Tales of

Sinnoh

Ulva had hij de wonder trade in gepleurd en hij had wonder boven wonder een Snom gekregen. Een Snow had hij ook als optie gehad als starter. Het leek alsof de goden hem iets wilden zeggen, dat hij dit insect moest aanvaarden in zijn team. Oh well. Het beest zat op zijn hoofd en hij had Sol in zijn armen. Hij vond Sol leuker, was lekker warm. Maar de koelte die de sneeuwinsect bracht was ergens ook wel aangenaam hoor. Hij glimlachte en wandelde kalm verder. De geluiden die de Larvesta maakten kwamen als vertwiste woorden bij de man binnen, die in zichzelf begon te lachen. Alaska murmelde ook wat woorden, maar hield zich verder gedeisd. Ja, het zou ergens vast heel grappig zijn als ze hier een bosbrand zouden starten. De gedachte alleen al, de chaos die zou volgen, bracht geluk in zijn ogen. Hehehe.

Een huilend kind hm? Hij grijnsde even en draaide even dansend om zijn as waarna hij zacht zingend haar voorbij liep. Kon hem nie veel schelen. Hij vond het ergens wel grappig dat ze zo aan het huilen was, maar ergens wilde hij er ook niet blijven staan om haar uit te lachen. Wie wist was de moeder in de buurt en volwassenen waren een stuk enger dan kinderen. Toen hij eindelijk het gehuil niet meer hoorde, deels omdat hij te ver was en deels omdat de stem van Sol meer tot hem doordrong. De Larvesta murmelde onverstaanbare woorden, die de gekke man enkel breder lieten grijnzen. De Snom op het hoofd van de man bleef echter gemakkelijk zitten en maakte geen geluid meer, ze leek te slapen.

Een konijn verscheen zijn ogen, waardoor zijn paarse kijkers even glommen. Nou dat was een intressant beesie! Hij grinnikte en keek even naar Sol, die na een knikje meteen wist wat ze moest doen. De Larvesta schoot meteen een Ember op de Pokémon af, gevolgd door een Flame Charge. De vlammen van de eerste aanval waren raak waardoor ook de tweede aanval raak was. Alaska richtte haar kopje op, een beetje op haar mond gevallen dat zij  niet werd ingezet. Dus besloot het insectje om het roer in eigen handen te nemen. Een beetje sneeuw werd opgeblazen, waardoor de Powder Snow al snel de normal type raakte. Pavel keek even op, een beetje verward van waar die aanval vandaan was gekomen. Oh ja... Snom. Hij kantelde grijnzend zijn fijn gevormde hoofd en liet zijn hand langs zijn wang gaan, om zachtjes een lach te onderdrukken. Wat dacht de ice type te denken? Dat ze iets kon maken in dit gevecht? Hoe grappig. Zijn vingertoppen gleden even heen en weer over zijn huid, waarna hij terug keek naar Sol, die een nieuwe Ember had afgevuurd op het konijntje.

Sol hapte even naar adem toen de normal type een Pound op haar afvuurde. De lucht werd uit haar geslagen... maar ze liet het hier niet bij. De Larvesta keek even op en schoot een String Shot in het gezicht van de Buneary, waardoor deze even geschrokken piepte en een paar passen naar achter zette, haar pootjes hopeloos grijpende naar haar ogen die nu bedekt waren door de drek. DE Snom zag meteen haar kans om opnieuw de show te stelen, een Powder Snom afvurende op de tegenstander. De sneeuw plakte al snel in het drekje, waardoor de pootjes van het klein konijn nog hevige bleven plakken aan haar gezicht. Nu was ze blind en een soort van imobiel... Aw, arme baby. HIj zette een stap naar voren, het gevaar van het gevecht compleet negerende. Sol vuurde immers weer een Ember af, gevolgd door een Flame Charge. Beide aanvallen waren raak, maar door het vele vuur brande het web al snel door, ook het ijs smolt al snel. Snel haalde het bruine wezen haar pootjes van haar gezicht, waarna ze even opkeek naar de man die grijnzend op haar aan het neerkijken was. Geschrokken sprong ze op, een stamp gevende in de buik van de paarsharige man. Door de pound werd alle lucht in zijn longen meteen verwijderd, verloor hij zijn evenwicht en kwam hij met een klop op de grond terrecht. Hij hapte even naar adem, het blije gezicht was nu van zijn smoelwerk verwijderd... Maar of dat een goed iets was...

Sol, die niet echt opkeek van de situatie, maakte gebruik van de afleiding om nog een Flame CHarge uit te voeren. Ook Alaska besloot in te springen en die aanval aan te vullen met een Powder Snow. Pavel kwam echter al snel overeind en gaf een schop aan zijn Snom, die voor hem was gaan staan. Hij wandelde naar de wilde Pokémon toe, die haar kopje naar de Larvesta had gedraaid opdat ze een vierde Ember naar haar had geschoten. De man greep het ene oor van het konijn vast, waarna hij met een wilde beweging de Pokémon van de grond trok. Ze was licht, woog niet veel, en dus maakte de jongeman daar gretig gebruik van. HIj draaide zijn lichaam in een snelle beweging naar een boom toe om de normal type er zo tegen te knallen. Alsof het een knuffel was, een lappenpop, ging hij tekeer. "Ik maak je kapot!" zei hij lachend, waarbij hij door ging met zijn acties. Als een losgeslagen maniaak ging hij door, alsof dit zijn levenswerk was, alsof dit zijn alles was. Het duurde enkele minuten, waarbij zijn twee insecten afwachtend staarden naar hun trainer, een lichte bezorgdheid in hun ogen. Na de zoveelste slag trok Pavel hijgend zijn hand terug, waarbij hij merkte dat zijn actie meer schade had aangericht aan het wezen dan hij had gewild. Toch krulden zijn lippen meer op, een zieke expressie verscheen op zijn smoelwerk.

En als een kind die klaar was met zijn speelgoed, zo ook ging hij om met de normal type. Hij dropte het wezen, waardoor deze als een hoopje fluff bleef liggen naast zijn voeten. Pavel had het zelf niet door dat zijn hele lijf aan het beven was, zijn ademhaling zwaar van de inspanning. Het had een beetje gevoeld zoals die ene avond, maar niet zo goed. Zijn handen tintelden, zijn borstkas tintelde... En hij lachte dan ook even zachtjes. Alaska zette even wat pasjes naar achteren, duidelijk twijfelachtig over wat haar trainer hier aan het doen was... maar Sol had andere plannen en schoof naar voren, waarna ze even tegen de been van de man aantikte. Pavel keek even op van deze actie en maakte al snel oogcontact met het wezen. Oh ja. Hij wilde dit vangen of niet? HIj zuchtte even, waarbij de spanning even van zijn lijf leek te vallen. Hij pakte een lege ball erbij en liet deze vallen op het konijn. Al snel verdween het in het object, waarna hij afwachtend staarde naar het ding. Hij was geen goede trainer, maar hij wilde dit beest want het was fluffy, lief, schattig. Zwak... Het bracht hem op teveel ideeën.

4x Ember, 3x Flame Charge, 3x Powder Snow, gets wacked against a tree