Tales of

Sinnoh

Het was vele uren later dat Ronin en Daichi aan waren gekomen in het Pokémon Center van Sunyshore City. En dat de jongen een kamer had gekregen in het Pokémon Center om te overnachten want het was al laat toen de jongeman eindelijk het gebouw met de rode dak had weten te vinden. Het was inmiddels alweer de volgende ochtend waarbij Ronin vroeg was opgestaan om een route uit te plannen. Hij had aan de zuster gevraagd of deze een map had die hij kon gebruiken waar hij nu met een donker potlood een route probeerde uit te stippelen omdat Sinnoh nog onbekend terrein was voor de jongen. Wat hem meteen opviel was dat de regio vrij groot was niet wat hij gewend was omdat hij Kanto van onder tot boven kende..En omdat hij niet wist waar hij als allereerst naar toe wilde gaan. Even wierp Ronin zijn blauwe ogen op het bed waarin Daichi vredig lag te slapen, helemaal opgekruld met zijn korte pootjes over zijn neusje gevouwen lag hij verstopt tussen de lakens. De jongen kon het niet weerstaan om een zachte glimlach rond zijn mondhoeken te toveren. De Pikachu lag zo lief dat hij het ventje nog niet wakker wilde maken tenslotte was deze reis voor Daichi ook behoorlijk slopend geweest dus liet hij hem liggen. Ronin stond op van zijn stoel waar hij zich even uitgebreid uit begon te rekken en even naar de klok tuurde dat aan de muur hing. 7:15. Hoe presteerde hij het eigenlijk om zo vroeg op te staan?



Ronin grijnsde eventjes toen hij hier zelf geen antwoord op wist te geven. Hij besefte zich dat hij nog een hoop moest doen voor hij eindelijk een gym kon gaan uitdagen en vooral op het vlak van gevechten. Maar steeds begon de jongen meer twijfels te krijgen of hij en Daichi hier wel voor gemaakt waren. Ronin wist dat zijn Pikachu een lichte vorm van faalangst had en dat het niet makkelijk ging zijn om hem hieruit te krijgen. "Ach, we moeten toch ergens beginnen" murmelde hij zachtjes in zichzelf terwijl hij zijn tas oppakte en er een notitieblok uithaalde. "..straks maar even een trainingsplan maken," voegde hij er zachtjes aan toe waarbij hij het blok op het blad van de tafel legde, zijn pen pakte en aantekeningen maakte. Als allereerst noteerde hij dat er aan de faalangst van de Pikachu gewerkt moest worden maar hoe ging hij Daichi hierbij helpen? Bedachtzaam bracht de jongen zijn hand naar zijn kin en ondersteunde hiermee zijn hoofd om eens goed na te kunnen denken. Hij had echt geen idee hoe hij Daichi over zijn angsten moest helpen maar hem dwingen iets te doen wat hij niet wilde vond hij ook geen optie. En zo snel al een tweede Pokémon vangen daar wilde hij nog niet aandenken omdat hij Daichi eerst alle aandacht wilde schenken. Uiteindelijk kwam hij tot de conclusie dat het misschien beter was om te beginnen met wat basistechnieken zoals het richten en leren omgaan met zijn aanvallen. Misschien was dit wel de beste methode. Tenslotte was het voor hen beide een nieuw concept dat trainen voor gym gevechten.



