Tales of

Sinnoh

Wel, ze had het wel eens erger meer gemaakt. En yeah, daarmee was ook wel meteen alles gezegd. Want ze had het ook een heel erg stuk beter gehad dan dit. In de reflectie van de glazen zag ze haar rechteroogkas al donkerder kleuren en ondanks dat haar bloedneus inmiddels gestopt was, zaten er nog allerlei donkere vegen op haar gelaat en kleding. Ze zou graag zeggen dat die van haar tegenstander kwamen, maar dat zou simpelweg liegen zijn. Zachtjes vervloekte ze zichzelf hardop over de absolute idioot die ze was. Als ze gewoon hem had gegeven wat hij wilde, dan zou ze misschien niet een blauw oog hebben en joost mocht weten hoeveel gekneusde ribben. Gewoon z'n geld teruggeven en dan morgen weer van een ander stelen, zoveel had hij toch niet eens gehad. Maar Arceus, je zou die Seedot maar gelijk moeten geven. Met die ranzige grijns op zijn rot hoofd. Hoe dan ook, ze leefde nog, ze had Elliot nog, alleen voelde ze er vrij weinig voor naar de Pokémon center te gaan. De heikneuter van eerder leek ook een trainer te zijn, en ze zou nog liever op straat wegrotten dan hem straks weer tegen te komen in het pokémon center. Having said that, was 'wegrotten op straat' wel eenworst case scenario die ze toch liever wilde vermijden. Been there done that. Daarom dwaalde ze tegen beter weten in naar het enige bekende in deze godvergeten regio: niemand minder dan Yashu. Het was niet dat ze nu bepaald beste vriendjes waren, maar hij haatte haar tenminste nit volledig. Anders hadden ze niet... Naja, goed. Ze was één keer eerder bij hem geweest en na behoorlijk wat struinen had ze uiteindelijk het appartementencomplex gevonden waarvan ze dacht dat hij de bewoner was. Beter van wel, want haar benen begonnen te trillen en een zachte miezer kwam van de hemel. Met haar minder pijnlijke arm pakte ze wat kiezels op van de grond en begon die richting zijn raam te gooien. De eerste twee waren mis, maar daarna wist ze een aantal keer het raam te laten rinkelen. "Yashu!" siste ze en hoopte met heel haar hart dat hij thuis was, want ze stond op instorten. "Wordt wakker Seedot," nogmaals wierp ze een kiezel naar het raam.

&Yoshi

Het was een vredige droom. Een goede droom. Hij stond op het dak van een wolkenkrabber en keek naar een levensgrote klok. Telkens als de wijzer een milimeter opschoof klonk er een felle tik. Tik.. Yashu keek er verwonderd naar alsof hij nog nooit in zijn leven een klok had gezien. Tik. Hij slaakte een boze grom in zijn slaap. Tik. Nog een milimeter opzij. Tik! Yashu snorkte luid. TIK! Zijn ogen vlogen open en hij staarde verward omhoog naar zijn plafond. Het was bloedheet in zijn appartement en hij vloekte. Zijn blote borst was bedekt met zweet. Fijn. Tik! Geschrokken schoten zijn ogen naar het raam rechts boven hem naast zijn bed. Hij zag nog net het steentje afketsen. Hij gooide er een stroom originele scheldwoorden uit en smeet zijn blote benen over de rand van het bed. Hij was poedelnaakt en had er geen probleem mee om die idioot beneden te flashen. ‘T was vast weer die stomme crackhead van een paar blokken verder. Heus, als Yashu had geweten dat hij om de dag onder zijn raam zou staan, rillend en mompelend als een demente Seedot, had hij hem nooit wat verkocht. Yashu stormde naar het raam, schoof die omhoog: “Voor de laatste keer, tweaker-” Maar er stond geen crackhead onder zijn raam. Het was niemand minder dan Mindo Pereira en boy, ze zag er vréselijk uit. Hij had er een beetje de pest in dat hij op dit godsvergete uur was wakker gemaakt door haar. Hij leunde nonchalant op het raamkozijn, zijn armen over elkaar geslagen en zei: “Ik zie dat iemand weer kennis heeft gemaakt met die befaamde Mindo-charme.” grijnsde hij. “‘T rood vloekt met je haren, schatje.” zei hij zoetjes.

