Tales of

Sinnoh

Daar ging hij weer. Elec was wat rusteloos de afgelopen dagen, dus had hij zijn Elekid ook meegenomen. Meestal als hij naar het meer ging dan deed hij dat niet, omdat hij niet zo van water hield. Toch was de rustige omgeving misschien wel goed voor hem. Daarom had hij Queen ook bewust in haar pokéball gelaten. Die twee konden elkaar flink opstoken. Essy zat wel op zijn schouder, zijn Shellos keek rustig om haar heen. In haar ogen was te zien dat ze er zin in had. Bij Lake Verity aangekomen stalde hij zijn visgerei uit. Essy kroop over zijn arm en sprong het water in. Elec was een bosje in gelopen en plukte wat besjes, die hij vervolgens in zijn mond stopte. Hij pakte de pokéball van Sem van zijn riem en liet ook zijn Basculin in het water. Sem nam de situatie in zich op en dook op zijn vertrouwde plekje onder de rots. Zo, alsof ze niet weg waren geweest. Essy dobberde rondjes in het meer terwijl Mace ging zitten en de lijn van zijn hengel in het water gooide. Eens zien wat ze dit keer naar boven wisten te toveren.

Wat had hij nu weer aan zijn ‘fiets’/haak hangen. Hij had er best moeite mee om de hengel omhoog te halen. Toen dat lukte sprong er een Panpour uit het water. De pokémon keek hem nieuwsgierig aan. In zijn ooghoek zag hij Elec fronsend naar hen kijken. “Sorry vriendje, het was niet mijn bedoeling om je te storen. Ga maar gauw weer.” De Panpour bleef nog eventjes staan, maar draaide zich toen om en verdween langs Elec heen de bosjes in. Zijn Elekid maakte even een mokkend geluidje, toen de Panpour wel heel dicht langs kwam. Daarna begon hij ineens te gloeien. Wacht eens… De vorm van zijn Elekid begon te veranderen en toen stond er een Electrabuzz voor in de plaats. Mace stond op en liep naar Elec toe. “Vandaar dat je zo onrustig was de laatste paar dagen. Je was er klaar voor om te evolueren.” Hij aaide de Electrabuzz over zijn hoofd, zoals hij ook altijd gedaan had toen hij een Elekid was geweest. Elec sloot blij zijn ogen en legde zijn arm op die van Mace. Daarna liet hij hem weer los en ging verder met bessen plukken, alsof er net niet iets ingrijpends was gebeurd. Mace lachte even om zijn pokémon, maar liet hem toen zijn gang weer gaan. Mace verplaatste zijn focus naar zijn vislijn. Hij hing weer wat voer aan de dobber en gooide hem in het water. Er lag een tevreden glimlach om zijn lippen terwijl hij naar zijn hengel keek. Het was toch heerlijk zo, vissen. Waarschijnlijk zou Elec ook weer een stuk beter te spreken zijn vanaf nu, dus kon Mace weer helemaal ontspannen.

Ineens klonk er muziek uit de bassen achter hem. Hij had niet eens doorgehad dat er een podium was opgebouwd bij Lake Verity. Hij moest even lachen om zichzelf. Hoe had hij dat nu weer kunnen missen? Hij haalde de dobber uit het water, waarschijnlijk door te trillingen van de muziek. Werden toch alle pokémon weggejaagd. Verrast keek Mace om toen de muziek net zo snel als die begonnen was weer stopte. Niet lang daarna gevolgd door een knal. Jeetje mina… Er kwam iemand naar hem toegelopen met de vraag of ze Elec konden lenen. Ze wilden hem een cursus dansen aanbieden. Hij grinnikte even een schudde zijn hoofd. “Nou die cursus zal ik jullie niet aandoen. Mijn heupen zijn niet meer zo soepel. Elec kom eens.” Zijn Electabuzz had hun al in de gaten gehouden, maar kwam nu ook naar hen toegelopen. “Ze hebben je nodig om de boel te repareren. Ga maar.” Elec volgde de danser naar het podium. Mace ruimde zijn visgerei op en riep Essy en Sem naar de kant. Hij liet zijn Shellos en Basculin weer in hun pokéballs. Daarna liep hij ook naar het podium, waar Elec al druk bezig was met helpen. Even klonk er weer geluid door de boxen heen. Mace klom ook op het podium en keek toe hoe zijn Electabuzz Shock Wave op de apparatuur deed. Het spul leek in ieder geval weer tot leven te komen. “Doe ook nog maar een keer Thunder Punch op de boxen Elec. Niet te hard dat je er doorheen slaat hè!” Hij wist hoe enthousiast hij kon zijn, maar Elec deed netjes wat hij zei en alles leek weer aan te gaan. Niet veel later klonk de muziek weer net zo hard als het eerst had gedaan. “Kijk aan.” Glimlachte hij.

Hij schiet in de lach als ze weer met hun cursus dansen komen. ”Voor mij echt niet hoor, dan heb je een houten plank op je podium.” Lachte hij hartelijk. “Maar het is erg vriendelijk. Ik zal het mijn dochters vragen, wie weet heeft één van hen wel zin in een cursus dansen.” Zijn gelach ging over in een glimlach. Toen kreeg Mace een TM aangereikt. “Ooh joh dat had niet gehoeven! Ik help graag, maar heel erg bedankt.” Hij wenkte Elec van het podium, die nog steeds nieuwsgierig om zich heen zat te kijken. Daarna stopte hij de TM in zijn tas. “Veel succes nog met jullie optreden en wie weet tot ziens.” Hij stak even zijn hand op als groet en ging toen weer opweg naar huis. Het was leuk geweest voor vandaag.

[Topic uit]