Tales of

Sinnoh

Hij was weer een heel stuk afgereisd. Naar Sunyshore city. Er werd daar een strandfeest gehouden en dat was natuurlijk geweldig voor hem. Hij was niet heel erg van de feestjes, al kon hij het nooit laten om er toch even een kijkje te nemen. Helemaal wanneer het op strand en waterpokémon aankwam. Dan was hij er zeer zeker bij. Hij had bewust alleen zijn onderzoekspokémon meegenomen. Hij wilde zich de komende tijd echt alleen op hun richten, omdat hij nu zowel de beide Shellosen als de beide Basculins had. Hij had aan Elec gevraagd bij Bella te blijven. De Caterpie begon Elec ook steeds iets meer te vertrouwen en het zou dus goed voor hun band zijn. Queen had hij bewust in haar pokéball gelaten. Ze zou te druk voor Bella zijn. Zijn Kingler was nu eenmaal duidelijk aanwezig en dat was niet wat Bella nodig had op het moment. Hij had dus nu maar vier pokémon mee. Essy en Lissy, die allebei op één van zijn schouders zaten terwijl hij naar het gedeelte liep waar hij diepzee mocht vissen. Daar aangekomen ging hij op de steiger zitten en liet ook Sem en Bas eruit. Zijn Basculins plonsden in het water. Sem keek wat schichtig om zich heen, maar toen Bas een rondje om hem heen draaide, ontspande hij weer wat. Sem had echt enorm veel aan Bas. Zoals hij al gehoopt had. Bas was ook een rustige pokémon, maar lang niet zo zenuwachtig als Sem. Samen gingen ze veel meer op onderzoek uit. Bas duwde even zijn vin tegen Sem aan en zwom toen wat dieper de zee in. Sem volgde hem na een lichte aarzeling. Mace glimlachte en gooide zijn dobber in het water. “Daar gaan we dan.” Zei hij tegen Essy en Lissy. Die op zijn schouders waren blijven zitten. Blijkbaar wilden ze niks missen.

Essy en Lissy begonnen fanatiek op een neer te hupsen op zijn schouders toen de dobber begon te bewegen. Niet veel later haalde hij een Mudkip omhoog. Hij glimlachte toen hij de Mudkip zag. Wat een schattige pokémon. Wat leuk om die te mogen ontmoeten. Hij pakte wat voer uit zijn zak en bood het de Mudkip aan, die het blij aannam. “Ga maar weer terug de zee in vriendje.” De Mudkip knikte en sprong toen weer terug. Even zag hij Sem en Bas om de Mudkip heen zwemmen. Toen verdween de Mudkip weer de diepte in en verloren ook zijn Basculins hun interesse. Hij gooide de dobber opnieuw in het water. Geconcentreerd keken Essy en Lissy de zee in. Die vonden het net zo spannend als hij het vond. Wat een lieverds waren het ook.

Dit keer verschenen zijn Basculins al voordat hij voelde dat er iets aan de dobber zat. Ze zwommen rondjes om de pokémon terwijl Mace deze omhoog haalde. Er verscheen een Marill op de steiger. Wat leuk om al die water pokémon te mogen ontmoeten. Met een warme blik in zijn ogen, pakte hij weer wat voer uit zijn zak. Hij glimlachte toen de Marill even aarzelde, maar het toen toch van hem aannam. “Het is lekker, eet maar op. Het is voor jou, omdat ik je misschien toch een beetje heb laten schrikken zo. Ga maar weer.” De Marill sprong terug in het water. Hij zag Sem en Bas ook al niet meer. Zijn Shellosen keken naar de blauwe zee. “Leuk zo hè!” Lachte hij vrolijk naar ze. Hij gooide de lijn van de vishengel voor de laatste keer weer in het water. Hierna mocht hij niet meer. Eens kijken welke laatste pokémon ze zouden ontmoeten. Hij was dol op water pokémon. Dus hij kon zijn geluk niet op zo.

Hij fronste toen hij de dobber weer zag bewegen en hij Sem en Bas helemaal hyper om de pokémon zagen zwemmen. Waarom deden ze zo druk? Zo herkende hij zijn Basculins niet. Pas toen hij de pokémon helemaal omhoog had gehaald begreep hij het. Het was nota bene een sea guardian. Wat het het water de laatste tijd toch voor verrassingen voor hem? Eerst Bas al en nu een mythische pokémon. Hij wist zeker dat dit één van de sea guardians was. Je had Manaphy en Phione. Dit was volgens mij Phione. En nu dan. Kon je zo’n pokémon vangen? En wilde hij dat dan wel. Het was een guardian… Het leek wel alsof de pokémon dat wilde. Het zweefde rustig bij hem en ging er niet vandoor. Terwijl hij de Phione toch wel alweer los had gemaakt. Vol twijfel keek hij naar de pokémon. Hij wilde niet hebberig zijn, wilde hij dit wel? Shit man, wat moest hij. Hij krapte even op zijn hoofd. Essy en Lissy bewogen strijdlustig op zijn schouders. Die wilden het in ieder geval wel. Ook de Phione zweefde afwachtend, maar wel met een uitdagende blik, heen en weer. Oké dan. Een gevecht kon sowieso geen kwaad toch. Als deze pokémon het echt niet wilde, dan zou die wel weg gaan.