Oh thank fucking Arceus, hij deed zijn raam open. Zijn gezicht was haar meer bekend en zijn lichaam in zekere zin ook, maar toen hij zo voor het raam verscheen dacht ze even dat haar oog ermee gekapt was na die klap. Maar nee, na nog een tweede keer checken wist ze vrij zeker dat Yashu inderdaad geen kleding droeg. Even stond ze overduidelijk met een mond vol tanden terwijl haar blik over zijn tattoos gleed die ze al een tijdje niet had gezien. Ze voelde het bloed naar haar wangen stijgen en keek wat betrapt weg. Niet dat hij haar blos zou zien, hopelijk, ze had genoeg blauwe plekken en donkere bloedvegen om hem daarvan af te leiden. Nee, dat genoeg zou ze hem zeker niet gunnen, de Seedot. Ze had niet bepaald verwacht dat hij bezorgd naar beneden zou rennen om haar op te vangen, maar dit was wel een beetje lullig. Letterlijk. Mindo knarste met haar tanden en gunde hem kort een laaiende blik. "Heel grappig, dipshit," gromde ze hem toe, waarna ze weer naar beneden keek, niet zeker wetend waar ze precies naar moest kijken. "En sinds wanneer ben jij een voyeur? Ik-" een luid gehoest onderbrak d'r zin en met een gepijnigde kreun dook ze wat in elkaar. Ze had steeds minder zin om bij hem te bedelen om een slaapplek, vooral omdat ze wist dat hij dat heerlijk zou vinden. Maar ook wel een beetje omdat ze niet helemaal verwacht had dat hij daar zo ongegeneerd stond, en dat het een en ander bij haar los maakte. Begroette hij zo al zijn gasten? Hoe dan ook, deze buurt voelde alles behalve prettig aan, dus echt een keuze had ze niet. Met overduidelijke moeite deed ze een poging iets van haar eer in te slikken. "Oké weet je, luister, ik kan niet naar het pokémon center en, ugh," ze had er duidelijk weinig zin om toe te geven dat ze zijn hulp nodig had. "Ik heb een plaats nodig om te slapen, oké? Ik geef je wel like, een pakje peuken of iets, deal?"

Mindo haar reactie was alles wat hij had gehoopt. Hij zette zijn handen in zijn zij en leunde een beetje achterover om het goed uit te laten komen in het licht. Een oudere vrouw die aan de overkant net haar gordijnen had geopend slaakte zo’n snerpende kreet, dat zelfs Yashu het horen kon terwijl haar raam dicht was. Ze trok haar gordijnen met een verrassende kracht dicht en liet ze wapperend achter. Yashu keek onbewogen neer op Mindo die zo te zien niet wist waar ze kijken moest, behalve naar hém. Of naar hét, kon hij beter zeggen. Haar gerant werd onderbroken door een vrij naar hoestje en hij zag hoe ze in even in elkaar kromp van de pijn. Zijn lip vertrok zich afkeurend, maar dat kwam niet direct omdat hij háár gedrag per se afkeurde. Ze herstelde zich tenslotte en keek weer omhoog naar zijn gezicht. Yashu glimlachte niet meer, al heulde er nog wel enkele spot in zijn ogen, heel flauwtjes maar. O, even overwoog hij om haar écht te laten smeken. Dat zou dit hele toneelstukje compleet maken. “Wat ik ervoor terug krijg, daar praten we nog wel over.” zei hij uiteindelijk en hij toverde weer een slome grijns tevoorschijn. Hij keerde zich om en verdween voor een paar tellen weer terug zijn appartement in. Even overwoog om hij geen onderbroek aan te doen maar ze had al genoeg geleden voor vandaag. Hij trok een simpele witte boxer tevoorschijn met de opdruk: “its not going to spank itself” op zijn kont aan en wandelde de trap af naar beneden. Hij opende de deur, nadat hij zeven sloten had ontgrendeld, en gebaarde dat ze erin mocht komen. Hij liep alvast naar de onderste paar treeën zodat ze een goed uitzicht op zijn strakke kont en mooie onderbroek zou krijgen als ze binnen kwam. “Doe de deur goed achter je dicht als je binnenkomt. Alle sloten móeten dicht. Anders word je straks vast begroet door die tweaker waar ik je eerst voor aan zag.” vervolgde hij casually..

