Tales of

Sinnoh

De Trophy Garden. Cerys had er veel goeds over gehoord. Het was natuurlijk wat minder dat zij vol zou zitten met allerlei pokémon, exotische pokémon wel te verstaan, maar het zou ook vol zitten met prachtige bloemen uit verre regio’s, mooie aangelegde tuinen en fonteinen. Die pokémon zou ze dan maar moeten ontwijken. Ze had voor de gelegenheid Sheah uit haar pokébal gelaten zodat ze een beetje extra bescherming had. Daar had ze de Eevee immers voor aangeschaft. Voor de gelegenheid had ze een schattig pastelkleurig jurkje aangetrokken met een bloemetjespatroon en bijpassende, witte slippers die met nepparels waren ingelegd. Nadat ze haar ticket had ingeleverd en de tuin had betreden keek ze haar ogen uit. Prachtige, gele en zachtroze rozen flankeerde het kronkelende pad en verspreidde een overheerlijk aroma. Fonteinen met prachtige sculpturen in het midden glommen in het zonlicht terwijl het water in het bassin kletterde. De zoete geur die verspreid werd door de zee van bloemen die overal groeide kalmeerde Cerys meteen. Hoewel ze hier en daar een wilde pokémon voorbij zag komen, hoefde ze niet heel erg in paniek te raken. De meeste die ze zag waren baby pokémon. Cerys legde haar vingers om een felgekleurde bloem die, volgens het opschrift van het bordje die erbij stond, een hibiscusbloem was. Ze voelde de zachte bloembladeren en liet die tussen haar vinger door glijden. Tenslotte settelde ze op een stenen bankje aan het einde van een zijtak van het looppad. Ze had uitzicht op de rest van de tuin die beneden haar aan de voet van een kleine heuvel lag. Genietend van de zonnestralen die op haar gelaat schenen ontspande ze. O, ze kon hier wel wonen! Sheah kwam bij haar voeten zitten en genoot ook zichtbaar van de vrijheid en de serene omgeving.

Trophy ticket here!

Cerys verstijfde toen een blauw wezentje de struiken kwam uitgeschoten. Ze hield haar adem in terwijl het vliegensvlug langs haar rende en zich verstopte achter het bankje waar zij nu opzat. Achterdochtig gluurde ze over haar schouder, het wezentje goed in het oog houdende voor het geval hij haar ineens zou aanvliegen. Sheah liep nieuwsgierig naar de Azurill toe, haar nauwlettend in het oog houdende nu dat haar trainer zo gespannen was. Cerys besloot om haar geluk toch maar ergens anders te gaan beproeven. Er was immers nog een heleboel meer te zien van de tuin. Ze stond vlug op waardoor de zoom van haar jurk dramatisch wapperde. Hierdoor schrok de Azurill en schoot het weer in terug de struiken in. Cerys vervolgde haar weg langs een kronkelend pad dat richting de open delen van de tuinen leidde.

Cerys slaakte een klein gilletje toen er iets langs haar heen schoot. Het was snel en zo wit als sneeuw. Cerys herkende normaliter de kenmerkende, gevederde staart van een eevee meteen maar omdat ze onmiskenbaar had gezien dat hij wit was bracht het haar toch aan het twijfelen. Sheah moest er niet lang over nadenken en schoot erachteraan voordat Cerys haar tegen kon houden. "Néé, wacht-" Haastig keek ze even opzij of niemand haar zag voordat ze het pad afstapte, de bosjes in. Ze baande zich heel voorzichtig een weg tussen alle sierbloemen, keurig gesnoeide struiken en laaghangende takken terwijl ze eraan dacht dat haar schoenen niet op dit soort off-roading waren bedacht. Ze beet nijdig op de binnenkant van haar lip toen ze met haar hand over haar hoofd streek en er wat twijgjes en bladeren in voelde zitten. Jezus ook nog aan toe!

Tenslotte bereikte ze een bescheiden open plek. Sheah stond vol bewondering naar de sneeuwwitte verschijning te kijken. Cerys dacht eerst dat haar ogen haar bedrogen. In het schijnsel van de zon leek het net alsof de witte eevee glinsterde alsof er tientallen kleine kristallen in zijn vacht zaten. Ze wilde hem bijna, durfde ze het te zeggen, mooi noemen. Met ingehouden adem zette ze een voorzichtig pasje naar voren. Sheah leek wel gehypnotiseerd door hem. Cerys moest toegeven dat ze iets minder terughoudend te zijn als normaal. Ze was immers gewend aan haar eigen eevee en zeg nou zelf, wie zou niet betoverd worden door zo'n schone eevee? Hij vond zichzelf overigens ook heel mooi. Hij genoot enorm van de aandacht die hij kreeg, poserend met zijn borst vooruit en zijn pootje opgeheven in de zon met glimmende witte haren. Cerys slikte en haalde een pokébal tevoorschijn. Even overwoog ze hem gewoon te gooien maar de lessen van haar ouders waren haar niet ontschoten. Ze had zich er nooit echt in verdiept natuurlijk maar vergeten deed ze ze niet. Regel één, Cerie, zorg altijd dat je de pokémon verzwakt voor je hem probeert te vangen zei de stem van haar moeder. Kleine Cerys had met natte ogen en een pruillipje ja geknikt en gevraagd of ze weer verder in de tuin mocht spelen. Ze herinnerde het teleurgestelde gezicht van haar moeder nog als de dag van gisteren. "Sheah?" vroeg ze zacht. Sheah keek langzaam om en spitste haar oren. "Ik wil hem hebben.." ze toonde haar pokémon de pokébal die ze in haar vuist had geklemd. Sheah begreep de boodschap en ging aan het werk.

