Tales of

Sinnoh

De lucht backstage voelde zwaar en drukkend aan, en de aanzwepende spanning sneed erdoorheen als een gescherpt mes. Klamme handjes. Klotsende okseltjes. Hier en daar misschien zelfs een traan van de spanning. Maar niet in Sylvesters geval. Om over catwalks te paraderen en op een podium te schitteren, dat was 100% zijn domein. En oh Arceus, wat genoot hij ervan om die ruikbare angst tot diep in zijn longen op te snuiven. Afwachtend stond hij in de coulissen te loeren naar de optredens van de deelnemers die voor hem waren, in herhaalde beweging langzaam strijkend over een bontsjaal. Zomerthema of niet; bont kon hij onmogelijk weglaten. Het leer van zijn dunne handschoenen kraakte zacht terwijl zijn handen in de steel van een parasol knepen, waar hij zijn gewicht op liet rusten. De rest van zijn outfit was speciaal voor het contest voor vandaag gewisseld voor lichtere kleuren en honestly, daar maakte hij als je het hem vroeg al extreem de blits mee. Overkill. Ze zouden hem moeten diskwalificeren. Een kleinere vrouw die ondertussen ijverig de toefjes Ursaring-bont van zijn jasje glad stond te borstelen, was het daar helemaal mee eens. Ze leek precies het evenbeeld van hem; net zo'n extravagante fashion style als de zijne, maar dan vrouwelijk en de kleuren van haar krullerige lokken waren wit-zwart, exact omgekeerd aan die van hem. "This should be easy," gniffelde Syl neerkijkend op de vrouw voor hem, zijn genoegen uitmondend tot een binnensmonds lachje. De sigaret aan zijn mond knisperde zacht toen hij een geagiteerde trek nam. "Look at this place: it's full of dead pigeons. But their little peep show is about to end soon." Mama Linoone hief met een glimlach haar hoofd op naar haar zoon. "I know this," suste ze zachtjes, haar kanten handschoentje strijkend over zijn wang om met wat spuug een vlek weg te poetsen. "You have such vim -" Ze sloeg al haar sjieke sjalen terug met haar vrije hand (de ander hield namelijk een peukje vast) en sloeg haar armen liefkozend om hem heen. "Such - panache. With a penchant of having too much, just like your father. I'm so proud of you.. your very first rodeo. Seize control for me?" Sylvesters mondhoeken krulden om tot een tedere glimlach terwijl hij, neerkijkend op het smekende gezicht van zijn moeder, haar in zijn armen nam. "You watch me, Ma," verzekerde hij haar zacht knikkend. Ze stonden bijna neus aan neus met elkaar - maar kennelijk was dat niet meer dan normaal voor de twee. "I'm about to bring the true meaning of showbusiness back." Die belofte verzegelden moeder en zoon met een kleine kus op de mond.

Een of andere blonde bimbo was ondertussen de plantjes aan het buitenzetten op het podium met een kotsgroene Pokémon uit de prehistorische rimboe. Ze liet het beest zelfs zingen. En was dat.. was dat Sleep Powder? Wilde ze de jury soms in slaap laten vallen? Wat een kortzichtige Kanto-kneus. Sylvester volgde het blonde meisje met zijn blik toen ze van het podium af langsliep - en kon het niet laten een hoorbare proest te onderdrukken. "I fear your organic waste has escaped your disposal bin." De tweede deelneemster was al helemaal een contourclown-circus-act met haar flikflakcapriolen. "Poor girl will kung fu fight her way straight back home. Fast as lightning too, I tell you," hoonde Sylvesters moeder hoorbaar boven haar tabakstaaf uit. Een paar tellen later stonden mama en zoon Krueger allebei de twee meiden luidkeels uit te balken van het lachen achter hun sigarettenknuistjes, als twee bekakte Mudbray-ezels. Maar hierna? Hierna kwam de show waar men ongetwijfeld hun tickets voor had aangeschaft. La grande spectacle. Iedereens reden waarvoor ze waren geboren. Glunderend schoof Syl een zonnebril op. Hij richtte zich tot de Furfrou die netjes aan zijn voeten zat. Haar kop was hooghartig opgeheven, haar ogen gesloten en ze gunde niemand dan haar trainer ook maar een blik waardig. Haar rigoureus doorgeborstelde, gewassen vacht was opgeknipt in een stijlvolle Debutante-trim. "Pompadour, can you feel the buzz in the air?" vroeg hij zacht fluisterend. Met een schuine glimlach knielde de zwart-witharige man bij de poedel-Pokémon neer en schoof de tiara op haar kop, voorzichtig, zodat hij haar in een zomerhoed-opgeknipte vacht daar niet uit model haalde. "That's victory, chérie," voegde hij eraan toe met een knipoog. "We will whip this stage like a rented mule." Maar voor nu ging de Furfrou nog even terug de bal in. Hij haalde een medewerker backstage aan met nijdig gevingerknip, drukte zijn sigaret uit tegen een prop die de jongeman in zijn handen hield en trok de kerel aan z'n kraag naar hem toe, om hem fluisterend te laten weten dat hij zijn stage gereed moest gaan maken. Chop chop - vite, vite!