Oh die fucking son of a bitch. Wie was hier nu de hoer? Zij had al weggekeken terwijl hij trots aan de wereld zijn derde been liet zien, als een beeld in een tentoonstelling. Afgezien van het formaat en de tattoos, had hij net een grieks beeld kunnen zijn. Een vrouw aan de overkant was daar iets minder] gecharmeerd van en sloeg met een luide kreet haar gordijnen dicht. Ze moest moeite doen om oogcontact te maken, en niet haar blik af te laten dwalen naar waar hij het schijnbaar heel graag wilde hebben. Als hij maar gewoon ja zei, als hij nou maar gewoon genoegen nam met dat fucking pakje peuken en haar op de bank liet slapen. Alles begon inmiddels behoorlijk pijn te doen.

En hij zei oké. Godzijdank, hij zei oké. Of nuja, niet helemaal, maar het was voor nu genoeg voor haar. Zijn cryptische woorden over terugbetaling lagen haar niet bepaald lekker, gezien ze geen zin had nog een eeuwigheid bij hem in de schulden te staan. Maar dat was een probleem voor de Mindo van morgen. Voor nu strompelde ze met een arm over haar borst geslagen naar de deur toe. Toen Yashu deze open deed leek hij op zijn minst de decency te hebben gehad om een onderbroek aan te doen. Tenminste, dat dacht ze totdat onbewust haar ogen de woorden probeerden te lezen die op de witte rand gedrukt waren. Haar dyslexie zorgde ervoor dat ze langer staarde dan ze wilde en meteen liep haar hoofd weer aan. Met een grom draaide ze zich om en worstelde onhandig door haar gekneusde handen met de sloten. Al die zeven fucking sloten, lekkere buurt had hij uitgekozen. “Misschien heeft die nog wel manieren,” mopperde ze niet al te luid, omdat ze het ook niet echt zag zitten om weer de deur uitgeknikkerd te worden. Zonder hem aan te kijken probeerde ze langs hem heen te stappen en de trap op te komen, er kwam geen bedankje vanaf. Maar goed, er waren twee woorden die nog nooit over haar lippen leken te zijn gekomen, en bedankt was daar een van. De tweede was sorry. Met luide passen probeerde ze de trap op te komen, maar halverwegen begon haar hoofd al te duizelen met een piepende ademhaling kwam ze even tot stilstand. “Urgh,” piepte ze. “Cloyster trappen,”

Achter hem hoorde hij een afkeurend geluid en hij wist dat zijn onderbroek het gewenste resultaat had. Yashu zijn mondhoeken krulde om terwijl hij geduldig de trap op begon te lopen. Hij vertrouwde erop dat ze vroeg of laat wel achter hem aan zou komen. Dat gebeurde inderdaad ook toen ze ruw tegen zijn schouder duwde en zich erlangs probeerde te persen. “Jeetje ik heb je nog nooit zo enthousiast gezien om mijn slaapkamer in te komen!” grinnikte hij opgetogen terwijl hij haar de ruimte gaf maar na een paar treden stopte ze. Buiten adem en vermoeid. Yashu begon het idee te krijgen dat er onder al die kleren een heel kunstwerk aan blauwe plekken zouden zitten. “Sla je arm om mijn heen anders zijn we morgenochtend pas boven.” stelde hij voor. Hij had het idee dat als hij het eerst zou suggereren er meer kans was dat ze hem niet ronduit zou zeggen dat hij moest oprotten en zijn poten thuis moest houden. Hij bukte zodat zij haar arm om zijn schouder kon slaan en hij de zijne langs haar rug om haar middel kon leggen. Hij was een flink stuk langer en sterker dan zij dus en het koste hem geen moeite om haar half de trap op te tillen. Zijn tattoo's kleurde mooi met haar rode haren, vond hij. 

