[Anthony] You're the rock, I'm the star - wo jun 02, 2021 10:34 pm
Lyra Estrella
Civilian
| "My deepest apologies Mister Zinc," de in een zwart pak geklede bodyguard wierp zijn meest berouwvolle blik naar hem toe, voor hij vlug uit de auto stapte. Anthony had de man niet eens aangekeken en enkel ontevreden gezucht voordat hij een paarsgetinte zonnebril op zijn neus zette. De bodyguard opende de auto deur en hield een zwarte paraplu klaar om de rockster te beschermen tegen de beginnende druppels van de fikse plensbui die boven Jubilife City hing. Anthony stapte uit maar zei verder niets tegen de man en volgde hem onder de paraplu de bar in. Hij hoopte zo dat niemand hem zou herkennen. Hij was dol op zijn fans maar vandaag was niet de dag voor fan encounters. Gezien Anthony al zeker bijna 10 uur in de auto had gezeten was zijn humeur er niet veel beter op geworden. Hij had al in Sunnyshore moeten zijn. Hij had helemaal niet in Jubilife City moeten stoppen. En hij had al helemaal niet deze bar in moeten gaan. Eenmaal binnen vouwde de bodyguard snel de paraplu in, wierp zijn werkgever nogmaals een verontschuldigende blik toe en haaste zich de gang in waar met grote blauwe neonletters "Toilets" boven hing. "New staff..." verzuchte hij nogmaals terwijl Anthony hem nakeek. Hj nam zijn zwarte clutch in de hand en besloot er maar het beste van te maken. Tijd voor een glas wijn. De bar was nog niet zo vol. Een korte blik op zijn peperdure horloge verklaarde waarom. Het was nog vroeg. Hij passeerde een groepje mensen, die gelukkig te druk in gesprek waren met elkaar om hem te herkennen en daardoor lastig te vallen. Op weg naar de bar probeerde hij meerdere reden te bedenken voor zijn manager om de zoveelste bodyguard te ontslaan. Was het wat harsh? Misschien. De man had hem enkel gevraagd voor een korte plas pauze. Maar de minkukel had meerdere keren de kans gehad om de toilet te gebruiken. Voor ze weg gingen. Tijdens de ingeplande pauzes van de rit. Anthony was zelfs van mening dat hij het maar op moest houden tot ze in Sunnyshore City aan zouden komen. Zijn walgelijk dure nieuwe loft beschikte over maar liefst 3 badkamers en nog een apart toilet! Genoeg opties! En een stuk schoner dan deze tent... Anthony was net bezig met zich afvragen of verhuizen naar het uiterste oosten van Sinnoh wel de juiste zet was geweest toen er plots tegen hem aangelopen werd door... een lievelijk jong ding. "Careful darling," sprak hij met een ineens veel honing zoetere stem en glimlach dan momenten daarvoor. "Don't spill your drink over that beautiful piece you're wearing." Zijn ogen, nog verborgen achter de paarsgetinte zonnebril, vonden haar grote glanzende kijkers. Direct geprikkeld door haar uitstraling en schoonheid verlichte zijn humeur aanzienlijk. Hij nam de Smoochum Cocktail uit haar hand en plaatste deze op de bar, waarna hij diezelfde hand nam om haar in beter licht te leiden. Hij schoof de zonnebril van zijn neus en bekeek haar, met een uiterst serieuze uitdrukking, van top tot teen. Zijn Amethist gekleurde ogen gleden terug omhoog tot hun blikken weer kruiste. Zijn mondhoeken gleden omhoog in een charmante glimlach. "Gorgeous," Hij vouwde de zonnebril op en borg deze op in de clutch. "You just managed to do something that not many people can do. You lifted my mood. And for that I like to buy you your next drink" Hij gebaarde uitnodigend naar twee lege barkrukken en nam plaats. "Tell me," ging hij verder terwijl hij kort naar de barman gebaarde, "What did your parents name a gorgeous creature like yourself?" |
| Anthony's wenkbrauwen schoven verrast omhoog achter zijn zonnebril bij het horen van haar eerste opmerking. Maar al te geïntrigeerd volgde hij de contouren van haar gezicht en die uitdagende glimlach, waarna hij haar van top tot teen bekeek. Deze dame wist dondersgoed waar ze mee bezig was, wat zijn brein ontzettend aangenaam deed prikkelen. Ze leek haast niet onder de indruk van zijn persona en dat was een aangename verandering voor de rock ster. De meeste mensen hadden een bepaalde gedrags verandering in zijn buurt. No doubt lag dat gelinkt aan zijn status. Sinds deze de laatste jaren aanzienlijk was gegroeid was het een aangename verandering om mensen tegen te komen die hem niet herkende, maar tegelijkertijd niet af leken te keren van zijn