De beach party was al een paar dagen gaande en hij had besloten om nog een poging te doen bij het vissen. Maar er was nu iets anders dat zijn aandacht had. Sakura had sinds de ochtend al iets willen doen met hem leek het. Ze waren dan ook nu op het strand vol in de zon en de Eevee rende een stukje voor hem uit. Hij begreep niet goed wat ze van hem moest maar na een tijdje kwam ze tot stilstand en begon ze niet veel later te gloeien. Zijn ogen werden iets groter van verbazing. De Eevee veranderde van vorm en niet veel later stond er een Espeon. De glimlach op zijn gezicht werd groter en hij stapte naar haar toe om zijn hand over haar kop te halen.
Strandfeest. Dat betekende voor Amunet strand, zuipen en jongens. Op dat vlak was ze niet erg veel volwassener geworden. Ze had Snowflake en Slicer in hun Poké Ball gelaten omdat ze het voor deze ene keer niet kon hebben dat Slicer ongewenste aandacht trok. Ze wist hoe gemakkelijk hij een flirt voor haar kon verpesten als hij dat wilde en daar had ze nu even geen behoefte aan. En Snowflake’s oogjes waren te onschuldig om haar geflirt te aanschouwen, dus dat was al reden genoeg om de Alolan Vulpix terug in haar bal te steken. Ze had ze in het Pokémon Center achtergelaten zodat ze nu in volle glorie kon pronken met haar lichaam, omhuld in een rode bikini. Ze had haar nagels speciaal voor de gelegenheid rood gelakt en liep, met haar haren los, vol zelfvertrouwen over het strand. Een kleine grijns kwam om haar lippen toen ze een paar jongens verderop hoorde fluiten, maar ze besloot om ze geen aandacht te geven. Dat hoefde ook niet, want ietsje verderop had een andere jongen haar aandacht getrokken. Zijn Eevee, om specifieker te zijn. Ze vervloekte zichzelf dat ze haar Pokédex in het Pokémon Center had achtergelaten en dus deed ze maar haar best om alles zo goed in zich op te nemen. Haar blik flitste kort naar opzij. Hm, toch niet. Een kleine grijns kroop om haar lippen toen ze een jonge gast verderop aantekeningen zag maken, zijn blik ook naar de Espeon gericht. Zodra hij klaar was met schrijven, pakte ze haar kans en rende ze naar voren, waarna ze zijn aantekeningen van de grond graaide en het geroep achter zich vervolgens negeerde. Giechelend stoof ze zowel de jongens als de kerel met de Espeon voorbij, waarbij ze de kerel met de Espeon een harde duw gaf. ”Sorry, Hotshot,” zei ze over haar schouder tegen hem, gevolgd door een verleidelijke knipoog. ”Het is niks persoonlijks!” Ondertussen werd er achter haar geroepen dat de man haar tegen moest houden, maar ze zou zo wel haar trucjes hebben om hem van zich af te schudden als hij de achtervolging daadwerkelijk in zou zetten. Zo was ze dan ook wel weer.
Sakura was nog maar amper klaar met evolueren toen hij wat commotie hoorde. Hij draaide zijn hoofd in de richting van het geluid om een meisje aan te zien komen rennen en hem een harde duw gaf. Even keek hij verbaasd achter haar aan, terwijl een aantal jongens riepen dat hij haar moest stoppen. Ergens had hij geen zin om achter haar aan te rennen, dus liet hij zijn blik naar Sakura gaan. "Stop haar," De Espeon zou dat nu moeten kunnen tenslotte, nu het een psychic type was. Het was alleen een kwestie of het meisje niet al te ver weg was om dit nog effect te laten hebben, maar dat zouden ze snel genoeg gaan merken.