Als ze de kracht had, had ze hem wel een pets gegeven. En niet op de plek die hij schijnbaar zo graag wilde. Ondanks haar vrij ruige staat gunde ze hem in het voorbijgaan een giftige blik om zijn opmerking. Halverwege de trap stopte ze even, de wereld duizelde. Ugh. Ze hoorden zijn voetstappen op de treden, die stopten toen hij naast haar kwam te staan. Een reeks aan tegenstribbelende geluiden kwamen uit haar mond toen hij haar probeerde te helpen, en even verstijfde ze. Onder haar kleding kon ze zelfs de hitte van zijn ontblootte bovenlijf voelen en hoewel ze zich erom haatte, voelde het even veilig en vertrouwd. Alsof het alledaagse kost was legde hij zijn arm om haar middel en met tegenzin ontspande ze zich, en liet hem haar helpen. Voor een fractie van een seconde sloot ze haar ogen en liet ze haar hoofd tegen zijn borst leunen, totdat ze zich besefte waar ze mee bezig was. Hell no. “Je had de andere gozer moeten zijn,” Blufte ze. Beter van niet, afgezien van een bult op zijn slaap was hij er veel te goed vanaf gekomen. De hond. Moeiteloos trok hij haar het laatste beetje van de trap op zijn warme appartement in. Plots begreep ze waarom hij besloten had zijn kleding achterwegen te houden. “Tering,” met gepast pijnlijk gekreun trok ze haar jack en blouse uit, al liet ze haar hempje nog heel bewust aan. De blauwe plekken op haar armen waren schrijnend, maar met een diepe zucht liet ze zich op zijn bank vallen. “Je moet in een ventilator investeren,” sprak ze en deed haar best om haar ogen ervan te weerhouden de tattoos op zijn lichaam te volgen.