“Essy.” Zei hij toen. Zijn West sea Shellos kroop van zijn schouder en ging voor de Phione staan. Hij wist nog steeds niet honderd procent zeker of dit een goed idee was. Welke aanvallen kon deze guardian eigenlijk? Met zijn hand nodigde hij de Phione uit om te beginnen. Een Bubble aanval schoot Essy haar kant op. Zijn Shellosen hadden Storm-Drain en waren dus beschermd tegen water moves. “Ancient Power.” Een paar rotsblokken kwamen omhoog en vlogen op de Phione af, die ze behendig ontweek. Er volgde een Supersonic op zijn Shellos af. “Ontwijk door Body slam!” Net op tijd was Essy aan de kant en kwam vervolgens neer boven op de Phione. Die deed opnieuw een Supersonic en omdat Essy boven op de guardian zat, was die vol raak. In de war viel Essy op haar zij. Lissy maakte bezorgde geluiden. “Mud-slap.” De aanval miste omdat Essy alle kanten op ging, behalve de goede. “Focus Essy!” Verward schudde zijn West sea Shellos met haar hoofd. “Water Pulse.” Dit keer richtte ze goed en raakte het de Phione. Die deed een Bubble Beam aanval. De aanval had geen effect maar hij wist dat als het zo door ging Essy door de confusing alsnog zou omvallen. ‘Shellos!’ Schreeuwde Lissy ineens. Toen begon Lissy te gloeien op zijn schouder. Verrast keek Mace opzij naar zijn pokémon die opeens begon te evolueren. Essy keek hun kant op en begon ook te gloeien. Blijkbaar gesterkt door Lissy. Met open mond keek Mace toe hoe zijn beide Shellosen evolueerden in Gastrodons.

Wat nou dan… ook de Phione keek verbaasd. Essy was in ieder geval niet meer in de war. “Body Slam!” Essy schoot naar voren en lande vol boven op de Phione. Die Phione deed een Charm aanval. “Ga daar weg door Mud-Slap.” Essy deed Mud-Slap op de grond, waardoor ze de Charm wist te ontwijken. De Phione deed nog een Bubble beam. “Ancient Power, omsingel de Phione Essy.” Weer kwamen er wat rotsblokken omhoog en dit keer liet Essy die om de guardian heen cirkelen. ”Nu Body Slam over de stenen heen!” Zijn West sea Gastrodon sprong omhoog en lande door de stenen heen boven op de Phione. Mace pakte een lege pokéball van zijn riem en gooide die naar de guardian. Hij hoopte zo dat hij hier echt goed aan deed.  

Ooh help… Het bleef zitten. Ooh sjees. Wat nu. Een hele tijd bleef hij wat verdoofd naar de stilliggende pokéball kijken. Essy en Lissy keken hem een beetje bevreemd aan. Totdat Lissy de pokéball maar zijn kant op duwde. Alsof ze wilde zeggen. Hallo? Leef je nog. Mace knipperde even met zijn ogen. Hurkte toen en pakte de pokéball van zijn Phione van de steiger. Hij had een sea guardian gevangen. Gewoon een mythische pokémon. Hij? Dat oudje. Iets wat verdwaasd liet hij de Phione er weer uit. Het keek even om zich heen. Werd toen helemaal blij en legde zichzelf helemaal rond zijn gezicht. Plat op zijn bril, hij zag echt helemaal niks meer. “Hé!” Lachte hij. “Je verblind me zo.” De Phione liet hem weer los, maar bleef voor zijn gezicht zweven. “Dat is eigenlijk wel een goede. Ik noem je Dazzling.” Hij keek in het water. Sem en Bas zaten aan het oppervlak, ook naar de Phione te kijken. “Kom jongens.” Hij liet de Basculins in hun pokéballs. Toen keek hij naar zijn Gastrodons. Ja, dat was wel een dingetje. Essy en Lissy zouden niet meer op zijn schouders passen. “Sorry dames, maar jullie zullen ook in je pokéball moeten.” Even keken Essy en Lissy elkaar aan, maar daarna knikten ze. Ze begrepen het gelukkig. Hij liet ook hun erin. “Wil jij er even uitblijven Dazzling?” Een beetje gezelschap vond hij altijd wel fijn. Zijn Phione keek helemaal blij terwijl ze de steiger verlieten om de hengel weer in te leveren.

[Topic uit]