Tales of

Sinnoh

Ze had Ceylin en Dilan voor de kar. Zij hielden altijd een lekker rustig tempo aan en Dilan begon ook steeds zekerder voor de kar te worden. Tenminste als haar Deerling naast hem stond. Kian vond hij maar spannend, waarschijnlijk door de explosiviteit van haar Ponyta. De Skiddo was nog erg jong. Toch was het een fijn koppel zo voor de kar. Kian was echt een wedstrijdpokémon, net als Tor. Was ze inmiddels achter. Die twee hielden er minder van als ze gewoon aan het toeren waren. Dus als ze ergens snel moest zijn zette ze hun twee ervoor, maar als ze juist de rust wilde bewaren. Dan waren Ceylin en Dilan perfect. Nu haar Deerling niet meer drachtig was kon dat ook weer. Ze had haar eerste pokémon gebreed, maar had ook besloten om de Ponyta weg te doen. Ze wist dat Paige goed voor de pokémon zou zorgen en dan kon zij zich richten op het groepje pokémon die ze nu had. Ze hadden ook een goede ruil kunnen maken, voor een breed van haar in de toekomst. Ze had zo veel nieuws om voor te zorgen op het moment, dat vond ze eerst wel even oké. Eithne was als volgende aan de beurt, als haar Buizel dat wilde. Maar eerst was het tijd voor een show. Even gleed er wat spanning door haar lijf, waardoor Dilan direct brieste. De Skiddo was daar erg gevoelig voor. “Het is oké” Glimlachte ze. Ze waren inmiddels bij Hearthome Hall aangekomen. Ze liet haar pokémon stoppen. Eithne die op haar schoot had geslapen werd wakker. Ze tilde haar hoofd op en keek wat verdwaasd om haar heen, maar daarna zat ze rechtop op haar schoot. Haar Buizel en Ponyta mochten meedoen, dat wist Eithne. Ze liet Ceylin en Dilan toch nog wat pasjes lopen, zodat de kar niet in de weg stond. Daarna haalde ze haar rolstoel los en spande de pokémon uit. Ze liet hun in hun pokéballs en draaide zich toen om naar Eithne. Die de hele tijd had toegekeken. “Daar gaan we dan.” Aan haar stem was te horen dat ze het best spannend vond. Eithne sprong weer op haar schoot op de rolstoel. Ze pakte ook de pokéball van Kian van haar riem en liet hem eruit. Hij schraapte met zijn hoef over de grond en stapte toen naast hen mee naar binnen.

Ze borstelde haar Buizel en Ponyta schoon en liet ze vervolgens glimmen met een wollen handschoen. Ze zouden de keurmeester tegemoet glanzen, daar zou ze wel voor zorgen. Toen ze hen helemaal gecontroleerd had nam ze hen mee naar de tafels en showringen. Haar Ponyta was eerst aan de beurt. Voor de grotere soort pokémon hadden ze een ring gemaakt. Ze liet Kian erin. Hij wist wat hij moest doen, dat hadden ze geoefend. Ze kon niet met hem mee rennen, maar dat was ook niet nodig. Hij wist wat hij moest doen en het was een zelfverzekerde pokémon. Eerst stapte hij wat rondjes. Toen klakte ze met haar tong, waardoor hij wat rondjes wat harder ging. Vervolgens deed ze het nog een keer en liet hij eerst een rustig tempo rennen zien, maar dat hield hij niet lang vol. Daarna spoot hij er vandoor. Ondanks dat dat niet helemaal de bedoeling was geweest moest ze er even om glimlachen. Daarna liet ze hem vertragen en vervolgens stil staan. Zodat ze ook zijn hoeven en bouw konden controleren.

Vervolgens rolde ze in haar rolstoel naar een tafel toe, waar ze Eithne bovenop zette. Haar Buizel keek nieuwsgierig om haar heen. Ze was niet snel van haar stuk te brengen en eerder nieuwsgierig dan bang. Ze snuffelde even aan de hand van de keurmeester. Ze liet hem oplettend, maar gedwee zijn gang gaan. Chloe klopte even op de tafel, waardoor ze goed op haar achterpoten ging staan. Zodat de keurmeester haar buik kon bekijken. Daarna sprong Eithne weer van de tafel op haar schoot en rolde zich direct weer op. Al keek ze stiekem met een schuin oog nog wel naar de keurmeester. Zacht grinnikte Chloe om haar, terwijl ze haar over haar hoofd aaide.

Ze keek toe hoe de keurmeester wat op papier begon te schrijven. Waardoor er toch weer wat spanning in haar lijf begon op te bouwen. Wat zou hij opschrijven, zou het allemaal goed genoeg zijn. Ze hoopte van wel, maar als het niet zo was. Dan was het ook niet erg. Dan probeerde ze het gewoon een volgende keer weer. Het was ook niet zo dat het moest. Het zou leuk zijn, maar het moest niet van haar. Ze had haar pokémon om voor de kar te lopen, maar een beetje in goede aarde vallen was natuurlijk nooit verkeerd. Dat kon ze gebruiken met het breeden. Toen kreeg ze gelukkig de uitslag. Kian kreeg een prestige punt en Eithne net niet, maar ach ze scoorde wel mooi. Het was net niet, dan was het de volgende keer vast net wel! Ze klopte Kian op de hals. “Goed zo kerel, gefeliciteerd.” Kian brieste trots. Haar Buizel had zich weer uitgerold en keek wat beteuterd naar beneden. “Het geeft niks Eithne. Ook jij hebt het super goed gedaan. Het was heel close, we gaan gewoon heel goed oefenen. Dan heb jij de volgende keer ook een medaille. Dat weet ik zeker!” Ze tilde haar hoofd weer op, terwijl haar ogen fanatiek fonkelden. “Zo mag ik het zien.” Ze aaide haar liefdevol over haar rug. Toen verliet ze met haar pokémon de Hall weer.

[Topic uit]