Even, heel even had het erop geleken dat Mindo voor de verandering eens met hem mee zou werken. Hij voelde haar ontspannen in zijn armen. Toen ze haar hoofd op zijn borst legde voelde het weer even als die ene nacht al die maanden geleden. Maar het moment was niet bedoeld om lang te duren en al gauw voelde hij haar weer volledig verstarren tegen zijn lichaam. “Hij zou het vast niet meer kunnen navertellen.” Zijn mondhoeken krulde iets omhoog terwijl hij dat zei. Toen ze bovenaan de trap kwamen liet hij haar los. Ze wurmde zich praktisch al uit zijn greep. Zijn ogen vielen op haar armen die onder de blauwe plekken zaten. Als ze dacht dat het nu al zeer deed, zou ze eens moeten weten wat haar morgenochtend te wachten stond. “Weet je zeker dat je het warm hebt door de hitte in het appartement, of ben je gewoon volslagen overrompeld door mijn aantrekkelijkheid?” vroeg hij haar doodserieus met een duivelse grijns toen Mindo haar jacket en shirt uittrok. Helaas hield ze haar topje aan, jammer weer. Hij volgde haar naar binnen. Ze plofte neer op zijn bank alsof dit haar eigen huis was, niet de zijne. Hij wilde op haar toelopen- dat was het teken die de Yamper onder de bank nodig had gehad. Luid keffend met ontbloten tanden schoot het beestje onder de bank vandaag en rende met opgezette nekharen op Yashu af. Die had ditmaal geen broek of beschermende laarzen aan om zich te beschermen tegen de tanden van zijn pokémon en kon niets anders doen dan de waterpijp van zijn salontafeltje grissen, achteruit deinzen en het als een wapen omhoog te houden, klaar om hem naar de Yamper te mikken als dat nodig was. “Wegwezen!” brulde hij, zijn normaal lage stem verheffend tot een gedonder. Hij hield de waterpijp hoog boven zijn hoofd en hoopte met al zijn kracht dat hij hem niet stuk hoefde te slaan. Yamper gromde dreigend naar hem, overdacht even of hij het waard vond om zijn trainer zijn enkels voor ontbijt te nemen, en trok zich toen terug naar de andere kant van de kamer. “Klotebeest.” gromde Yashu. Hij herstelde zich weer en zette de waterpijp terug op de salontafel. “Ik zou zeggen ‘doe alsof je thuis bent’ maar dat heb je al gedaan. Ik ga wat spullen voor je halen om je op te lappen. Voel je vrij om wat te proeven van mijn.. koopwaar..” Yashu gebaarde naar de salontafel die bij de bank stond. Erop lag een assortiment van witte poeders en groene bladeren, sommigen moesten nog verpakt worden, andere lagen al in nog onafgesloten verpakkingen. Hier en daar lagen oude sigarettenpeuken, een bakje met pepermuntjes, een paar vieze blaadjes met naakte mannen of vrouwen op de voorkant, een scheermes en een verlopen ID-bewijs. Aan de rand van het pasje kleefde een poederige, witte substantie. Yashu keerde zich om en verdween de badkamer in.

Toen hij eenmaal weg was kwam de Yamper terug. Hij snuffelde nieuwsgierig aan Mindo's been en kwispelde lichtjes. Hij scheen haar veel leuker te vinden dan zijn trainer.. iets met een hekel aan mannen hebben enzo..

Een schamper lachje ontsnapte haar. Ergens wist ze dat hij de draak met haar stak, maar hey, hij was gewoon een dipshit. “Yeah, dikke kaakbreuk en alles,” of ze daadwerkelijk grapte of dat het als een waarheid over moest komen, was niet helemaal duidelijk. Zodra ze de laatste treden hadden beklommen maakte ze zich los van zijn greep met enige haast. Beter kreeg hij geen verkeerde ideeën, beter had hij niet door welke herinneringen het bij haar opbracht wanneer ze hem naast zich voelde. Het maakte haar misselijk over hoe lief ze toen na dat… Alles naast hem had gelegen, hoe het nog steeds dingen in haar buik teweeg bracht. En bovenalles, ze wist dat hij dat nog voor altijd boven haar hoofd zou houden. Ugh. Ze greep haar jack en gooide deze naar zijn hoofd naar die opmerking. “Ik heb beter gezien, dipshit,” blufte ze.
Zodra ze de kamer binnenstapte claimde ze de bank al als haar eigen. Ze besloot niet te denken aan wat de kussens onder haar allemaal hadden meegemaakt, ze zagen er iniedergeval niet nieuw uit. En Arceus wist hoeveel meiden… Of mannen Yashu wel niet zijn huis binnen sleurde met die onderbroek van hem. Net toen ze echter wat ontspande en haar ogen de ruimte af liet gaan klonk er luid geblaf. Een niet al te stoer schrikgeluid ontsnapte haar toen uit het niets een blaffend beest onder de bank vandaan kwam. Per direct trok ze haar benen naar zich toe, waarbij een pijnlijke steek door haar ribben heen ging. Even zag ze haar leven voor haar ogen voorbij schieten. Het beest, wat een Yamper bleek te zijn, had het echter niet op haar gemunt. Mindo probeerde heel hard te lachen toen Yashu zichzelf met een waterpijp probeerde te verdedigen tegen zijn eigen pokémon. Haar lachen stikte even toen hij zijn stem verhief. Haar ogen werden even groot van iets dat niet helemaal schrik was. Oh shit. Het was ook genoeg om de yamper tot zwijgen te brengen en Mindo hoopte dat hij niet door had dat het hetzelfde effect op haar had gehad. “Hey, op z’n minst heb je nog beet bij één bitch,” gooide ze nog grinnikend achter hem aan terwijl ze haar ogen over de salontafel liet glijden. Ah. Yeah, makes sense. Als Yashu ergens zijn geld vandaan zou halen, dan was het natuurlijk wel dit. Had ze kunnen raden. Haar uitdrukking verzuurde wat toen ze de al even naakte figuren op de tabbladen zag staan. Ze drukte de urge weg om ze naar zijn hoofd te slingeren wanneer hij terug kwam, alleen maar omdat ze niet precies wist hoe schoon te waren. Zou hij die ook gebruiken om zijn poedersuiker te nuttigen? Wilde ze het weten?
Mindo schudde haar hoofd en met trillende handjes pakte ze de spinazie van de tafel om deze met wat tabak te mengen op het dunne papiertje. Haar kapotte, trillende handen maakte het niet heel makkelijk, en de aansteker aan krijgen kostte nog veel meer moeite. Maar toen ze de joint aan haar lippen zette en de eerste teug nam voelde ze zeer dankbaar iets van de pijn in haar lichaam weg ebben. In tussen was de yamper… Naar haar toe gekomen? Mindo keek en met een frons naar en vroeg zich af wat hij zijn pokémon had aangedaan. Voorzichtig liet ze hem snuffelen, en durfde haar hand over zijn kopje te halen. Al was het nog voorzichtig, dat beest zag eruit alsof hij gemeen kon bijten en Mindo voelde zich al kapot genoeg.