De witte eevee wapperde verleidelijk heen en weer met zijn staart, elegant balancerend op drie poten. (Tail whip) Sheah was nog steeds erg onder de indruk van zijn verschijning en keek ademloos toe, haar verdediging even laten schietend om naar hem te kunnen blijven kijken. Met elke beweging die hij maakte glom zijn vacht in de zon en Cerys had het bijna niet meer. "Focus." bracht ze Sheah zachtjes in herinnering. Maar het was al te laat. Vliegensvlug stond de witte eevee aan de voet van de rots waar hij eerst op gestaan had en sloeg hij een handvol zand in Sheahs ogen. Die brak eindelijk uit haar trance maar zou ook voor een paar beurten meer kans hebben om een tegenaanval te missen. (Sand-attack) "Counter het met een eigen sand-attack," stelde ze voor. Normaal liet ze Sheah al het werk doen maar ze begon haar pokémon inmiddels te kennen en onthield de aanvallen die ze in haar mars had. Ze was geen trainer en zou dat ook nooit worden. Maar dit gevecht had zíj aangewakkerd en dus moest ze die zelf ook afhandelen. Anders dan toen die Chatot haar had aangevallen.. Er ging een rilling over haar rug. Nee, daar dacht ze liever niet meer aan. Sheah sloeg zelf ook een grote wolk zand naar de witte eevee maar die sprong haastig opzij (Sand-attack, miss). "Quick attack." viel haar in. Sheah reageerde snel en raakte de witte eevee tot Cerys' genoegen. Sheah wilde de witte eevee ook nog op de grond tackelen maar hij was snel en gromde dreigend naar haar. (Sheah, tackle, miss) (Shiny eevee, growl). Sheah kromp in elkaar, geschrokken door het valse gegrom die het mooie wezen naar haar uitslaakte. Ze zette een paar pasjes achteruit en Cerys wist dat ze écht niet in haar element was. Normaal was ze zo vechtlustig als maar kon. "Wees niet zo beleefd. Jij kan dat ook, hoor!" Sheah gromde ook, een hoger geluid die desondanks het gewenste effect had. De witte eevee sprong haastig achteruit met al zijn haren overeind. Sheah ging al snel zonder commando over op een tackle maar die miste toen de witte eevee ontweek met een quick attack en Sheah hard in haar zij raakte. Ze werd op de grond gesmakt en rolde even door het gras voor ze weer overeind kwam. De witte eevee gooide er nog een sand-attack tegenaan en Sheah draaide zich vlug om en bedekte haar ogen met haar voorpootjes zodat het zand op haar rug en staart zou neerkomen en niet in haar ogen. "Quick attack." Instrueerde Cerys vastberaden. Die miste, maar het scheelde maar weinig. De witte eevee was weer op de rots gesprongen en had deed weer een poging om Sheah af te leiden met zijn mooie looks. Zijn staartje ging elegant heen en weer. (Tail whip). Dat was zijn fout geweest want Sheah begon de hitte van het gevecht nu pas echt te voelen en beukte hem van de rots af. (Tackle). Ze rolde samen door het gras, bijtend en grommend naar elkaar. De rots onttrok ze uit het zicht en Cerys liep haastig de open plek op om ze in de gaten te kunnen houden. Het was verbazingwekkend. Normaal zag Cerys twee pokémon van één soort en kon ze weinig verschil ontdekken. Tuurlijk, Sheah en de witte eevee waren zelfs door een bijziende van elkaar te onderscheiden, maar nú pas lette ze ook goed genoeg op om andere dingen te merken. De witte eevee was qua postuur tengerder dan Sheah. Haar gegrom was hoger en valser terwijl dat van de witte eevee dieper en onzekerder was. Hij duwde Sheah haastig van zich af en zette het op een lopen. Ze wilde net een commando naar Sheah roepen toen die al naar voren bewoog met een quick attack. Die raakte de witte eevee vol tegen zijn rug en hij werd op de grond geworpen. Sheah klom bovenop hem en hield hem tegen de grond gedrukt. Cerys gooide de pokébal naar hem de eevee toe en zag hoe hij naar binnen werd gezogen voordat de bal rillend in het gras bleef liggen.