Tales of
Sinnoh

[CM Quest] Chasing Pink - zo jul 11, 2021 2:02 pm

Quests kwamen op een briefje schijnbaar, overhandigd aan hem door zijn leidinggevende. Adam knikte. “Ik ga meteen aan de slag.”

Op weg naar Hearthome City had hij bedacht dat hij als eerste langs zou gaan bij de hulpbehoevende om aan te geven dat hij vandaag zou gaan zoeken. Dat zou hij zelf ook fijn vinden om te weten. Dat brengt toch weer wat rust in je hoofd. Hij kwam aan bij het huis van de mevrouw en klopte aan. Het duurde even een paar seconden voordat hij beweging hoorde achter de deur en er een oud mevrouwtje open kwam doen. “Hallo mevrouw, ik ben Adam van de Crescent Moon. Ik wilde u even laten weten dat ik vandaag ga zoeken.” Ze legde haar handen op elkaar. “Oh wat fijn! Ik ben zo ongerust!!” “Dat kan ik me goed voorstellen mevrouw. Ik zou het ook verschrikkelijk vinden als ik Barry kwijt zou raken.” Hij gebaarde naar de Zigzagoon die naast hem stond. “Oh wat een leukerd.” Zei ze. “U had aangegeven dat nog niemand iets had laten weten, ondanks de posters. Is er ondertussen toevallig nog een tip binnen gekomen?” Ze schudde verdrietig haar hoofd. “Helaas. Was er toevallig iets bijzonders aan de hand op die desbetreffende dag? Of iets anders dat u me kunt vertellen dat misschien van belang is?” Ook hierop schudde ze haar hoofd. “Geeft niets mevrouw. Barry en ik gaan ons best doen, en het komt helemaal goed. Laat ik anders even op mijn pokédex kijken.” Adam toverde zijn pokédex tevoorschijn in de hoop dat deze wat informatie kon geven over Skitty’s. Wie weet zou dat kunnen helpen om haar te vinden. De pokédex gaf aan dat Skitty’s graag dingen achtervolgen die bewegen. Dat was niet heel handig, want dat kon van alles zijn in een drukke stad zoals deze. Ook leven Skitty’s in het wild in gaten in bomen in bossen. Dat zou eventueel relevant kunnen zijn als haar instincten naar boven zijn gekomen. Wat hem aan iets deed denken. “Was ze een binnen-Skitty, of een buiten-Skitty?” “Binnen. Ik ben altijd zo bang dat haar iets overkomt buiten.” Adam knikte. “En naar welke naam luistert ze?” “Alina” “Perfect.” Adam tilde Barry op. “Mijn vriendje hier kan heel goed ruiken. Hebt u iets waar hij aan kan ruiken, dat zal ons helpen haar te vinden.” Het mevrouwtje kreeg ineens hele hoopvolle ogen. Dat deed Adam goed. Al snel kwam ze terug met Alina’s favoriete speeltje, en Barry begon te snuffelen. “Moeten jullie nog wat te drinken of te knabbelen mee?” Ze klonk als zijn eigen oma. “Nee mevrouw dank u we hebben zelf alles dat we nodig hebben meegenomen. We gaan direct op pad. Tot later!” Hij zette de eerste stap, maar draaide zich terug. “Misschien is het handig als we haar speeltje meenemen, dan kunnen we haar makkelijker mee krijgen.”

Ze zwaaide hen na van achter het raam en de jongens gingen op pad.

Adam zette Barry op de grond en liet hem snuffelen. Het was een vrij drukke stad dus het kostte hem toch wat moeite om de geur te vangen. Vooral de winkelstraten met eetgelegenheden en parfumeries waren lastig. Maar toen ze in een wat minder drukke straat liepen, in de buurt van gezinswoningen, leek Barry iets op het spoor te zijn. Geweldig! Alina was een binnen-Skitty, dus het is nog maar de vraag hoe ze zich gedraagt in deze grote wereld. Zou ze de weg terug kunnen vinden? Zou ze hulp zoeken bij mensen? Het kost in ieder geval tijd om het vertrouwen van een Skitty te winnen. Gelukkig had hij eraan gedacht om haar favoriete speeltje mee te nemen.

Adam was op dit moment erg dankbaar voor Barry’s neus. Hij was een slimme Pokémon. Hij kreeg wel eens blikken van anderen, omdat Barry zo klein is en zo gewoontjes lijkt. Maar Barry’s vaardigheden en persoonlijkheid waren een mooie combinatie. Zeker omdat Barry graag initiatief neemt. Het voelde echt als een samenwerking. Adam hoefde niet alleen maar commando’s te roepen. Dat deed hij niet graag.