Voordat hij de badkamer in verdween stak hij nog even zijn middelvinger op al kon hij niet weten of ze het zag of niet. Hij hoopte van wel. Hij doorzocht het medicijnkastje en wist een karig flesje ontsmettingsmiddel tevoorschijn te halen. Ondertussen kwam er een bekende geur de badkamer binnen gedrongen en moest hij onwillekeurig grinniken. Nou, bij zijn voorstel dat ze zichzelf het comfortabel moest maken, had Mindo duidelijk niet lang bij hoeven stilstaan. Hij nam een rol toiletpapier mee en wandelde terug naar de kamer. Yashu stopte echter in de deuropening en bekeek het tafereel. Zijn Yamper was voorzichtig naar Mindo gekomen en kwispelde hard terwijl hij haar hand likjes gaf. Hij sprong zelfs bij haar op de bank en ging dicht tegen haar aangedrukt, zijn tong zelfvoldaan uit zijn mond hangend. Misschien moest hij die yamper gewoon aan haar geven. Dan was hij er vanaf en liep hij niet meer het risico om gebeten te worden in zijn enkel als hij te dicht langs de bank liep. Het zou een mooie trade-off zijn. Als hij haar hiermee hulp, moest zij in ruil daarvoor die yamper meenemen. Yashu schraapte luid zijn keel en zette een overdreven luide stap de kamer in. Meteen draaide het beest zich om met een duivelse blik in zijn ogen waar alle liefde en zachtheid uit was verdwenen. Yamper schoot van de bank af en trok zich terug onder Yashu’s bed. Hij maakte een mentale notitie om daar in ieder geval voorlopig niet op de buurt te komen. “Hij vind je leuk. Komt vast omdat jullie zoveel gemeen hebben. Altijd een pesthumeur, hekel aan mannen en bijt in je enkels wanneer jullie er zin in hebben.” Hij zette het ontsmettingsmiddel en de rol wc papier met een klap op de salontafel en bekeek haar met een opgetrokken wenkbrauw. “Lekker spul, hé?” stelde hij vast te oordelen aan haar grote pupillen.