Tales of

Sinnoh

Chinma zuchtte even en keek schuin op naar zijn Nidoking, die kalm naast hem zat, Daluchi in zijn grote poten houdende. Fechi zat in de haren van de albino jongen en Njidi zat in de boom waar de jongeman tegen zat. Hij had zijn armen wat rond zich geslaan, zijn benen opgetrokken. Hij wist niet goed wat hij moest doen, hoe hij dit moest aanpakken en dat maakte hem nervous. Chidi sprong al snel uit de boom, opdat de Weavile een echte klimmer bleek te zijn. Hij keek even grijnzend naar zijn trainer en haalde een bloemenkroontje boven die hij opgetogen op het hoofd van zijn trainer plaatste. Even knipperde de jongen, legde hij een hand tegen de kroon aan, een lichte glimlach op zijn lippen. Fechi stak voorzichtig haar hoofdje vantussen de haren en bekeek de bloemen die de rand van het hoofd van haar trainer sierde. Ze bewoog haar groen getinte paddenstoelen wat en maakte vervolgens een tevreden geluidje, iets dat Chidi liet grijnzen, een lichte blos op zijn gezicht was bijna zichtbaar. Chinma rolde kort met zijn ogen en duwde zichzelf wat meer overeind toen hij iemand zag staan bij de splitsing verderop. De lange jongen kwam rustig overeind en benaderde de ander kalm. "Hallo, kan ik je ergens mee helpen?" vroeg hij op zijn gebruikelijke vriendelijke toon. Eze bleef lekke in de schaduw van de boom zitten met Daluchi en Njidi was ook wat aan het dutten op een van de takken, dus die drie bleven waar ze waren. Het was enkel Fechi, die in zijn haren zat, en Chidi, die al snel voorbij zijn trainer kwam gelopen om te kijken wat er aan de hand was, die hier waren.

De persoon in kwestie explideerde hun intenties en wat er aan de hand was, waarop Chinma even kalm naar hen knikte. Juist ja, klonk als een bekend probleem, maar voor alles was een oplossing en zo ook voor deze. Een glimlach verscheen op zijn lippen waarna hij rustig een stap dichter zette, maar stopte in zijn actie toen de ander een opmerking maakte over zijn haar. Oh? HIj knipperde even, liet de woorden even malen en begon toen zachtjes te lachen. "Oh... Dat is mijn Morelull," zei hij even zacht lachend. "Kom op Fechi, laat je even zien," de kleine paddenstoel loerde rustig vantussen de witte lokken, waarna ze even neerkeek op de ander, haar ogen groot. "Ze heeft het niet zo op mensen, dus ja..." De longe jongen streek even langs zijn nek, nog steeds zacht lachend. De bloemenkroon die nog steeds op zijn hoofd lag bewoog wat door de bewegingen van de grass type, maar Fechi corrigeerde deze actie al snel door haar kleine ledematen te gebruiken het beter te plaatsen. Hm... Chidi keek even rustig naar zijn trainer, waarna hij een opgetogen geluidje maakte naar de vreemdeling en probeerde diens hand te pakken. Hij wilde hen naar ergens mee krijgen en begon dan ook te gebaren naar het bloemenveldje verderop, zacht trekkende aan de hand, of een poging ertoe. "Ik ben origineel niet van Sinnoh, ik kom uit Kalos en ben hier ook nog niet zo heel lang... Maar ik vind Hearthome city wel echt een aanrader," zei de albino jongen even terwijl hij over zijn kin streek, een nadenkende blik in zijn ogen. "Oh... Tenzij je een trainer bent en de gyms wilt doen... Dan ga je beter richting een van de eerste gyms," ja, het was immers zo dat hearthome en de eerste gyms niet meteen naast elkaar lagen.

Verderop, naast het bloemenveldje, was de boom waar ze eerder hadden gezeten. De grote, shiny Nidoking zat nog steeds met Daluchi, de Larvitar, in de armen. Njidi was inmiddels wakker geworden en begon zichzelf uit te rekken, een slaperige blik in haar ogen terwijl ze zocht waar haar eigenaar was.