Het was opvallend dat hij een berichtje had gekregen van een oude bekende, om hier af te spreken alsof er nooit iets gebeurd was. De lange man leunde tegen een muurtje aan, terwijl Lumi half achter hem school en Igris over zijn schouder mee staarde. Hij hielt de omgeving in de gate, keek alle mensen die langs hem liepen voor een tel in de ogen aan, voordat zijn blik verder ging naar de volgende. Het was al weer even geleden sinds hij diegene had gesproken en wist niet zeker in hoeverre ze veranderd zou zijn. Dus hielt hij zich voor om iedereen na te kijken, te controleren. Het was gewoon een irritant persoonlijkheids trekje van hem. Duncan snoof zachtjes, stak zijn handen dieper in zijn zakken en besloot maar even geen aandacht meer te trekken. Misschien dat hij herkend zou worden.