Shit. Ze had erop geanticipeerd dat hij achter haar aan zou rennen, maar ze had niet verwacht dat hij zijn Espeon zou gebruiken om haar te doen stoppen. Ze wist niet precies wat de Psychic type deed – ze kon dat ook moeilijk controleren nu dat haar blik naar voren was gericht en ze haar lichaam niet meer kon bewegen – maar in elk geval kwam ze tot stilstand te staan. Ze zuchtte verslagen terwijl ze voetstappen achter zich hoorde naderen en niet veel later de aantekeningen uit haar handen gegrist werden. Vervolgens werd er een harde duw tegen haar schouder gegeven en verloor ze haar evenwicht. Het zand voelde niet erg hard aan om op te vallen én het verbrak wat de Espeon dan ook met haar aan het doen was, dus ergens was ze de sukkel wel dankbaar. Helaas waren de aantekeningen die ze nodig had nu weg en moest ze een andere manier zoeken om aan de informatie te komen, want dat met die jongens ging hem nu natuurlijk niet meer worden. Soepel kwam Amunet overeind, waarna ze een hand in haar zij zette en zich naar de witharige jongen draaide. ”Was dat nu echt nodig?” vroeg ze met een pruillip. ”Wie zegt dat die aantekeningen van hun waren? Misschien heb ik ze juist wel terug gestolen omdat ze origineel van mij waren.” Ze liep dichter naar hem toe, waarna ze haar hand met haar gemanicuurde, rood gelakte nagels uitdagend tegen zijn borst zette en ze een vinger traag over zijn borst naar beneden liet glijden. ”Wat betekent dat jij ze in dat geval weer voor me terug mag halen, Hotshot,” fluisterde ze hem toe, waarna ze hem een flirterige knipoog gaf. Arceus, als ze Slicer of Snowflake hier had gehad, dan waren de zaken nu anders gelopen. Al vermoedde ze dat vrij weinig hadden kunnen doen. Die Espeon zag er verdomd goed getraind uit, als je het haar vroeg.
Het werkte en Sakura wist het meisje tot stilstand te brengen. In ieder geval lang genoeg voor de jongens om blijkbaar terug te pakken wat ze van hun genomen had en haar een duw te geven. Dat laatste was misschien niet nodig geweest en ook een klein beetje mogelijk gemaakt door zijn pokemon. Het verbaasde hem dan ook niet dat ze boos op hem leek te worden door wat er gebeurd was. Hij trok zijn wenkbrauw dan ook op toen ze begon over dat het misschien wel haar notities geweest waren, maar eerlijk zag hij haar er wel voor aan om de notities te stelen. "Als ze echt van jou waren had je wel meer moeite gedaan nu om ze terug te krijgen." Sprak hij simpel, niet echt onder de indruk van haar. Hazel zou het hem ook niet vergeven als hij op ook maar iets van dit meisje in zou gaan waarschijnlijk.
Amunet trok een pruillipje toen hij er niet echt in leek te trappen. Duh. Alles schreeuwde ook dat die aantekeningen helemaal niet van haar waren en dat ze die had gestolen. De man leek haar ook niet dom te zijn, maar dat was juist wat haar wel aantrok. En dan dat lichaam… Amunet maakte er geen geheim van dat ze hem er goed uit vond zien en liet haar goudkleurige blik traag over hem heen glijden. Hij had geen stap naar achteren gedaan toen ze haar gemanicuurde vinger traag over zijn borst liet glijden, dus besloot om ze nog een stapje verder te gaan. ”Ik moet toegeven dat ik nu heel wat leukere dingen heb om naar te kijken dan die aantekeningen,” zei ze tegen hem, waarna ze een stap in zijn richting deed en haar handen nu op zijn schouders zette. Ze moest vrij ver strekken om dat voor elkaar te krijgen, maar dat was nog een detail dat ze juist wel leuk vond. ”Ben je altijd bezig met anderen in nood te redden?” Ze keek hem onderzoekend aan. ”Je bent toch niet van Crescent Moon hè, of wel soms?” Dadelijk werd ze nog opgepakt voor het stelen ook. Nee, dan had hij dat nu al wel gedaan. ”Hoewel… Als ze allemaal zo knap zijn als jou, dan vind ik het niet erg om gearresteerd te worden.” Ze wierp hem een flirterige grijns toe, waarna ze nog een stapje verder durfde te gaan en haar lichaam tegen het zijne drukte. Eens zien hoe hij zou reageren.
Als Hazel dit nu zou zien zou ze het verkeerde idee krijgen, daar was hij zeker van. Maar hij deed niks om op de ander in te gaan. Hij wierp kort een blik naar Sakura, die er klaar voor leek te zijn om de vrouw van hem af te halen mocht het nodig zijn, maar dat kon hij zelf wel. Hij pakte haar dan ook vast bij haar beide armen en probeerde haar op armlengte te houden. "Ik ben een trainer en het lijkt me dat dit niet gepast is." Vooral niet gezien hij in een relatie was, ook al wist ze dat natuurlijk niet.
