[BP2021] Sandygast Castles - wo jul 14, 2021 5:45 pm
Tales of Sinnoh
Administrator
| Sandygast Castles Schep een zandkasteel! |
| Sandygast Castles Schep een zandkasteel! |
| Waarom hij meedeed aan deze wedstrijd? Hij wist het niet goed, maar het haalde herinneringen bij hem boven van toen hij zandkastelen met zijn kinderen bouwde op het strand in Alola en hij kon het niet helpen om mee te willen doen. Hij had de pokemon eruit gelaten die waarschijnlijk het beste zou kunnen helpen en Chestnut stond enthousiast naast hem te kijken naar het zand. "Ik wil dat jij deze emmer steeds gaat vullen." Dan zouden ze met de basis kunnen beginnen. Hij pakte zelf ook een van de emmers en begon deze te vullen. Hij wilde beginnen met een aantal pilaren te maken op de hoeken van het zandkasteel door verschillende ladingen emmers op elkaar te stapelen. Zodra hij zijn eerste emmer neergezet had in het zand, kwam Chestnut met die van haar aanlopen. "Druk het zand goed aan." Dan zou het een stevig onderdeel worden. Eenmaal dat gebeurd was plaatste hij deze emmer bovenop de inhoud van de vorige en maakte de emmer voorzichtig los. De twee delen bleven op elkaar staan en hij bewerkte het zand tussen de twee delen iets om het egaal te laten lijken. Een tevreden blik verscheen op zijn gezicht. "Ziet er al goed uit." Chestnut was duidelijk ook enthousiast en nam de emmer weer mee om hem nog een keer te gaan vullen. Na een tijdje hadden ze vier torens staan, ieder bestaande uit vier emmerladingen die op elkaar gestapeld waren. Hij wist dat hij nu aan de muren moest gaan werken die tussen de ronde torens zouden komen. Hier had hij een vierkante emmer voor meegenomen en begon deze dan ook te vullen. "Zou jij kunnen beginnen met raampjes maken in de torens?" Dat moest de Chespin goed kunnen met haar klauwen ging hij vanuit. Ondertussen begon hij de muren te bouwen tussen de vier torens, deze waren twee emmers hoog steeds en eenmaal ze helemaal rond waren gekomen groef hij voorzichtig een gat aan de voorkant dat als de ingang ging dienen. Vervolgens begon hij een gracht er omheen te graven, terwijl hij een brug liet voor naar de ingang toe. Ondertussen was Chestnut bezig met raampjes in de muren te maken. Door voorzichtig met haar klauwen deeltjes weg te schrapen. Het was niet het meest gemakkelijk, omdat het met haar voeten moest, maar ze deed haar best in ieder geval. Nu ze het buitenste deel af hadden, wilde hij ook nog iets binnenin doen. "Zou je wat schelpen voor me kunnen zoeken?" De Chespin knikte en ging meteen weer weg met een emmer waar ze de schelpen in zou kunnen doen. Ondertussen begon hij wat zand naar het midden van het kasteel te brengen en begon er een wat kleiner huisje in te bouwen. Een die op deze manier beschermd werd door de muren. Chestnut kwam ondertussen terug met allerlei vormen en formaten van schelpen en hij begon de kleinere binnenin het kasteel te doen en om het huisdeel heen, terwijl hij de grotere voorzichtig in de muren drukte van het buitenste deel en ook tegen de torens. Eenmaal dit gedaan was nam hij een stap achteruit en bekeek hij het zandkasteel van een afstandje. Het was leuker om te doen dan hij zich kon herinneren en misschien moesten ze dit wel eens vaker doen. Note: - |
| Even keek ze toe, hoe een paar mensen met zand aan het spelen waren. Breckin zat op haar schoot. Ze had de jonge Phanpy pas net. Ze had haar geruild met een Seel uit eigen breed. Het zou goed voor hun band zijn, misschien moesten zij het ook eens proberen. “Wil jij ook iets maken Breckin?” Haar Phanpy keek om naar haar en knikte blij. Oké dat was dan een deal. Ze klikte met haar tong, zodat Dewi en Dilan de rolstoel weer naar voren trokken. Toen ze dichtbij genoeg was, aaide ze haar Mudbray en Skiddo over hun neus. “Dankjewel.” Daarna liet ze hen weer in hun pokéball. Breckin was inmiddels van haar schoot gesprongen en keek nieuwsgierig om haar heen. “Breckin wil je wat water halen bij zee?” Ze liet zich voorover uit haar rolstoel glijden. Haar Phanpy keek haar wat geschrokken aan. “Het is oké.” Glimlachte ze. Ze zou later wel weer kijken hoe ze terug in haar rolstoel zou komen. Hiervoor zat dat ding alleen maar in de weg. Toen liep haar pokémon naar het water. Zijzelf begon zand bij elkaar te schuiven. Toen kwam Breckin terug. “Doe het water maar over het zand, dan blijft het goed kleven. Niet te hard.” Haar Phanpy liet het water over de bult zand stromen. Chloe keek haar goedkeurend aan. “Top!” Van het zand begon ze de muren te maken. Ze pakte een schepje die erbij lag en maakte groeven in het zand, waardoor het bakstenen leken. Daarna deed ze zand in een emmer. “Wil je nog wat water halen?” Enthousiast rende haar Phanpy weer naar de zee. Dit keer liet ze