Ronin werd uit zijn gedachtestroom gehaald toen er geklopt werd op de deur van zijn kamer. Hierbij trok hij verbaasd een wenkbrauw op en liep naar de deur die hij opende.. zuster Joy stond voor zijn deur met een kartonnen doos in haar handen. "Een pakketje voor je," sprak de vrouw kort maar met een warme glimlach rond haar lippen. Ietwat verrast nam de jongen het doosje aan van haar en knikte naar de vrouw. "Bedankt," reageerde hij wat ongemakkelijk maar was dankbaar dat ze het pakketje was komen brengen en sloot vervolgens de deur nadat de zuster zich had omgedraaid. Nieuwsgierig zette Ronin het doosje op tafel neer waarbij hij de flappen open vouwde en wat voorwerpen zag liggen. Vijf Pokéballen en.. wat was dat andere ding? Een klein rood apparaatje lag op de bodem op een klein briefje dat hij er onder vandaan haalde. "Dit zijn nog de benodigde spullen die je nodig hebt op je reis. Vijf Pokéballen en je Pokédex, veel succes op je reis, de Professor," las hij van het briefje, wat kort maar krachtig was. Ronin pakte de Pokédex uit de doos en bekeek het apparaatje grondig. Hij had geen idee waar dit apparaatje voor was maar stopte het toch zorgvuldig in zijn tas. De vijf Pokéballen stopte hij in een apart vakje van de rugtas.



Ronin wierp een blik op het bed waar Daichi nog lag te slapen en knikte kordaat. Voor vertrek moest hij nog even wat nodige spullen kopen in de markt zoals eten en medicijnen voor het geval dit nodig was. Ronin had liever dat hij voorbereid zou vertrekken dan dat hij er onderweg achter zou komen dat hij geen eten had voor zijn Pokémon. Ook al wist de jongen wel ongeveer hoe hij aan eten kon komen als het eten op zou raken maar omdat hij nu op onbekend terrein was en het lastig vond om uit te rekenen hoe lang het duurde voor hij aan zou komen in een andere stad, wilde hij het risico niet nemen. De jongen haalde voor Daichi wat voer uit zijn tas en liet de brokken in een bakje glijden voor hij een korte blik wierp op de Pikachu. Vervolgens liep hij naar het badkamertje toe om wat water in een ander bakje te laten stromen. Op het bed kwam al wat beweging waarop Ronin met een brede grijns naar zijn Pikachu liep die slaapdronken in zijn zwarte kraaloogjes wreef. "Goede morgen, Dai! Heb je lekker geslapen?" sprak Ronin opgewekt en ging op het randje van het bed zitten om zijn Pokémon een aai over zijn bol te geven. Daichi keek hem even kort met een slaperige blik aan vanaf zijn half liggende positie en knikte. "Pika," reageerde hij met een schorre stem.



Ronin schonk de Pikachu een warme glimlach waarna hij het bakje met eten voor de kleine Pokémon neerzette. Deze pakte dankbaar een van de brokjes uit het bakje en knabbelde eraan, tijdens het eten sloot hij zelfvoldaan zijn oogjes. De jongen stond op van het bed zodat de Pikachu rustig kon eten en hij zich kon omkleden. Hij had geen idee hoelang hij weg zou zijn van de bewoonde wereld zodra hij alle spullen had gekocht dus besloot hij uitgebreid te gaan douchen. Tegen de tijd dat Ronin half aangekleed uit de badkamer kwam gelopen was Daichi klaar met zijn ontbijt en wachtte de Pikachu op hem door op het bureau te zitten. "Pikapi!" Piepte Daichi vrolijk en spreidde zijn korte gele pootjes terwijl een brede lach rond zijn snoet was verschenen. "Heb je zin om mee te gaan naar de markt?" Vroeg Ronin aan het wezentje dat direct met zijn hoofdje instemmend schudde. De jongen klopte uitnodigend op zijn schouder waar het gele wezentje niet over na hoefde te denken en klom gretig via de arm van zijn trainer naar diens schouder. Even kriebelde de blondharige knul onder de kin van het wezentje dat zijn oogjes sloot, genietend van de aandacht die hij kreeg.


