan was hij daar nu te laat mee; het kwaad was al geschied en Amunet gniffelde lichtjes onder haar adem door toen de jongen voor hun zijn handen tegen de schouders van de jongen plaatste wiens hand ze net nog vast had gehouden en hem een harde duw naar achteren gaf. Amunet besloot dat dit het moment was dat ze het beste kon vertrekken. ”Bedankt en veel succes nog, hè,” fluisterde ze in de oor van de jongen naast haar en ze ging op de tippen van haar tenen staan om hem een kusje op zijn wang te drukken, waarna ze, met een brede grijns om haar lippen, zich al omdraaide om zo snel mogelijk weg te komen. Dat die achterlijke jongens het maar met elkaar uit zouden vechten, maar zij was weg hier.
Hij voelde daadwerkelijk een rilling door zijn lichaam heen gaan toen de meid zich tegen hem aandrukte en zijn hand vast pakte. Dit was dus waarom hij het liefste niks te maken wilde hebben met vrouwen. Hij zette dan ook een stap opzij, hopende bij haar weg te geraken en het maakte hem eerlijk niet uit dat de jongen voor hun boos was. Daar had hij niks mee te maken. Maar het leek erop dat de jongen een ander idee had en hem een duw wilde geven. Hij kon het dan ook zeker niet helpen om een wat geïrriteerde blik van de ene naar de ander te laten gaan. "Vecht dit samen uit en laat me erbuiten." Maar hij had de woorden er nog maar amper uit toen het meisje besloot om er vandoor te gaan en hem achter te laten met de man. Een zucht ontsnapte uit zijn mond en hij staarde naar de jongen voor hem. "Ik zou maar achter haar aan gaan als ik jou was." En hem daarmee met rust laten.
