Tales of

Sinnoh

Met een tevreden blik stapte Finn de warmte van de kroeg binnen. De koele avondlucht buiten begon toch wel wat fris op zijn huid aan te voelen en hij was blij dat ze binnen de verwarming aan hadden. Misschien was het toch niet zo'n goed idee geweest om alleen een T-shirt aan te trekken, ook al was het de rest van de dag prima weer geweest. Hij plofte neer op de dichtstbijzijnde barkruk en bestelde gelijk een biertje. Want wat was hij daar aan toe, na letterlijk de hele dag buiten op pad te zijn geweest. Ze leken steeds serieuzer te worden met die patrouilles door de stad. Crime lag om de hoek ofzo.

Dankbaar pakte hij het flesje van de barman over en nam hij een slok. Het meisje die naast hem zat en hem stiekem zat te begluren, had hij nog niet eens opgemerkt. Het was dat Pebble plots tegen haar been aantikte en toen met zijn voorpootjes zijn kiezelsteen naar haar uit stak, terwijl hij met grote ogen naar haar rozekleurige cocktail keek. En dan met name naar de grote rode aardbei bovenop. Ruilen?

Finn bestuurde het tafereel en grijnsde. "Niet intrappen hoor, die kiezelsteen wilt hij straks weer terug," waarschuwde hij maar alvast. Waar zijn Buizel ging, ging de steen.

De Buizel kon zijn geluk niet op toen de dame leek in te stemmen en de prachtig rode aardbei van haar glas haalde. Blij legde hij het steentje op haar been, hier had hij immers twee poten voor nodig, en pakte hij de aardbei van haar over. Finn zag dat hij er eerst alleen maar naar staarde alsof hij niet geloofde dat dat zojuist gelukt was. ”Bedank je de vriendelijke dame wel even?” waarschuwde hij. De otter keek op bij het horen van zijn stem en stopte de vrucht toen met blad en al in zijn bek. Over manieren gesproken.

Finn schudde even met zijn hoofd en wende zijn lila-gekleurde ogen weer naar het meisje. ”Nou dan moet ik het maar doen he?” sprak hij lachend. Het was gelukkig niet zo druk in kroeg waardoor hij zijn stem niet hoefde te verheffen om boven het rumoer uit te komen. Daar had hij zo’n hekel aan. ”Bedankt, namens mijn Buizel.”

Wolf had ondertussen plaats genomen bij zijn voeten, terwijl hij van onder de kruk toekeek naar voorbijgangers. Het was dat de Rockruff en Buizel nog klein waren dat Finn ze zo makkelijk mee naar binnen kon nemen. Als ze eenmaal geëvolueerd waren, zouden ze daar toch iets anders op moeten verzinnen.

Blij was hij zeker. Finn schudde lachend met zijn hoofd en liet zijn ogen weer naar de dame naast zich glijden. Die merkte net op dat ze toch meer een fan was van het drinken dan de extra's. Hij blikte even naar de rozekleurige cocktail die ze voor zich had staan en probeerde niet al te vies te kijken. Hoe meiden die durantzoete drankjes weg kregen was hem nog altijd een raadsel.

Maar, het kwam door de cocktail dat zijn Buizel nu tevreden zat te kauwen en eens niet als een wilde kleuter om zich heen rende, dus Finn was haar dankbaar. Hij toverde een charmante grijns op zijn gezicht en stak vriendelijk zijn hand uit om zich voor te stellen. "Finn is de naam," zei hij toen, waarna hij even knikte naar zijn Buizel. "En de zoetekauwer is Pebble."

De aardbei was op en Pebble blikte nu nieuwsgierig naar de Scraggy die voor hem was verschenen. Hij snuffelde even aan het uitgestoken handje en liet toen een blije 'bui, bui!' horen. Zelfs Wolf kwam vanonder de kruk vandaan om de nieuwkomer op een afstandje te bekijken. "Denk erom he, niet rennen door de bar," waarschuwde Finn nog even met een blik op de druk zwaaiende staart van de otter. Hij wilde niet de oorzaak zijn van een pokémonverbod in de één van de weinige bars in de stad die dat nog niet had.

