Tales of

Sinnoh

Je wist wel wat het beste was toch. Gewoon even buiten op een bankje, chillen met Bruintje terwijl je een hamburger op at. Zelf wilde Bruintje ook een beetje, dus gaf ze af en toe een stukje van de groenten die op de burger zaten zoals het sla bijvoorbeeld. Zelf vond Bruintje het vlees maar niets. Maar toen begon Bruintje opeens rondjes te cirkelen en vrolijk met zijn staartje te kwispelen, waardoor het meisje met haar blauwe ogen nieuwsgierig opkeek. “Wat is er Bruintje?”, vroeg ze nieuwsgierig en het bleek al snel te zijn omdat er wat pokémon in beeld kwamen. Bruintje maakte graag vriendjes tenslotte. Hij huppelde vrolijk rond ze, en ergens vroeg Ivy zich af waar die pokémon vandaan kwamen. Ach ja, ze bleef gewoon verder genieten van haar hamburger terwijl ze naar Bruintje keek. Dat maakte haar blij.



+Ace Specter

Bruintje bleef vrolijk rondhuppelen rond de twee pokémon. De ene pokémon zwierde vrolijk rond met hun armpjes en de ander liet gewoon zachtjes een zucht uit. Het kon de Eevee niet heel erg veel schelen hoe ze zouden reageren, hij had gewoon heel erg veel zin om nieuwe pokémon te ontmoeten en er mogelijks vriendjes mee te worden. In ieder geval gleed haar blauwe blik naar de eigenaar van de twee. Het was een jongeman met wittig haar en rode ogen. Ze nam nog een hap uit haar hamburger voor ze het doorslikte en sprak. “Hallo”, glimlachte ze naar de ander. “Ik ben Ivy, en dat daar is Bruintje” ze gebaarde met haar hand naar haarzelf en daarna naar de Eevee. Nadien gleed haar vriendelijke, warme blik naar de jongen, verwachtende dat hij zich ook zou voorstellen. Want dat leek haar wel normaal nadat ze zichzelf had voorgesteld.

Ze was inderdaad net een felle markeerstift qua kleuren. Zelf had ze er ook over lopen denken om haar haar ooit blauw te verven voor een nieuwe look, maar roze was ook zeer prettig. In ieder geval bleef ze altijd rondhangen met haar vrolijke kleurtjes en dat kon je haar ook niet kwalijk nemen, ze vond het gewoon leuk. Mijn naam is Ace en dat zijn Igneel en Inpulsa’, stelde de witharige man zich voor. “Leuk kennis met jullie te maken!”, sprak ze goedgezind. Echter trok de jongeman zijn ene wenkbrauw wat op. ‘Ga je haar voor altijd een Eevee houden of ben je van plan om haar te evolueren? Want dan zou ik toch eens gaan nadenken over een andere naam’, merkte hij een beetje sarcastisch op. Ja natuurlijk was ze heel erg enthousiast geweest en had ze niet echt nagedacht aan Bruintje’s evolutie. Maar ach. “Het is een hem”, verbeterde ze hem snel met een zachte glimlach. “En daarbij weet ik nog niet in wat ik hem wil laten evolueren. Maar zelfs als hij een ander kleurtje heeft, blijft hij Bruintje bij hart” sprak ze. Ze wilde mogelijks kijken voor een Glaceon of een Leafeon, ze vond die beide heel mooi. Dan was Bruintje misschien niet heel bruin meer, maar bruin was de kleur van warmte en stabielheid: twee karaktereigenschappen die de Eevee ook droeg.

Ivy begreep wel dat niet alle mensen het even leuk vonden om gezellig te praten of anderen te ontmoeten. Zij vond dat juist wel heel leuk en ze merkte ook niet echt dat de man waar ze tegen sprak een gezicht trekken probeerde te onderdrukken.  ‘Er zijn inderdaad veel kanten waarmee je op kunt gaan met een Eevee’, beaamde Ace toen en ze gaf een kort knikje. Dat was ook zo, ze kon heel erg veel kanten met Bruintje op. Maar het was uiteindelijk wat beide zij en Bruintje wilden, want ze wilde haar Eevee niet forceren iets te worden dat die niet wou worden. ‘Enig idee welke eeveelution je zou liggen?’ even dacht ze na terwijl ze nog wat happen van haar hamburger nam, en probeerde de saus niet te laten vallen op haar kleren. En richtte toen haar glinsterende blauwe ogen weer op de man nadat ze de hamburger wat verder wikkelde in het papier waarin het oorspronkelijk verpakt zat. “Ik denk een Glaceon of een Leafeon, hoewel ik nog steeds niet heel erg zeker ben” zou je Bruintje al kunnen zien met blauwe kleuren? Wat gaaf toch. Ivy vond in ieder geval van wel.

Terwijl ze de hamburger hapje voor hapje aan het binnenwerken was, hoorde ze een zacht geknor van de ander zijn maag. Er was hier in de buurt ergens wel een frituur, mogelijks zou Ivy hem later kunnen doorverwijzen om er zelf ook eentje te kopen. Dan had hij ook een lekkere burger. In ieder geval besloot ze nu maar niets te zeggen. Zodra ze haar antwoord had gegeven, werd ze erg droogjes aangestaard en ze had zich nog nooit echt op deze manier gevoeld. Alsof ze een beetje, zonder enige woorden, niet erg intelligent werd genoemd. En dat deed haar best wel vreemd voelen eigenlijk. ‘Ik zou voor een Leafeon gaan’, zei die, met een toon die net zo droog was als zijn ogen. Wat was Ace’s probleem? Leefde hij in een woestijn zonder water ofzo, want zijn blik en toon waren zo droog dat het leek alsof hij de term water al maanden niet meer had gehoord. ‘Dan zijn de poten in elk geval al bruin en dan past de naam die je nu hebt voor je Eevee tenminste nog’ dat was ergens wel een punt waarop het meisje bedenkelijk knikte. Maar het was haar keuze dus zij kon nog steeds beslissen. “Ach ja, ik zal nog wel zien zeker?”, ze had de prettwinkels weer terug in haar blauwe ogen terwijl ze naar Bruintje keek en toen haar blik weer naar haar handen deed glijden. Oh, ja. “Trouwens, er is een frituur in de buurt, y’know!” ze knipoogde naar hem, erop wijzend dat ze inderdaad zijn maag had horen knorren en dat ze had opgevangen hoe hij had gekeken naar haar hamburger. Sneaky.