Tales of

Sinnoh

Ze had niet verwacht hoe veel werk het was, er twee pokémon bij. Zola en Zoro liepen naast elkaar voor haar uit. De twee leken het de laatste tijd beter met elkaar te kunnen vinden. Zoals gewoonlijk liep Zivar kort achter haar en hield hij een oog op de omgeving. Dat was allemaal wel prima. Het probleem was dat Zeik zo ongeveer compleet weigerde om zelf te lopen en eigenlijk altijd wel op haar rug eindigde. Zaika daarentegen was weer te jong om echt iets te doen en bij te kunnen houden dus moest ze de jonge Toxel dragen. Zo liep ze rond met haar hele electric type pokémon parade. Ze zou haast aan een basisschool les kunnen gaan geven over electic types. Hoe ver was het eigenlijk nog tot ze bij het volgende dorp aan kwamen? Een ruimte tien kilo op haar rug en in haar armen maakte het lopen allemaal niet sneller. Als Zoro nou snel zou kunnen evolueren -en liefst twee keer ook- dan zou het waarschijnlijk allemaal een heel stuk makkelijker zijn, dat reizen.

Rook in de bosjes trok haar aanacht. Voorzichtig liep Jett richting de specifieke struik voor ze de pokémon opmerkte. Haar ogen werden groot bij het zien van de Vulpix' poging tot brandstichting. Okay nope! Die pokémon moest hier weg, stat. Zaika kon nog niets bijdragen maar dan hield ze alsnog vier pokémon over om deze situatie recht te zetten. "Zola, Zoro, tackle die Vulpix uit de bosjes", zei ze tegen haar pokémon. De twee kwamen recht in beweging en zonder pardon werd de fire type pokémon uit de bosjes gekegeld. Zivar besloot ook te helpen door de pokémon met een Quick Attack naar het midden van het pad te drijven. Zelfs Zeik leek wat te willen doen en schoot vanaf haar schouder een Acid richting de achterkant en zijkant van het pad. Met haar, Zeik en Zola aan de ene kant en Zola, Zoro en Zivar aan de andere kant kon de pokémon geen kant op. Een grijns verscheen rond haar lippen. Nu ze de pokémon weg hadden uit de bosjes kon het echte gevecht beginnen. Vuur werd alle kanten op gespuugd door de Vulpix. Echter was het zo in de wilde weg dat zowel zijzelf als haar pokémon makkelijk konden ontwijken. De pokémon werd hier immers omsingeld door zes verschillende personen en een hoop zuur. De paniek viel makkelijk te verklaren. "Thunder Shock allemaal," begon ze voor ze Zeik voelde opladen "Zeik jij niet, please!" Nog net op tijd stopte de pokémon met het laden van zijn aanval. Het scheelde niet veel of ze was volledig geëlektrocuteerd geraakt naast de Vulpix. Dat was een mooi zicht geweest. De Vulpix probeerde alle electriciteit nog te ontwijken met een Quick Attack maar eindigde daardoor alleen maar onder het zuur naast de electriciteit. Ze wilde de pokémon niet te veel laten paniekeren en stressen dus besloot ze de pokéball maar te gooien. De Vulpix werd door de bal opgezogen, waarna die begon te schudden. Eens zien wat hier van zou komen.