Tales of

Sinnoh

"Wat denk jij, Pebble?" vroeg Finn hardop, terwijl hij zijn kin op zijn armen liet leunen en naar het ei voor zich staarde dat veilig in z'n incubator zat genesteld. "Welke Pokémon is het?" De Buizel, die net bovenop de houten picknicktafel was geklommen waar Finn op was gaan zitten, staarde met net zulke nieuwsgierige ogen door het glas, al was dat waarschijnlijk meer omdat hij geïntegreerd was van zijn eigen spiegelbeeld. Echt een antwoord ging hij natuurlijk niet krijgen, maar het was leuk om er over te speculeren. Met een kleine glimlach rechte Finn zijn rug weer en blikte hij neer op Wolf die nieuwsgierig tussen het gras zat te snuffelen. Ark, zijn Taillow, vloog ergens rond en zou zo wel weer zijn gezicht laten zien als hij het tijd vond voor de lunch. Ze waren naar één van de grotere stadsparken gewandeld zodat ze even hun benen/vleugels konden strekken nu de zon zo fijn door de wolken brak. Finn had besloten het ei ook maar mee te nemen, omdat hij niet wilde riskeren dat het uit zou komen terwijl hij niet in zijn kamer was. En dat was best vaak met alle missies, lessen en de tijd die hij buiten wilde besteden. Er ontsnapte even een zachte zucht over zijn lippen.

Hopelijk kwam het snel uit.. Niet alleen om zijn nieuwsgierigheid te bedwingen, maar ook omdat het een beetje onhandig werd om steeds aan zijn kamergenoot of mentor te moeten vragen of die op het ei konden letten.

Een plotselinge stem deed hem opkijken en verrast ontmoette Finn de rode ogen van een jongen. Hij leek iets ouder dan hem, en had halflang blond haar en een vriendelijke uitdrukking op zijn gezicht. Naast hem zweefde een kleine Beldum. Finn beantwoorde zijn opmerking met eenzelfde glimlach en wuifde de verontschuldiging weg met zijn hand. "Geen probleem," reageerde hij. Hij had nog nooit eerder een researcher ontmoet dus was op zich wel nieuwsgierig of de jongen hem nog meer kon vertellen over het ei. Zijn blik gleed weer naar de incubator voor hem. "Het is me inderdaad al een paar keer verteld dat het een Fire Type zou moeten zijn, dus daar ga ik inmiddels wel van uit." Hij bracht zijn hand naar de achterkant van zijn hoofd en wreef even schaapachtig door zijn haar. "Maar verder weet ik er niet zoveel over. Het ei is ook vrij heet, weet je of dat normaal is?"

"Mijn naam is Finn trouwens," vervolgde hij vriendelijk terwijl hij zijn hand uitstak om zich fatsoenlijk voor te stellen. "De Buizel hier is Pebble, en de Rockruff verderop is Wolf." De Buizel had zich inmiddels nieuwsgierig omgedraaid en zijn blik hing nu geboeid op de zwevende.. rots? voor hem. De kiezelsteen die eerder in zijn bek had gezeten, hing nu tussen zijn voorpootjes, en hij liet even een vrolijk geluidje horen ter begroeting.

De jongen kwam naast hem zitten en Finn schoof wat naar links zodat er genoeg ruimte zou zijn voor hen op de houten bank. In de hoop dat de researcher hem misschien wat nuttigs kon vertellen, haalde hij het glas van de incubator van het ei zodat hij de warmte kon voelen. Er verscheen een diepe frons op het gezicht van de jongen, waardoor Finn nerveus zijn blik van het ei naar de researcher begon af te wisselen. Er was een korte stilte, maar toen zei de jongen dat hij vermoedde dat het dicht bij uitkomen was. De nervositeit verdween en maakte plaats voor een verwachtingsvolle glimlach op zijn bleke gezicht. "Dat zou mooi zijn," merkte Finn opgelucht op. En tijd. Hij had het ei inmiddels al een paar weken.

De jongen stelde zich voor als Elijah en Finn stak beleefd zijn hand uit. "Ja, aangenaam," merkte hij op, waarna zijn blik op Wolf viel die er nieuwsgierig bij was komen staan en met een voorzichtige blik naar de Beldum keek. Zowel zijn Buizel en Rockruff leken nogal gefascineerd door de steel type, waarschijnlijk omdat ze nog niet eerder een rots hadden gezien die kon zweven. Finn vroeg zich even af of ze wisten dat het om een levende Pokémon ging, maar die gedachten verdween weer toen Elijah vroeg wat voor werk hij deed.

