Tales of

Sinnoh

Een fijne toon weerklonk in zijn oorschelpen, maar echt was het niet. De jongen danste door het steegje heen, helemaal opgetogen voor niks. Sol, die op zijn hoofd zat, maakte blije geluidjes bij elke nieuwe danspas dat Pavel deed. Hij wist niet zo wat de lyrics van dit lied was, maar veel maakte het niet uit. Opgetogen schuifelde heen en weer, waarbij Larvesta een paar opgetogen geluidjes maakte en opgetogen haar armpjes de lucht in bracht. Sprong naar achter, oh hell yea. Hij grijnsde en staarde even naar een balkon dat een paar meter van de grond was in het steegje. Opgetogen danste de paarsharige man verder, even een pirouette doende in zijn dansje. Pavel wist heel goed dat hij met wat parkour en handige beweging op het balkon kon geraken en dus besloot hij dat dan ook te doen. Sol gleed van zijn hoofd af en viel met een plofje neer toen de man een aanloop maakte. Hij greep even een metalen bar vast die gebruikt werd voor bloempoten op te houden onder ramen, en trok zich elegant op. Zacht zingend en swingende met zijn schouders plaatste hij een voet op de legende ijzeren bloemenbak, waarna hij zich afzette en met een klap de rand van het balkon wist vast te grijpen. Pavel grinnikte even, het brandende gevoel aan zijn vingers was o zo bekend en fijn. De man, die duidelijk meer ervaring had in dit vak, trok zich zacht zingend op aan het balkon. Hij stond uiteraard aan de buitenkant van de vangrail die de meest balkons hadden en dit gaf Pavel wel meteen een idee. Hij trok zijn lichaam naar voren, plaatste zijn handen om de railing en ging kalm op zijn handen staan. Een elegante flexiebele beweging zorgde ervoor dat zijn benen in een perfecte cirkel over zijn hoofd werden gebracht en met een geluidloze beweging neer kwamen op het balkon.

Nu stond hij dus te swingen op het balkon, die helemaal niet van hem was. Hij hoorde nog steeds de muziek, die voor niemand anders hoorbaar was, in zijn kop spelen. En dit zorgde ervoor dat hij zachte neuriende geluidjes bleef maken. Zijn dansmoves waren smooth en lekker. Sol, die benenden was gebleven, keek opgetogen naar haar trainer. Ze wipte blij heen en weer en genoot duidelijk van de show die haar trainer aan haar aanbood. Ulva, die de hele tijd achter een vuilbak was gaan schuilen uit pure angst, kwam zelf nu niet tevoorschijn. Het was niet dat Pavel daar veel aandacht voor had, maar als hij dit wel zou opmerken zouden er vast zware gevolgen zijn.