Een paar minuten later stonden Ronin en Daichi buiten het gebouw met het rode dak en liepen ze richting de markt. Wat de jongen opviel dat de stad gebouwd was op kleine eilandjes en dat deze verbonden waren met een aan een doorlopende houten brug. En omdat het pad hoog doorliep kon je over de oceaan heen kijken. Ronin bleef een aantal keer staan om over de reling van de brug te kijken naar de zee en om toe te kijken hoe een aantal Wingull laag over vlogen. De temperatuur was wat frisjes maar daar stoorde Ronin zich niet helemaal aan dit vond hij wel prima. Plus hij was er aan gewend om met koude temperaturen om te gaan. De eerste winkel die ze binnenkwamen was een Poké Markt waar spullen voor Pokémon werden verkocht. Het waren voornamelijk lege nieuwe Pokéballen en andere spullen die in de schappen lagen maar waar hij geen aandacht aan besteedde. Waar hij zich nu op moest concentreren was dat het voer van Daichi aangevuld moest worden en zijn voorraad aan medicijnen. Dat was gelukkig niet zo heel erg duur dus hij kon flink wat inslaan. Voldaan verliet hij het gebouw met zijn tas vol voer, snacks en medicijnen voor Daichi.


Ronin vervolgde zijn weg door de markthal richting de uitgang, slenterend omdat het wat drukker begon te worden. Buiten de hal stond een klein kraampje waar de geur van gefrituurd vet zijn neusgaten binnen drong met daarnaast een ijscokar. De blonde knul keek even kort naar Daichi voor hij een idee kreeg.. "Dai, heb je misschien trek in een ijsje?" Vroeg Ronin aan de Pikachu die hem vragend aankeek. Misschien kon hij dan letterlijk het ijs breken door met hem te kijken naar wat de gele Pokémon precies aan kon qua trainingen door het met hem te bespreken."Pika..?" Klonk het stemmetje van Daichi ietwat verward. Ronin grijnsde even kort voordat hij zich realiseerde dat de Pikachu nog nooit zoiets had gehad, waardoor zijn grijns veranderde in een glimlach. De jongen had hier nooit echt aan gedacht om zijn Pikachu iets anders te eten te geven dan wat hij gewend was.. ijs had hij nog nooit geproefd dus wist het wezentje ook niet wat het was. "Wel, het wordt tijd dat je hiermee eens gaat kennis maken," grijnsde Ronin en zette zijn tas vol spullen neer op een leeg bankje. Daichi zette hij op het bankje naast de spullen. "Blijf jij hier even wachten, ik ben zo terug," voegde de jongen er nog aan toe en liep met een snelle looppas richting het karretje naast de frituur kraam, waar hij achter een vrouw ging staan. Toen was hij aan de beurt.


"Kan ik je ergens mee helpen, knul?" Een vriendelijk uitziende man had hem aangesproken en wachtte geduldig op het antwoord van de jongen. "Uhm ja… mag ik misschien een bakje met twee bollen aardbei ijs?" Vroeg hij met een wat ongemakkelijke blik in zijn ogen toen de rij achter hem wat langer werd. De man knikte vriendelijk naar hem en schepte het ijs in een ronde kartonnen bakje waar hij twee bollen ijs in schepte. Vervolgens werd het hem aangegeven door de man waarop Ronin het geld neerlegde op de glazen toonbank. Met een brede glimlach om zijn lippen liep hij terug naar Daichi die verwachtingsvol zijn blik op de jongen richtte. Deze plofte naast het wezentje neer en boog naar voren om het bakje met ijs te laten zien. "Ik kan je niet precies uitleggen wat het is maar ik stel voor dat je het gewoon proeft," grijnsde Ronin en haalde het plastic lepeltje uit het ijs dat hij afstreek aan de rand van het bakje zodat Daichi niet meteen een volle mond had met koude substantie. "Je vindt het vast lekker," voegde hij eraan toe. Zonder verdere instructies stak Ronin het lepeltje met ijs in het mondje van de Pikachu die even perplex bleef staan. Een paar minuten gingen stil voorbij voordat zijn Pikachu het had doorgeslikt en kreeg vervolgens een glinsterende twinkeling in zijn zwarte kraaloogjes. "Piiikaaa," piepte hij enthousiast. Ronin kreeg een nog bredere grijns rond zijn lippen waarop hij het wezentje een liefdevolle aai over zijn kopje gaf. De jongen besefte nu pas eigenlijk hoeveel Daichi nog moest voor ze ook echt zouden beginnen met trainen.