"Ik zit bij de Crescent Moon hier in Hearthome," vertelde hij met een flauw glimlachje. Dat hij nog maar een trainee was liet hij nog maar even achterwege. Wolf schrok ondertussen van de plotselinge aai op zijn kop, en sprong snel achter zijn trainer om te laten merken dat hij hier niet zo gediend van was. Zijn oren hingen waarschuwend wat lager, maar Finn drukte hem snel wat dichter tegen zich aan zodat de researcher het niet zou merken. Elijah leek hem tenslotte een vrij vriendelijk persoon, dus wilde hij hem niet beledigen met het wantrouwige gedrag van zijn Rockruff naar vreemden.

Pebble had er een stuk minder problemen mee en snuffelde nieuwsgierig aan de Beldum, om vervolgens op Elijah af te stappen en hem trots de kleine steen in zijn voorpoten te laten zien. Finn wilde er net een opmerking over maken, toen hij Wolf ineens voelde verstarren en op hetzelfde moment ving zijn blik de scheur op die door het ei schoot. Zijn ogen werden groot en meteen kwamen de zwermende zenuwen weer terug in zijn maag. Hij liet Wolf los en keek vol spanning toe hoe er nog een scheur verscheen. En toen nog één. Het ei begon te gloeien en langzaam nam het felle witte licht de vorm aan van een kleine, jonge Cyndaquil.

Finn wist niet zeker of de baby Pokémon hem kon zien, haar oogjes waren gesloten. Desalniettemin liet hij een grote, vriendelijke grijns op zijn gezicht verschijnen om haar te begroeten. "Hey," murmelde hij vriendelijk, waarna hij voorzichtig zijn hand uit stak om haar te aaien. Hij was helemaal in de wolken. Een Cyndaquil, dat was echt heel gaaf. Pebble en Wolf kwamen ook dichterbij, nieuwsgierig snuffelend naar de nieuwkomer, maar bleven wel genoeg op afstand alsof ze begrepen dat ze nog heel jong en kwetsbaar was.

Elijah vroeg hoe hij bij de rangers terecht was gekomen en Finn kon het niet helpen daar even om te glimlachen. "Het zit in de familie," reageerde hij simpel. "Mijn ouders zijn rangers in Kalos en mijn zus werkt hier ook als ranger." Het was bijna te voor de hand liggend, maar dat was voor hem niet altijd zo geweest. Alleen was het niet nodig om daarover in detail te treden bij een jongen die hij pas net ontmoet had.

De researcher pakte meteen zijn pokédex erbij toen de Cyndaquil besloot uit het ei te komen. Finn wist niet precies waarom, maar gokte dat het iets te maken had met zijn werk, en fronste enkel even vragen naar hem voor hij zijn lichtgekleurde ogen weer op de baby Pokémon voor zich wierp. Hij gaf haar nog een paar kriebels terwijl hij over een naam nadacht. De Cyndaquil snuffelde even aan zijn vingers en nieste toen, waardoor er kleine vonkjes uit haar rug ontsnapte. "Ik denk dat ik haar Cynder noem," zei hij met een grijns. Het was het eerste wat in hem was opgekomen en hij vond het een prima naam.

Oh, blijkbaar had hij het filmpje nodig voor zijn beroep. Finn knikte even begrijpelijk en gaf met een beweging van zijn hand aan dat het oké was. "Zolang je het maar niet op internet plaatst," grapte hij semi-serieus. Hij had er geen behoefte aan dat zijn Pokémon op het web rond gingen. Zeker niet omdat hij maar al te goed wist wat voor duistere figuren hier gebruik van maakte in de zwarte markt. De naam van Cynder werd in ieder geval goedgekeurd en Finn glimlachte wat schaapachtig. Hij keek toe hoe de jonge Cyndaquil nieuwsgierig over de tafel begon te scharrelen, voorzichtig omdat ze nog wat wankel op haar pootjes stond. Pebble groette haar vrolijk met een tikje van zijn neus tegen het hare. Zelfs Ark was tevoorschijn gekomen en inmiddels op zijn schouder geland om nieuwsgierig te kijken naar het nieuwste teamlid.

Ondertussen vroeg Elijah of ze in Kalos niet een veel groter rangernetwerk hadden. Finn haalde zijn schouders op. "Ja, op zich," reageerde hij. "Mijn ouders hebben een vrij hoge positie. Ik ben met mijn zus naar Sinnoh gegaan zodat we met een schone start konden beginnen. Anders zouden we met de hele familie op één basis zitten." Niet echt gewenst als je op jezelf wilden leren staan. Bovendien was het niet slim om werk en familie op die manier te mengen. Dat zou de researcher vast wel begrijpen.