Bovendien was dit de kroeg het dichtst bij de basis, dus Finn wilde zijn naam hier graag goed houden.

Ze stelde zich voor als Lyra. Finn knikte beleefd en nam ondertussen nog een slok van het biertje dat toch altijd weer bijzonder goed smaakte na zo'n lange dag. Hij kon het niet laten wat flauwtjes te grijnzen toen ze een opmerking maakte over Pebble's naam. "Ja ik ben niet.. het meest originele met namen. Maar Pebble is er blij mee, of niet soms jongen?" De Buizel slaakte, gelukkig, een blij kreetje bij het horen van zijn naam, wat zijn creativiteit in een iets minder slecht daglicht zette.

Ze merkte op dat ze hem een stuk minder leuk zou vinden als hij voor een pokémonverbod ging zorgen en hij schudde even lachend zijn hoofd om haar vrijmoedigheid. "Ik zou niet durven, ik kom graag nog eens terug," gaf hij toe, terwijl hij nog een slok nam en zijn blik toen weer naar haar keerde. Het viel hem op dat ze bijzonder gekleurde ogen had, bijna goud leek wel. Of misschien kwam dat door het warme licht van de bar.

"Kom je hier vaker?" vroeg hij toen nieuwsgierig. Hij meende haar hier nog niet eerder gezien te hebben in de paar keer dat hij hier was geweest, dat was hem vast wel opgevallen. Zoveel bier dronk hij nou ook weer niet.

Drankjes hu. Zijn wenkbrauwen trokken zich even op in een vragende frons, terwijl hij in zijn herinneringen groef of hij de naam Gibson wel eens had horen vallen. "Gibson.. Dat is een soort martini toch?" gokte hij toen. Niet iets wat hij persoonlijk snel zou drinken, maar wie weet had de jongedame naast hem een bijzondere smaak voor alcohol. Of ze vond de naam gewoon leuk.

Ze maakte in ieder geval korte metten met haar cocktail en haar gezicht leek steeds meer op te fleuren bij elke slok. Finn moest zijn mondhoeken in bedwang houden om niet heel dom naar haar te gaan grijnzen. Niet netjes als ze dacht dat hij haar aan het uitlachen was. Maar hij was zeker wel benieuwd hoe de avond ging verlopen als ze zo snel bleef doordrinken.

Ze maakte een opmerking wat soort van klonk als een compliment, maar Finn zou geen vent zijn als hij dat soort subtiele fliterijen meteen door had. Dus keek hij simpel terug in haar gouden ogen en knikte hij even. "Ja, er hangt een goede, gemoedelijke sfeer hier. De rangers komen hier best vaak omdat het vlakbij de basis is." Hij nam nog een slok van zijn bier en liet een glimlach op zijn gezicht verschijnen. "De eigenaar schijnt erg blij te zijn met het werk dat we doen, dus die geeft zo nu en dan wel eens een rondje weg. Maar, dat heb je niet van mij.."

Finn was misschien niet zo bekend in de cocktailwereld, maar nu werd hij toch wel nieuwsgierig. "Welke namen heb je nog meer dan?" vroeg hij daarom, waarna hij nog een slok nam van zijn bier. Hij moest maar eens opschieten want de jongedame begon al aan haar tweede. Straks dacht ze nog dat hij het niet bij kon houden.

Ze begon te proosten op zijn Buizel en Finn hief lachend zijn fles. Welja, hij deed wel mee. Pebble zelf had niet eens door dat het over hem ging, die had zijn kiezelsteen weer stiekem van de bar gehaald en liet deze nu trots zien aan de Scraggy. Prioriteiten.