toch wel duidelijke ..flair? Is dat het goede woord? Hij liet haar complimenten over zich heen schijnen als warme zonnestralen en ontmoette haar vrolijk glinsterende ogen met een mysterieuze maar aangename glimlach. Enkel een zacht knikje als bedankje voor haar woorden, alsof hij niks anders dan zulke complimenten verdiende. Ijdeltuit die hij kon zijn. Hij nam plaats op de kruk en bood haar nog een helpende hand aan, gezien ze wat meer moeite had om op haar kruk te komen. Hij keek toe hoe ze een slok nam en vervolgens zijn vraag compleet terug kaatste naar hem, zonder deze zelf te beantwoorden. Hmmm.. Wat puzzelend probeerde hij de blik in haar ogen te pijlen, waarna zijn mondhoeken weer omhoog schoven in een glimlach. Hij wist niet zeker of hij het ontwijken van zijn vragen zo waardeerde, maar het ammuseerde hem ergens ook wel. Misschien had ze een geheim die ze niet wilde delen.. Ze was zeker een mysterie. ”You may call me.. Anthon,” besloot hij toen. Meer dan dat hoefde ze voorlopig ook nog niet te weten over zijn naam. Zijn lange piano vingers vouwde zich in een ontspannen gebaar in elkaar voor hij vervolgde. ”You have a keen eye, darling. I wasn't actually suppose to be here at all. But who knows.. Maybe we were fated to bump into eachother.” hij knipoogde naar haar en schoof een lok champagne blond haar uit zijn gezicht. ”Correct me if I'm wrong, but it seemed like you implied you bumped into me for a reason.. Do you have special plans for me?” grijnste hij vervolgens speels naar haar. De barman was intussen naar ze toegekomen, met een duidelijke uitdrukking vol herkenning. Gelukkig bleef de man professioneel en deed hij een poging – een compleet falende poging if you asked Anthony – om het niet te laten merken. ”One Swirlix Tonic on Ice for me,” hij wende zich vervolgens tot de jonge dame naast hem met een vragende uitdrukking ”What would you like me to order for you, darling? Anything on... or off the menu,” de blik in zijn ogen schonken haar wederom die mysterieuze |
| The pleasure is all mine, Lyra. Gorgeous name, very fitting, if you don't mind me saying. Anthony kon het niet laten. Iets in haar vrolijke aantrekkelijk manier van doen trok hem aan als een Venomoth naar een vel licht. Wat hij tot nu toe, in het korte moment, van haar gezien had was precies wat hij zocht in mensen. En dat soort mensen verzamelde hij graag om zich heen. Vooral omdat hij daar maar weining van tegen kwam. Nou was het niet zo dat hij al precies wist met wie hij hier te maken had, maar dat mysterie maakte haar des te meer gewild door hem. Hij schoot oprecht in de lach bij haar speelse reacties. ”Very true my dear. I do hope you'll forgive me when I try to make you spill some of those secrets. You intrigue me. And I love intriguing people,” Oh yes, like a Venomoth to a flame. Zoals zo vele mensen hun favoriete pokémon verzamelde deed Anthony dat ook, maar met zijn favoriete personen. Geheel uit vrije wil uiterraard. Never forcefull! Hij week zijn blik haast geen moment van haar af, elke verandering in haar gezicht en prachtige ogen aflezend en af tastend. ”On the menu is perfectly fine darling. If you do however find a moment of rare creativity, please don't hesitate and tell me. I'd love to fullfill any of your most whimsical needs.” grinnikte hij alles behalve naïf. Het scheelde dat hij ook daadwerkelijk de recourses had om zijn woorden waar te maken. Zijn mondhoeken krulde om ”I do have an idea or two... Hmmm..” Hij plaatste zijn vingers in een nadenkende houding rond zijn kin en tuite zijn lippen. ”A Toxtricity Shock Fizz for the lovely lady” melde hij toen bij de barman die nog geduldig had staan wachten. Zoals verwacht keek deze hem even beduusd aan. ”A.. are you sure sir? That one is quite..” de blik van de barman schoof even onzeker richting de jonge dame maar Anthony doorbrak zijn onzekerheid met een verzekerde ”I'm sure she can handle it. In fact, I like one as well.” hij sloeg zijn hand op de bar met een lach en focuste zijn blik weer op de lieflijke Lyra. ”Now, about those secrets. Why is a lovely girl like yourself all alone in a bar like this? I refuse to believe there is nobody in your life ready to fawn all over you and that pretty face of yours,” waarna hij zacht maar speels het puntje van haar neus aantikte met zijn wijsvinger. |
|
|