Tales of

Sinnoh

Amunet trok een vies gezicht terwijl ze neerkeek op haar Holo Caster. Ze had verscheidene berichten van haar stiefmoeder aangekregen, de ene nog haatdragender dan de andere. Het waren vooral loze dreigementen en Amunet lachte smalend terwijl ze elk bericht las en wiste, wetende dat haar stiefmoeder een leesbevestiging zou ontvangen voor elk bericht dat Amunet las. Niks was frustrerender dan iemand die je berichten las en het vertikte om te antwoorden, right? Amunet kon zich het gezicht van haar stiefmoeder al voorstellen, wat haar alleen nog maar meer deed genieten. Het voelde aan als een overwinning en zo was het voor haar eigenlijk ook wel. Ze overwoog om haar Holo Caster gewoon volledig uit te zetten toen er een inkomende oproep van haar vader kwam, maar ze zette hem uiteindelijk gewoon op stil en stak hem weg. Snowflake, die de sfeer wel aanvoelde, kwam dichterbij en drukte zachtjes haar snuit tegen Amunet’s been. Slicer trok zich er zoals gewoonlijk niks van aan en was met zijn klauwen een steen aan het bewerken, een eindje verderop. Amunet boog zich naar voren zodat ze Snowflake kon aaien en haar goudkleurige ogen werden opgericht toen ze een figuur zag naderen. Er verscheen een vriendelijke glimlach om haar lippen, al was die natuurlijk gespeeld. Er waren geen enkele mensen in Amunet’s leven waar ze oprecht aardig tegen was en dat zou, nu ze in Sinnoh was, ook niet snel gebeuren. Daar was ze vrij zeker van.