Tales of

Sinnoh

Elijah liep met een vrij brede grijns door de straten van Jubilife City, benieuwd zijnde wat vandaag hem weer zou brengen. Hij had zijn arm een tijdje geleden opengehaald aan de angel van een Beedrill en had een meisje leren kennen toen hij naar de Sendoff Spring was gegaan. En nog wel zo twintig van die dingen waar alleen hij in verzeild kon raken. Armor zweefde, zoals zijn trouwe Beldum dat altijd deed, trouw naast hem en leek zich, zoals gewoonlijk, niet echt te interesseren voor zijn omgeving. Elijah’s aandacht werd echter snel getrokken door een kind – een puber – die naar hem toe kwam rennen. Elijah draaide zich naar de jongen toe, zette zijn handen op zijn knieën en boog zich naar voren terwijl hij ingespannen keek van de Pokémon op de tekening naar de Pokémon die wat verderop zaten. Armor liet een geluid horen dat verdacht veel leek op grinniken en Elijah stootte de Pokémon niet al te subtiel aan met zijn elleboog, waar hij zichzelf meer pijn mee deed dan Armor. ”Ik vind van wel,” zei hij uiteindelijk. ”Er zijn duidelijk nog wat details waar je aan moet werken, maar we kunnen nooit allemaal vanaf het begin perfect zijn, wel dan?” Hij gaf de jongen een bemoedigend schouderklopje. ”Ik neem aan dat dat je Pokémon zijn daar?” Hij knikte naar de Pokémon en keek de jongen vriendelijk aan.