Tales of

Sinnoh

Vol zelfvertrouwen had ze de hengel in haar handen genomen, een brede lach op haar lippen. Ze had Bailey en Kiri uit de Pokéball. De Eevee stond al aan het water, voorzichtig erin tikkend met haar pootje, en Kiri bleef juist erg dicht tegen Lyra aangeplakt, wat verlegener. De Alcremie was wel al snel één van haar favoriete Pokémon geworden. Zo lief en schattig. Zo zou ze er wel meer willen breeden. Maar dat kwam, eerst meer vertrouwen scheppen. Ze wandelde in een rustig tempo in de richting van het water, ging zitten en gooide de hengel uit.

Eens zien!

Zo zag je maar, als je zelfvertrouwen had, kwam alles nog niet noodzakelijk goed. Lyra lachte breed toen ze een flits onder het water zag en spande haar spieren aan, waarna ze de hengel omhoog trok en het water brak. De Pokéball was gesloten, de Pokémon al gevangen, maar ze had nog kans om hem los te laten. Ze opende de Pokéball en er was al snel besloten wat ze ging doen. Kiri en Bailey keken met een verbaasde blik naar de Pokémon die daar een beetje in het water lag te spartelen. Een.. Skrelp. Wat fantastisch. Lyra zuchtte diep. Nou ja, het had altijd nog erger gekund. Je had bijvoorbeeld een Mantyke kunnen hebben ofzo. Met een lichte schud van haar hoofd gooide ze de Pokémon terug in het water en gooide ze haar hengel opnieuw uit. Poging 2.

De aanhouder won, zo bleek ook maar weer. "Kan nooit slechter, toch dames?" merkte ze op met een lach, waarna ze haar hoofd schudde. Nee, die Skrelp was wel heel lelijk geweest. En hoe deed je dat uberhaupt praktisch? ALtijd met een vissenkom rondlopen? Zag ze nou niet bepaald zitten. Alles behalve zelfs. Maar er werd weer een Pokémon gevangen. Ze trok haar hengel omhoog en liet hem vrij. Deze Pokémon kon in ieder geval op het land staan. Een Oshawott. Ze keek eventjes naar Kiri en naar Bailey. Kiri had zich verstopt achter haar been, waar Bailey nieuwsgierig snuffelde. Ze twijfelde, en besloot toch haar kansen te nemen. "Sorry maatje, ik ga je toch terugzetten," merkte ze op. Je moest kritisch zijn in een fokprogramma. De hengel ging dus opnieuw het water in.

[Lyra yeet de Oshawott terug]

Soms moest je een gelukje nemen in het leven en Lyra had hier een goed gevoel over. Desondanks beet ze op de binnenkant van haar lip bij het kijken naar het water. Een flits was te zien onder het oppervlak, waarna ze de hengel misschien zelfs net wat te snel omhoog trok. De Pokéball sloot zich nog met een klik, waarna Lyra zichzelf met een opgeluchte zucht liet neerzakken op haar stoeltje. Oké, oké oké. Ze rolde de Pokéball nog eventjes door haar handen, waarna ze Kiri en Bailey eventjes aankeek. Vervolgens zuchtte ze diep en besloot ze ervoor te gaan. De Pokéball opende zich met een.. roze Sobble. Haar grijns werd immens breed en ze pakte de Pokémon meteen op. "Hallo daar! James Pond!" lachte ze hard. De Sobble begon echter al snel heel hard te huilen, hij was minder geamuseerd. Lyra kon het niet helpen, dikke tranen liepen ook over haar wangen. Wat was dit nou! Snel liet ze de Pokémon terugkeren in de Pokéball en het huilen stopte. Oh.. Hmm.. Dit kon nog wel eens wat worden.

[Lyra neemt James Pond]

Ze hield haar Pokédex omhoog voor de Pokéball van de Sobble en scande de Pokéball. Zoals ze al verwachtte, was de Sobble op haar naam geregistreerd. Ze kon haar geluk niet op. Een Shiny Sobble, een Shiny Skitty en ze had ook al een Buizel met een trait. Haar fokprogramma ging steady, oh zo steady. Ze hield ervan, ze kon het niet laten om hardop te lachen. Eventjes streek ze haar hand langs het hoofdje van Bailey, en vervolgens langs het hoofdje van Daiquiri. Het ging alleen maar beter en beter. ”Kom dames, laten we zien wat het festival nog meer te bieden heeft,” zei ze vervolgens met een erg brede lach, waarna ze omhoog kwam van haar krukje, haar hengel inleverde, en zichzelf weer op het strand begaf.