Tales of

Sinnoh

Hij was tevreden met de twee pokemon die hij nu had, maar hij had nog een pokemon nodig die op het land zou kunnen. Vooral als hij eenmaal aan de gyms zou gaan beginnen. Dan zou er niet altijd water beschikbaar zijn, dus moest hij een volgende pokemon gaan vinden die wel op land zou kunnen. Hij had dan ook route 212 uitgekozen, wetende dat daar meerdere water pokemons te vinden zouden moeten zijn. Hij had Storm uit haar pokeball gelaten en de Chinchou bewoog rustig naast hem. Hij hoopte een leuke pokemon tegen te komen, maar had eerlijk geen idee. Misschien zouden ze vandaag wel geen geluk hebben, maar dan zou hij hier een andere keer terugkomen.

Waar hij had gehoopt een pokemon tegen te komen, bleek het helaas een persoon te zijn. Die blijkbaar haar bikini topje kwijt was geraakt aan een pokemon. Hij liep dichter naar het water toe en trok een wenkbrauw op. "Welke kant ging de pokemon uit?" Vroeg hij terwijl hij zijn blik op de vrouw gericht hield. Zou hij Storm en Dew beide op zoek moeten sturen? Misschien was dat wel zo verstandig. Hij liet dan ook Dew ook uit zijn pokeball en de shiny Remoraid en Chinchou keken hem verwachtingsvol aan. "Kijk of je de pokemon kan vinden." Beide pokemon verdwenen in het water en nu zou het een kwestie van wachten zijn tot ze terug kwamen. Hopelijk zouden ze niet al te ver weg zijn.

Rustig wachtte hij tot zowel Dew als Storm terug waren, maar zonder al te veel succes. Hij richtte zijn blik nogmaals op de vrouw. "Ze hebben niks gevonden." Merkte hij op. Was de pokemon misschien niet meer in het water? "Weet je zeker dat de pokemon nog in het water is?" Het was niet alsof hij zelf niet ook zou kunnen zwemmen en zoeken, tenslotte had hij wel een zwembroek aan onder zijn normale kleren. Wat wilde je anders met water pokemon tenslotte? "Wat voor een pokemon was het?" Besloot hij ook nog maar te vragen. Als het een pokemon was die niet op land kon dan moesten ze zeker in het water gaan zoeken, maar anders zou dit nog wel eens lastig kunnen gaan worden als alles buiten het water ook nog als zoekgebied zou kunnen.

Ze mocht dan wel lopen klagen, maar er kwam wel wat informatie uit. Wat betekende dat de pokemon nu ook op land zou kunnen zijn en niet meer in het water. Hij zuchtte lichtjes. Helaas bracht dat het aantal pokemon die het kon zijn niet veel naar beneden. "Blijf bij haar voor het geval de pokemon terug komt." Sprak hij rustig tegen Dew en liet vervolgens zijn blik naar Storm gaan. "Laten wij op het land gaan zoeken," De Chinchou kwam het water uit en begon hem te volgen. Met een beetje geluk zouden ze de pokemon nog kunnen vinden, maar dan moesten ze misschien eerst de plek vinden waar deze mogelijk het water uit gegaan was.

Hij begon zijn weg rond het water te maken met Storm net achter hem aan lopend. Hij had Dew achtergelaten bij de vrouw voor nu, hopende dat hij haar zou helpen mocht de pokemon terugkomen. Maar voor nu begon hij langs het water te zoeken, hopende dat hij de pokemon ergens tussen de bosjes misschien zou zien. Hij had namelijk niet meer het gevoel dat de pokemon in het water zou zijn, anders hadden ze hem wel gevonden. Dus was het hopen dat hij niet te veel van het terrein naast het water af moest struinen.

De eerste pokemon die ook maar iets leek op de beschrijving van de vrouw was een Wooper. Hij kon nog net een touwtje uit zien steken uit de mond van de pokemon en hij wierp een blik naar Storm. Dit was misschien de slechtste match die ze konden hebben hier, vooral nu hij Dew had achtergelaten bij de vrouw. Maar ze zouden het moeten doen met de moves die geen electric waren als dit tot een gevecht zou leiden. Dit begon bijna als te veel moeite te voelen, maar hij was er nu toch al mee bezig. De Wooper zette het op een lopen, maar dat ging hij niet toestaan. "Water Gun voor de Wooper om hem te stoppen en dan Supersonic." Als de Wooper confused zou zijn, dan had hij misschien de mogelijkheid om het bikini topje uit de mond te pakken zonder verder te hoeven vechten.

Hij kon zichzelf wel voor zijn kop slaan dat hij was vergeten wat voor een ability een Wooper kon hebben. Dan had hij niet deze strategie geprobeerd, ook al had hij eerlijk niet veel anders gehad. Gelukkig leek de Wooper om de een of andere reden tevreden genoeg te zijn met het water en liet het het topje vallen. Hij liet zijn blik naar Storm gaan en zuchtte opgelucht. Gelukkig, nu konden ze teruggaan en het topje terug geven. Hij raapte het topje dan ook van de grond op en begon terug te lopen naar de vrouw en Dew. Hij hoopte dat de Remoraid het niet te erg had gehad terwijl hij bij de vrouw gebleven was. Eenmaal terug bij het water gaf hij het topje aan Storm die het terug naar de vrouw bracht. Ondertussen kwam Dew aanzwemmen, blij om hem weer te zien.

Hij had moeten weten haar gewoon achter te laten, want het was al snel duidelijk dat ze geen geduld gehad had en het topje dan ook maar al te snel uit zijn handen griste. Hij zuchtte en wreef kort over zijn ogen heen. Hoe meer hij met vrouwen te maken kreeg, hoe meer hij het gevoel had dat hij beter af was zonder ze. Ze gaf hem nog een papiertje en voor een moment was hij bang dat ze hem haar telefoonnummer ook nog eens had gegeven, maar gelukkig was het een island ticket. Dat was iets dat hij zeker zou kunnen gebruiken wist hij.