Tales of

Sinnoh

Lulu is een erg klein meisje voor haar leeftijd. Met haar 1m22 is ze de kleinste van haar klas. Ze heeft kleine handjes en een rond, kinderlijk gezicht. Ze is wat aan de magere kant, maar heeft zeker nog die kinder pudgyness in der gezicht en lichaam. Lu heeft lang, paars haar dat haar moeder elke dag mooi invlecht voor haar. Haar haar rijkt immers bijna tot de grond, maar deze kleine dame is heel erg bang van de kapper. Ze is bang dat haar haar knippen pijn zal doen of dat haar haar helemaal bruin zou worden zoals Rapunzel. Daarom staat ze er ook op dat haar haar niet geknipt word. Hoe dan ook onderhoud haar moeder, zonder haar weten, wel de puntjes van haar lichtpaarse lokken door elke dag wat bij te knippen aan de toppen zodat haar haar gezond blijft. Lulu heeft grote, paarsroze ogen die vaak erg triest of verward lijken te staan. Ze vind het heel leuk haar nageltjes te lakken en heeft daardoor vaak hele mooi gelakte nagels, gedaan door een specialist ofcourse. Ze is erg trots en voelt zich als een echte dame met haar nageltjes.
Lulu draagt erg dure kleding, die vaak gesierd worden door nog duurdere sieraden. Hetgeen dat echter heel opvallend aan haar is, is het feit dat ze sticky notes op haarzelf plakt. Deze plakt ze vaak aan haar hoedje of shirt. Als de sticky notes niet goed blijven plakken gebruikt ze een pin om ze vast te houden. Op deze papiertjes vind je vooral reminders voor domme dingen, zoals wanneer ze lunch kan eten of wanneer haar papa haar komt halen van school. Lulu heeft ook een boekje op zak waar een paar eigenarige dingen in staan; zoals de namen van haar ouders, haar eigen naam en andere simpele woorden en namen, met de nodige uitleg, die haar bekend moeten zijn.
De reden dat Lulu dit heeft en deze dingen doet is opdat ze een geheugenprobleem heeft. De dokters kunnen het niet pinpointen, maar deze kleine meid vergeet heel snel wat er in het nabije verleden is gebeurd. Zo heeft ze al een diagnose van korte termijngeheugen verlies, maar men kan niet pinpointen wat de oorzaak van haar onstabiele geheugen is. Lulu haar hersenen zijn als een zeef en de gaten zijn veel te groot. Ze houd random informatie dan ook soms erg goed vast en informatie die erg belangrijk is verliest ze meteen uit haar handgreep. Lu moet erg veel moeite doen om dingen te onthouden die net zijn gebeurd. Stel dat men een lijstje van tien items opnoemt en direct erna vraagt aan Lu om deze terug op te nemen zou ze maximum 2 van de items kunnen opzeggen. Een minuut of vijf later zou ze al vergeten zijn dat ze het over een lijst hadden.
Hoe dan ook is Lulu niet dom. Haar lange termijn geheugen is immers helemaal in orde en dat is juist het vreemde aan haar. Ze kan je naam nu vergeten, maar dan wel onthouden dat je vijf weken geleden een roze jurk met witte bollen aan had. Ze heeft een sterk richtingsgevoel en loopt nooit verloren, Lu kan altijd haar weg terug vinden, ookal weet ze niet meer wat de weg is en dergelijke voelt ze aan waar ze heen moet. Als Lu ergens eenmaal is geweest kan ze er terug naartoe gaan zonder problemen. Lulu is erg goed in wiskunde en loopt voor op haar klasgenootjes, maar al haar andere vakken zijn een complete flop waardoor ze extra begeleiding krijgt en ook een jaar heeft moeten blijven zitten.
Lulu is een zachtaardig meisje met de onschuldigheid die haar leeftijd siert. Ze is ruig als een kind en spreekt de waarheid zoals het is. Ze kan daardoor nogal onbeschoft overkomen, maar dat is zeker niet haar bedoeling. Lu is niet zo behulpzaam en zou liever aan iemand anders vragen of de persoon in kwestie door hen geholpen kan worden. Ze is een beetje onzeker over haar eigen kunnen, opdat ze vaak snel dingen vergeet. Lu kan heel moeilijk namen onthouden en heeft daradoor een boekje met namen van mensen die belangrijk voor haar zijn. Lulu is daarbij ook erg snel moe. Alles kost heel veel moeite voor haar, opdat dingen onthouden in haar korte termijn geheugen vaak niet natuurlijk gaan. Ze doet haar best, maar het draint haar enorm.

Lulu is geboren in een rijke familie. Haar moeder en vader zijn beide eigenaren van een medicatiebedrijf. Het koppel heeft hun imperium helemaal zelf vanuit de grond opgebouwd met hun eigen handen. Van apotheker en businessman naar eigenaren van hun eigen bedrijf; het duo was zeker trots op wat ze hadden bereikt. Toen hun kleine meisje dan ook ter wereld kwam waren ze zo zo blij. Een perfect leven met het perfecte gezinnetje. ZO groeide Lu op, met ouders die van haar hielden en haar alles gaven wat ze wilde. Toen ze echter begon te praten werd het duidelijk dat er iets niet goed was met de kleine Lulu. Hoe dan ook besloten de dokters om het even te laten rusten, opdat geheugen op zo'n jonge leeftijd nog niet zo sterk ontwikkeld was. Maar voor little miss Lu werd het niet beter. Haar geheugen zat vol met gaten, zo had ze moeite met haar eigen naam te onthouden en was ze soms zelfs verward bij het aanzien van haar bloedeigen ouders, om een paar minuutjes later weer te beseffen wat er aan de hand was. Toen Lu dan ook 6 was begon men onderzoeken te doen, maar er bleek niks mis te zijn met het kleine meisje. Was ze gewoon vergeetachtig? Dat kon toch niet dat het zó erg was. Jaren gleden voorbij waar het duidelijk werd dat Lulu inderdaad een probleem had, maar niemand kon een oplossing op haar probleem vinden... Dus besloten haar ouders het tweede beste ding te doen; haar het beste leven te geven die ze konden. In bespreking met school begon ze dan ook minder lessen te krijgen, zodat ze meer vrije tijd kreeg. Haar ouders vroegen haar hierbij of ze een Pokémon wilde. Lulu stemde hiermee in, niet echt snappende wat ze ermee bedoelden. Het idee van de ouders was simpel; om het meisje een Pokémon te geven en wat meer vrijheid. Misschien was er iets in vrijheid dat haar geheugen zou herstellen, iets dat medicatie niet kon.

None