De laatste slok van zijn bier werd naar binnen gegoten, waarna hij, zodra hij de kans zag, zijn vinger omhoog stak naar de barman om een tweede te bestellen. Het ging subtiel en hij hoefde niet lang zijn blik van Lyra te halen, een voordeel van direct aan de bar zitten. Er werd over zogenaamde charmes gesproken en één van zijn mondhoeken krulde licht geamuseerd omhoog. Niet echt, maar het was goed voor zijn ego dat ze dacht dat hij die had. "Vanavond wordt ‘m niet ben ik bang,” zei hij toen, bijna alsof hij zich verontschuldigde. Hij had de eigenaar nog niet gezien, dus waarschijnlijk was het z’n vrije dag. "Maar als je eens op een donderdagavond niks te doen hebt.." Hij grijnsde simpel. De typische donderdag stapavond. Dan was de eigenaar altijd van de partij en waren er ook bijna altijd wel groepjes rangers te vinden die het einde van de werkweek vierde met een borrel.

De jongedame naast hem gaf eerlijk toe dat ze eigenlijk nog niet zoveel Pokémon had. De namen waren meer een idee voor later. Maar, ze had nog wel een Skitty, onder de naam 'Aardbei', en al snel kwam de kleine katachtige tevoorschijn in al haar pracht en praal. Verwonderd keek Finn even naar de glanzende Pokémon die hij herkende als een shiny, een Pokémon die er qua kleur net even anders uit zag dan zijn soortgenoten. Rosy had een Arcanine in haar team die dat ook had. "Mooi beestje hoor," complimenteerde hij Lyra, terwijl hij met een glimlach keek naar Wolf die bij het zien van de kat zijn oren spitste en toen toch nieuwsgierig dichterbij kwam. Het bleef toch een hond.

Lyra mompelde iets over all bark no bite. Had ze het over Wolf? Vroeg hij zich fronsend af. Maar toen zei ze dat haar tijd zeldzaam was. Finn begreep niet zo goed waar ze op doelde, maar hij kreeg het vermoeden dat het ging om zijn opmerking over de gratis drank. Het liet maar weer eens zien hoe goed hij was met vrouwen. Meteen voelde hij zich een beetje schuldig dat hij misschien een valse belofte had gemaakt, dus knikte hij naar haar cocktail. "Nou in dat geval krijg je deze van mij en Pebble," zei hij toen met een grijnsje. Zeker maakte dat het wel weer goed? "Of wilde je nog een andere cocktail proberen?" Wist hij veel hoeveel ze van die gesuikerde zooi op kon. Ze ging ten slotte aardig hard met het glas die ze voor zich had staan.

Wolf snuffelde even aan het pootje dat de Skitty uitstak. Finn maakte zich er niet druk om dat de Rockruff zonder zijn toestemming door de kroeg zou gaan rennen, maar was toch blij dat Lyra de Skitty even terugriep zodat het in ieder geval niet op kat-en-hond spel uitkwam. Ondertussen vertelde ze dat ze erg blij was met de Shiny Pokémon en het een prachtig begin was. Hij trok zijn wenkbrauwen even vragend op. "Een begin van wat?" vroeg hij toen nieuwsgierig.

Finn was misschien niet de scherpste in het opmerken van flirterijen, maar de stemming lezen kon hij wel, en het was hem niet ontgaan dat de geïnteresseerde blik van Lyra langzaam was omgeslagen in teleurstelling. Hij dacht even snel na hoe hij dat kon oplossen, want straks besloot ze nog weg te lopen en dan zat hij hier weer alleen aan de bar. En hij wilde niet.. Ja, wat wilde hij eigenlijk? Hij was niet echt op daten uit, want hij had nog steeds gevoelens voor een zekere blondine. Maar, misschien werd het maar eens tijd dat hij op zijn minst ging proberen Rosy uit zijn hoofd te zetten. Hij kon moeilijk zijn hele leven achter haar aan blijven lopen in de hoop dat ze hem een keer ging zien staan. Dat ging toch niet gebeuren.

Hij slikte even en richtte zijn aandacht toen weer op de mooie dame voor zich. Die zijn aanbod op nog een cocktail vriendelijk afsloeg omdat ze bang was dat ze zich dan voor paal zou zetten. Finn liet een korte geamuseerde lach horen. "Welnee. Als jij er nog één doet, dan doe ik met je mee. Moet je me wel even helpen met uitkiezen want dat zoete spul krijg ik vaak niet zo goed weg." Hij goot de laatste slok van zijn bier af en keek haar toen met een afwachtende blik aan, benieuwd of ze zou toehappen.