De spots werden gedimd, in de stilte van de interval tussen de introductieacts door rees geroezemoes hoorbaar op uit de zaal en - zoals hij verzocht had - werd er in grote nummers op een digitaal scherm afgeteld. Alsof dit niet een schamel introductierondje was, maar de bombastische viering van het nieuwe jaar. Bij nul viel het donkerte weer, totdat de opkomst van de volgende act werd ingeluid door muziek. Echt vlak voordat de schijnwerpers het podium weer zouden belichten, stak Syl even snel een sterretje af en haalde Pompadour in een nonchalante worp uit haar Ball. Hij had namelijk niet op tijd genoeg Pokemunnies kunnen fixen om daadwerkelijk iets van Ball Capsules of Seals te kopen die dat effect teweeg zouden brengen. Syl zou Syl niet zijn als hij daar niet een klein sneaky oplossinkje voor had kunnen bedenken. Maar kijk, jury! Gawd daymn das pretty. Totally the real deal hoor. Op de eerste tonen van de muziek lichtten neon-lampen van palmbomen op in het achtergronddecor. De zoom van zijn outfit wapperde achter Sylvester aan in zijn benende pas over het podium, en zelfs toen hij overbelicht werd door de felle schijnwerpers en voor het oog stond van de menigte in het publiek, deinsde hij er niet voor terug om een streep te zetten onder zijn flair. De Furfrou schreed als een echt paradepaardje naast hem, op de ritmische tikken van de lange stok van haar trainer waarop ze hun choreografie hadden geoefend. Sylvester wierp een handkus het publiek in. "Hello, Hearthome City!" Een zacht klik-klak geluid liet de parasol die tegen zijn schouder rustte openen. Bijna synchroon maakten ze een buiging; hij die zijn bont achter zijn benen drapeerde en zijn bovenlichaam iets kromde, en de Furfrou die even door haar voorpoten boog. "This here is my Madame de Pompadour and I'm sure you'll be as captivated as I am by her Baby-Doll Eyes." Hij had geëist verzocht dat Pompadours fonkelende ogen bij het uitvoeren van haar Baby-Doll Eyes vergroot verschenen op het scherm achter hen. Sylvester was zich ervan bewust dat zijn Furfrou op dit level nog niet veel noemenswaardige moves kende, dus had hij er met een vleugje creativiteit iets van proberen te maken. Make the crowd go awww. And above all: keep them busy, keep them entertained - dan viel de kwantiteit niet zo op. "Do you lot need some time at the beach?" Syl, die de Furfrou eerst een sierlijk rondje om haar as liet draaien, commandeerde haar om een Sand Attack uit te voeren toen ze bij wat zandkasteel-props halt hielden. Het was echter geen doodnormaal zand dat hij op het podium had verspreid, maar een soort van glitterzand in de kleuren rood en geel die Pompadour over de hoofden van de toeschouwers sprankelde. Glamorous. "Or perhaps - some refreshments are in order? How about a Tackle, Madame?" De Furfrou volgde de tikkende stok van haar trainer in sprongetjes over andere props van strandballen naar de andere kant van het podium, waar ze zich schrap zette. In redelijke snelheid trippelde de poedel-Pokémon over het toneel, haar staart en krullerige oren meedeinend op iedere pas, maar haar kop fier opgeheven, zodat er zo min mogelijk van haar gratie verloren ging. Pas bij de laatste meters zette Pompadour er kracht en snelheid achter en voerde een Tackle uit tegen een neppe palmboom, waartegen ze zich soepel afzette. Een paar kokosnoten bonsden uit de boom op het podium door de impact. Vliegensvlug draaide ze zich om, suisde naar opnieuw de andere kant van het podium en voerde daar ook een Tackle uit om enkele kokosnoten uit nep-palmbomen te beuken. De belichting ging over naar sterretjes die over het podium cirkelden. In het midden werd een lamp in de vorm van een bloem verlicht, waar hij Pompadour tactisch haar positie in liet nemen zodat het licht in prachtige kleuren weerkaatste in de steentjes van haar tiara. "Time to bid our farewells, dear Pompadour." Hij gaf sissend het commando voor een Growl, die de Furfrou badend in haar licht luid door de zaal liet klinken. "Thank you all so much for being here tonight! I hope to see you all again in the next round! Je t'aime." Syl rukte zijn bontsjaal van zijn hals en wierp deze willekeurig het publiek in. Een uniek accessoire met zijn geur om levenslang te koesteren, voor de gelukkige toeschouwer die het zou vangen. In een theatraal gebaar drapeerde hij vervolgens zijn jas over zijn Furfrou, waarna de lichten dimden en dat moment gebruikte hij om zich van het podium te verwijderen. Er stond een klein glimlachje op zijn lippen terwijl hij terug achter de coulissen beende, de andere deelnemers straal negerend voorbij lopend. Ja, kijk maar goed, dat was pas showbusiness right there. This is how it's done. Papa Razzi for mayor? Oui.