Ze kwamen aan bij wat velden buiten de stad. Een hoop bloemen en verschillende bomen. Ook Barry’s neus had nu wat moeite met alles uit elkaar te houden. “We weten in ieder geval dus nu dat ze hier is Barry, dat is al een mooi begin!” Altijd kijken naar wat je goed doet, en niet blijven hangen op wat nog niet is gelukt. Ze liepen door het veld en Barry verdween onder de bloemen, die langer waren dan hij groot was. Adam keek om zich heen in de hoop iets dat roze is en dat beweegt te kunnen spotten, maar nog niks. Ook wierp hij af en toe eens een blik op een boom, wellicht dat ze daar in zou zitten. Hij zette zijn handen op zijn heupen. Het voelt alsof ze zo dichtbij zijn. En ze kunnen haar maar niet vinden. “Hoe gaat het bij jou Barry?” Geen reactie. “Barry?” Potverdorie moet hij nou twee pokémon gaan zoeken? Met een zucht liep hij weer verder, en riep beide namen.

Na een tijdje had hij er eigenlijk wel genoeg van. De frustratie over Barry die weggelopen was zich gaan opborrelen. Frustratie, getriggered door zorgen. Adam probeerde nog tegen zichzelf te zeggen dat als hij alles zou doen om hem te proberen te vinden, dan zou hij alles hebben gedaan, en dat was zo perfect als dat het ging zijn. Maar het wilde eigenlijk niet goed helpen. Door deze afleiding struikelde hij. En Alina’s speeltje viel rinkelend op de grond. Adam zag twee oortjes boven de bloemen spitsen bij het horen van het geluid. Langzaam reikte hij naar het speeltje en begon te rinkelen. De oortjes bewogen naar hem toe. Hij ging rechtop zitten en rinkelde rustig tot de oortjes veranderde in een Skitty. Zijn ogen straalde. Ze had zelfs het roze strikje. “Alina?” Haar oren reageerde erop, maar haar ogen waren gefixeerd op het speeltje. “Vond je de bloemetjes zo mooi?” Ze reageerde niet, dus Adam begon maar het haar te spelen, met het speeltje. Dat hield haar wel even bezig.

Een tijdje later kwam ook Barry tevoorschijn met een hele grote dennenappel in zijn bek. “Barry, je moet echt bij me blijven hoor..” Barry was aan het staren. Alina had zich op Adam’s schoot opgerold. “Oh, het klopt dus dat ze vriendelijk is.” Zei Adam met een glimlach. Barry was er echter niet zo blij mee. Adam’s schoot was zijn plekje.. Adam tilde Alina op en liep met haar in zijn armen terug naar het huis van de mevrouw. Barry achter hem aan. Die dennenappel nog altijd in zijn bek.

Hij had hier een goed gevoel over.

Re: [CM Quest] Chasing Pink - zo jul 11, 2021 4:03 pm

QUEST
_{Quest in progress}

De vrouw kan haar geluk niet op dat je haar dierbare Alina weer hebt teruggevonden. Oh, maar ze is wel ontzettend vies geworden na haar avontuur tussen de bloemen! De vrouw vraagt of je haar nog één gunst zou willen doen, en haar zou kunnen helpen met het wassen van de Skitty. Haar oude botten kunnen ten slotte niet zoveel meer aan..

Laat weten hoe je hiermee omgaat en tag het betreffende teamlid na jouw post.

Re: [CM Quest] Chasing Pink - ma jul 12, 2021 1:14 pm

“Natuurlijk mevrouw. Het zou me een genoegen zijn.”

Het hoorde er allemaal bij. Adam en Barry liepen samen naar binnen, en vervolgens door het huis naar de achtertuin. De mevrouw vroeg of Adam even de teil uit de schuur kon halen. Barry was ondertussen druk aan het vertellen tegen de Skitty, die niet echt aan het opletten was. Hierna hielp Adam de mevrouw om een lekker sopje te maken voor haar lieve Alina.

Voorzichtig tilde Adam de teil naar de tuin en zette het neer op de grond. “Ga er maar in liefie.” Zei het mevrouwtje. Maar Alina leek alleen een beetje te snuffelen aan de teil. “Gaat ze niet graag in bad?” vroeg Adam. “Normaal springt ze er meteen in. Ze vindt het heerlijk om verwend te worden.” Hmm, opmerkelijk. Barry deed een poging om te helpen door er zelf in te springen. Het bommetje liet water vallen op Adam’s voeten. Jakkie bah, natte sokken. Vrolijk stak Barry zijn snuitje boven te teil uit, maar Alina was nog altijd geen aanstalten aan het maken om erin te springen.

Adam ging eens gehurkt bij Alina zitten. “Wat is er dan?” Alina plofte op haar bips. Op dat moment zei het vrouwtje: “Oh, helemaal vergeten, het is nu zomer. Dan wilt ze haar Oran Berry sopje. Daarom was ze aan het snuffelen.” Barry en Adam keken elkaar even aan. Dit meen je niet hè? Hopelijk worden wij nooit zo. Vriendelijk beestje, maar ze zit wel erg vast in haar routines. Maar goed, Adam was hier niet om commentaar te leveren, dus hij ging rechtop staan. “Is goed, dan maken we een nieuw sopje.” Het mevrouwtje schudde haar hoofd. “Het is op.” Barry sprong uit de teil, en schudde zich uit. Nu was Adam’s rechter been ook helemaal nat. Fijn Barry, dankjewel. Echt super tof. Het mevrouwtje reikte al naar haar portemonnee en overhandigde Adam wat geld. “Hier, dan kun je het even halen. Het is iets te ver lopen voor mij tegenwoordig.” Adam knikte.

