Tales of

Sinnoh

De glazen deuren gleden met een zacht gezoem open terwijl hij naar binnen liep. Hij hield zijn rug recht, zijn gezicht in een gemakkelijke glimlach.  Gabe zwaaide de dame achter de balie gedag en legde zijn legitimatie neer. Het was tijd om een nieuw leven te beginnen, een nieuw leven te starten. Hij zou zijn lot in eigen handen nemen en ervoor gaan. Iets geheel anders, een nieuwe manier om de top te bereiken. Spanning... En sensatie. Hij wachtte tot de mevrouw alles gescand had, alles ingevoerd had. Het duurde lang. Maar uiteindelijk mocht hij verder, naar binnen de dieptes het laboratorium in.

Hij werd in een ruimte geleid  en mocht gaan zitten, wachten tot de professor binnen kwam. Hij was een geduldig persoon en ging dus zitten, zijn blik gericht op de deur.

Het had zijn moment moeten zijn hier, zijn opening naar het nieuwe leven, de sleutel tot succes. En het was... Een tegenvaller. De eerste Pokémon die verscheen was een erg wollige vleermuis met een varkensneus. Vervolgens flopte er een rare piranha op de tegels, een beetje naar adem snakkend. Dat was praktisch zielig. Wat had je daar nou weer aan? En als laatste een klein spookje wat... ermee door kon. Maar niet de grote toekomst die hij voor zich had gezien. Hij liet zijn kin in zijn hand rusten terwijl hij de Pokémon beschouwde. Een nauwelijks zichtbare frons was op zijn gezicht te lezen, die op zich ook nog door kon gaan voor een nadenkend gezicht. Maar zijn teleurstelling was dusdanig aanwezig. Had dit het moeten zijn? Had hij niet meer euforie moeten voelen? Hij klemde zijn kaken iets op elkaar, zijn mond strak, maar desondanks pakte hij de Pokéball van de Misdreavus van de tafel. "Jij mag mee," merkte hij op, zijn stem wat vlak. Hij liet het spook terugkeren naar haar Pokéball. De rest van de Pokémon mocht de professor regelen.