Bouwhelm, veiligheidsinstructie, blablabla, hallelujah wat een gedoe. Alsof ze dachten dat ze als de een of andere idioot de grot ging laten instorten ofzo. Please, Lu wist beter.
Desondanks vond ze het wel weer spannend genoeg genoeg ze zich eenmaal liet afdalen, het grottenstelsel in. Het was donker, met lantaarns en al om de boel te verlichten. Het zag er maar intriest uit, maar ze had gehoord dat je hier spannende dingen kon vinden. Niet zo spannend als Amelie's glitternips natuurlijk maar afijn. Die hoopte ze niet tegen te komen hier. Met een zuchtte zette ze haar beide voeten op de grond en liet ze Orion uit de Pokeball komen. Nog een beetje gezellig hier.
Een zachte glim weerkaatst in het licht van je zaklamp. Je vindt een heart scale genesteld tussen een paar rotsen. Laat je het liggen of neem je het mee? Laat het weten in je volgende post en vergeet niet het betreffende teamlid te taggen.
Orion zag hem als eerste, een glimmend, hartvormig schaaltje, genesteld tussen de rotsen van de grot. De Eevee rende erop af, zijn oren gespitst en zijn staart zwaaiend. De Pokémon was duidelijk blij. Lucie richtte de bundel van haar zaklamp erop en stapte dichterbij. Ze liet zich wat door haar knieën zakken en trok de Heart Scale los. Met interesse keek ze naar de scale, waarna ze deze in haar zak liet glijden. "We nemen hem mee, Orion, omdat je hem zo mooi vindt," merkte ze op met een glimlachje, waarna ze zich weer omhoog hief en verder de gang in liep.
Er was eigenlijk niet heel erg veel aan in een grot, had Lucie besloten. Ze had nu wel een mooie glimmende schaal gevonden, maar daar hield het wel bij op. Ze zuchtte intern eventjes en keek weer naar haar Eevee, wie ook een beetje verveeld leek. Nu had Orion sowieso heel erg veel mental simulation nodig om niet verveeld te raken, dus het was niet zo heel erg gek. Maar alsnog. Ze boog zich naar voren en ging iets door haar knieën, waarna ze een goed formaat steen oppakte en deze gooide. "Fetch," zei ze met een glimlach, waarna ze deze naar voren worp. Orion schoot erachteraan en Lucie wandelde er rustig achteraan.
De steen ketst af tegen een donkergrijze rotswand. Dan begint de grond te schudden, de muren om je heen te draaien. O jee, een Onix heeft zich om je heen gekronkeld en snijd je pad af. Hij kijkt op je neer met donkere, gitzwarte ogen en gromt dreigend.