haar pokémon het water in de emmer doen. Ze kneedde het zand en deed het toen boven op de muren. Het werd een boerderijtje. Toen ze het ongeveer op een boerderij vond lijken. Ze was er niet perse een ster in, maar het was leuk. Dus ach daar ging het om. Breckin leek het ook leuk te vinden. Het zand had wel iets weg van een boerderijtje zo. Du helemaal super. Ze liet haar Phanpy nog meer water bij zee halen en maakte voor de boerderij een stalletje, een roundpen een paddock en weiland. Ze maakte het zoals ze hoopte het ooit voor elkaar te hebben straks. Voor haar pokémon, voor haar fokkerij. Van pokémon die voor de kar of bereden konden worden. Geïnteresseerd keek Breckin toe, terwijl zij geconcentreerd bezig was. Haar tong had ze een stukje uit haar mond. Dat had ze niet eens echt door. “Breckin wil jij hier je poot neerzetten?” Zo kon ze de roundpen mooi rond maken en goed stevig. “Haal hem er nu maar weer voorzichtig uit.” Ze sloeg een verrukt kreetje. Net echt. “Wil je kleine steentjes en schelpjes zoeken en in de emmer doen?” Weer ging haar Phanpy ervandoor. Ze kwam dit keer meerdere keren terug om iets in de emmer te stoppen. Waarmee Chloe de paadjes tussen de boerderij en de rest maakte. Even bekeek ze het geheel. Ja, ze was tevreden. Ze pakte Breckin op en knuffelde haar zachtjes. “Je bent een heldin.” Haar Phanpy wikkelde eventjes haar slurf door haar haar. Ooh ja, nu moest ze nog een manier vinden om terug in haar rolstoel te komen. Ze grinnikte eventjes. |
| Hayley Archer Breeder Met haar rieten hoed op, een grote zonnebril op haar neus en haar gebruikelijke lange, losse kleding, paradeerde Hayley over het strand. Goed beschermd zijn tegen de zon was belangrijk als je nul pigment in je huid had! Alleen haar voeten hadden niks aan, dat vind ze dan net even teveel gedoe in het losse zand. "Oh, kijk!" sprak ze vrolijk naar haar Pokémon, terwijl ze haar vinger had uitgestoken naar een groepje mensen die een hoop zand bij elkaar aan het rapen waren. Een zandkastelenwedstrijd! Ze wierp een enthousiaste blik op Moana en Lilo. "Zullen we dat ook eens proberen?" Wie weet wonnen ze wel iets moois! Haar Minccino en Phione leken het ook een goed idee te vinden, dus liep ze er op af. Ze had al meteen in haar hoofd hoe ze het wilde hebben. Het ging een prachtig kasteel worden! Vastberaden ging ze aan de slag, waarbij ze met een emmertje en schep die ze had mogen lenen ijverig zand bij elkaar begon te halen. Toen ze eenmaal een grote bult had weten te creëren ging ze op haar knieën ernaast zitten en begon ze met haar handen de torentjes te maken. Dat was nog moeilijker dan het lijkt, want het zand viel steeds weer uit elkaar! Met een moeilijk gezicht deed ze de zoveelste poging, terwijl haar Minccino met haar kleine handjes wat figuurtjes tekende. Moana was druk aan het zoeken op het strand naar mooie schelpen. Ze raapte er steeds één op, maar schudde toen met haar kopje en legde hem weer terug. Alleen de mooiste waren blijkbaar goed genoeg voor de sea guardian. Na ruime tijd zwoegen, blikte Hayley neer op wat ze tot nu toe voor elkaar hadden weten te krijgen. Ze barstte in lachen uit. Het leek totaal niet op wat ze had willen hebben, maar het was iets! Zandkastelen bouwen was blijkbaar niet haar talent. Dan moesten ze het maar opfleuren met zoveel mogelijk mooie versiersels. Moana kwam eindelijk aan gehopt met vier prachtige gestreepte schelpen in haar pootjes. Hayley was diep onder de indruk, zulke mooie hadden de andere vast niet! "Goed gedaan!" prees ze het blauwe wezentje, en met een grote grijns prikte ze de schelpen voorzichtig in de torentjes. Lilo begon ook te helpen zoeken, en zelf wist ze nog een paar mooie roze bloemetjes uit haar tas te vissen die ze eerder die ochtend had verzameld. Ze wist niet zeker of het volgens de regels was, maar onderhand gaf ze al niet eens zoveel meer om de competitie. Dit was al leuk genoeg op zichzelf! Ze begon kleine schelpjes in het zand te drukken die moesten functioneren als een soort pad naar het kasteel toe. Haar Pokémon kwamen terug met nog drie prachtige schelpen, van die grote gedraaide met een punt! Hayley kon haar geluk niet op en prikte deze ook voorzichtig in de torentjes. Zo! Dat was wel even genoeg versiering. "Is hij niet geweldig zo?" riep ze blij. Moana en Lilo slaakte een enthousiast kreetje. Zij vonden van wel! [Poging] [Resultaat] |
| Sandygast Castles Sandastic! Wat hebben jullie het allemaal geweldig gedaan! Maar er kan maar één winnaar zijn en dat is Owen Collins. Gefeliciteerd! Jouw Sandygast Castle was het mooiste en daarom ga jij er met deze prachtige Sandygast beker vandoor! De andere deelnemers niet getreurd, iedereen krijgt ook sowieso een Dive Ball mee naar huis! Dive Ball |