Het was besloten. Een Oran Berry sopje. Speciale zeep en alles. Uitgebreide instructies. Nogmaals, hij was hier niet om commentaar te leveren. En al helemaal niet om te klagen. Als puntje bij paaltje kwam zou het heel veel moeite zijn voor deze mevrouw om dit allemaal nu te gaan doen. Normaliter, zei ze, haalden haar kleinkinderen boodschapjes voor haar, maar die waren nu aan het werk. Net zoals Adam. Hij was aan het werk. Werk dat hij gekozen had. Dus hij ging het doen. Zolang hij zichzelf eraan herinnerde dat hij deze vrouw aan het helpen was met het verzorgen van haar liefste vriendje dan kon Adam er genoegen uit halen.

Maar helaas was er een wegversperring. Adam vroeg aan iemand hoe ver de wegomleiding zou lopen, en dat zou makkelijk een uur langer zijn. Ah nee, dan zou het mevrouwtje ongerust worden. Dat is twee uur extra tijd. Dus Adam besloot dat als de weg niet te betreden was, muren en daken wel. Zoals zijn tante Jane hem had geleerd: een weg wordt nooit betreden, die wordt gemaakt. Adam maakte een aanloopje en zette zich af. Hoppakee. Nu hij op de muur stond was hij blij dat hij Barry even bij het mevrouwtje en Alina had gelaten. Hij zou niet zo makkelijk hier over obstakels heen kunnen gaan. Hij had nooit verwacht dat zijn parkour vaardigheden nuttig zouden zijn voor zijn werk. Hij rende en sprong van muurtje naar bankje, naar muurtje, naar railing enzovoorts. Totdat hij langs de wegversperring was. Hij keek achterom en dacht: Jeetje, en ik moet straks ook nog helemaal terug..

Eenmaal bij de winkel kocht hij de juiste zeep. Dat ging in ieder geval wel weer soepel. Maar toen hij buiten kwam zag hij dat er een of andere parade bezig was door de straat. Was de straat daarom eerder afgezet? Hij kon daar niet zomaar doorheen gaan rennen. En beveiliging zou vast achter hem aan gaan als hij overal op zou springen om langs obstakels te komen. Nou vooruit dan maar. Adam liep naar een kraampje waar ze kostuums en accessoires verkochten voor de parade. Maar schijnbaar liepen de zaken goed, want het enige dat ze nog over hadden in zijn maat was een Snubbel onesey. Hij kocht het van zijn eigen geld. Zou de organisatie dat vergoeden? Wat maakt het ook uit?

Adam trok het kostuum aan en begon mee te dansen in de parade. Een tikkeltje vlugger dan de rest om hem heen, zodat hij toch iets sneller ging. Op dit moment vroeg hij zich af hoe het bij Barry ging. Zou hij plichtsgetrouw een oogje in het zeil houden, of zou hij weer een dutje in de schaduw liggen doen? In ieder geval was het hier een groot feestje, hoewel Barry daar doorheen zou kunnen slapen. Muziek, gezang en gedans. Adam hield eigenlijk niet zo van dit soort druktes, maar het moest nu even voor zijn werk. Even door de zure berry heen bijten.

Toen hij een mogelijkheid zag om de parade uit te lopen werd hij tegengehouden door een groepje in het publiek. Ze wilden graag allemaal met hem op de foto. Want Snubbels zijn zó leuk. Nou vooruit dan. Adam zette zijn leukste foto-gezicht op en maakte wat foto’s met het groepje. Hij kreeg naderhand nog een dikke onverwachte kus van eentje op zijn wang. Hij zei ze gedag met een rood gezicht en rende weg. Hij wilde zo snel mogelijk die Skitty gaan wassen. Soms vonden mensen hem extra schattig omdat hij zo klein is.

Hij kwam aan bij het huis en hij belde aan. Barry keek Adam aan met een aparte blik. Waag het niet om iets te zeggen Barry.. “Maak je geen zorgen Adam, ik begrijp het. Ik ben ook ooit jong geweest.” Verbaasd keek Adam het mevrouwtje na. Wat betekende dát nou weer? Hij koos er maar voor om te geloven dat ze in haar jeugd graag verkleedpartijtjes had. In ieder geval konden ze het nieuwe sopje nu maken, en Alina eindelijk wassen. Tijdens het wassen schoot Adam toch even in de lach. Het moest er grappig uit zien. Een Snubbel die een Skitty wast.

@Finn Strider

Re: [CM Quest] Chasing Pink - ma jul 12, 2021 8:13 pm

QUEST
_{Quest completed!}

Weer helemaal fris en fruitig! De vrouw en haar Alina zijn dolgelukkig. Als beloning voor al je moeite wilt ze je graag een Poké doll geven en een stukje van haar zelfgemaakte appeltaart!

Poké doll

Goed werk! Vergeet de item niet toe te voegen aan je PC en je quest als voltooid aan te melden in dit topic.

Tales of Sinnoh

Start the journey of a lifetime

Switch account

Tales of
Sinnoh